Art. 1.

Ustawa określa zasady zaliczania na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu
użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości
pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego w związku z wojną
rozpoczętą w 1939 r., za pozostawienie których miały przysługiwać świadczenia
przewidziane w:
   1) układzie z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
     Narodowego a Rządem Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego
     ewakuacji obywateli polskich z terytorium B.S.R.R. i ludności Białoruskiej
     z terytorium Polski;
   2) układzie z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
     Narodowego a Rządem Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego
     ewakuacji obywateli polskich z terytorium U.S.R.R. i ludności ukraińskiej
     z terytorium Polski;
   3) układzie z dnia 22 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
     Narodowego a Rządem Litewskiej Socjalistycznej Republiki Rad, dotyczącego
     ewakuacji obywateli polskich z terytorium Litewskiej S.R.R. i ludności
     litewskiej z terytorium Polski;
   4) umowie z dnia 6 lipca 1945 r. między Tymczasowym Rządem Jedności
     Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Socjalistycznych
     Republik Radzieckich o prawie zmiany obywatelstwa radzieckiego osób
     narodowości polskiej i żydowskiej, mieszkających w ZSRR i o ich ewakuacji
     do Polski i o prawie zmiany obywatelstwa polskiego osób narodowości
     rosyjskiej, ukraińskiej, białoruskiej, rusińskiej i litewskiej,
     mieszkających na terytorium Polski i o ich ewakuacji do ZSRR.
                                        
 Art. 2.

1. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
  granicami państwa polskiego przysługuje właścicielom tych nieruchomości,
  jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:
   1) zamieszkiwali w dniu 1 września 1939 r. na terenach, o których mowa w
     art. 1, byli w tym dniu obywatelami polskimi i opuścili te tereny w
     związku z wojną rozpoczętą w 1939 r.;
   2) posiadają obywatelstwo polskie;
   3) zamieszkują na stałe w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od dnia
     wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. W razie śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
  granicami państwa polskiego, prawo do zaliczenia wartości nieruchomości
  przysługuje łącznie wszystkim jego spadkobiercom, jeżeli posiadają oni
  obywatelstwo polskie i zamieszkują na stałe w Rzeczypospolitej Polskiej co
  najmniej od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy albo jednemu z nich
  wskazanemu przez pozostałych spadkobierców. Wskazanie osoby uprawnionej
  następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem notarialnie poświadczonym.
3. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
  granicami państwa polskiego, stwierdzone na podstawie odrębnych przepisów
  oraz na podstawie niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2, jest
  niezbywalne.
4. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
  granicami państwa polskiego nie przysługuje osobie, która na podstawie
  odrębnych przepisów, w tym przepisów o gospodarce nieruchomościami, o
  przeprowadzeniu reformy rolnej lub o ustroju rolnym i osadnictwie, nabyła na
  własność albo w użytkowanie wieczyste nieruchomości Skarbu Państwa, w ramach
  świadczeń przewidzianych w
  umowach, o których mowa w art. 1.
                                        
 Art. 3.

1. Na poczet ceny sprzedaży nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa
  albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego takich nieruchomości oraz ceny
  sprzedaży położonych na nich budynków, innych urządzeń albo lokali osobom, o
  których mowa w art. 2 ust. 1 i 2, zalicza się, z zastrzeżeniem ust. 2,
  wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
  polskiego.
2. Zaliczenie wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
  państwa polskiego, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w wysokości równej
  15% wartości tych nieruchomości, przy czym wysokość zaliczonej kwoty nie może
  przewyższać
  50 000 PLN.
                                        
Art. 4.

1. Potwierdzenie prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza
  obecnymi granicami państwa polskiego następuje na wniosek osoby ubiegającej
  się o potwierdzenie tego prawa, złożony nie później niż do dnia 31 grudnia
  2005 r.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
   1) dowody, o których mowa w art. 5 ust. 2;
   2) oświadczenie wnioskodawcy o pierwszym miejscu zamieszkania po przybyciu
     do Polski osoby, o której mowa w art. 2 ust. 1, oraz dowody potwierdzające
     to
     oświadczenie;
   3) oświadczenie wnioskodawcy o dotychczasowym stanie realizacji prawa do
     zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
     państwa polskiego;
   4) operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego, w którym
     określono wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
     państwa polskiego.
3. W razie śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
  granicami państwa polskiego do wniosku należy dołączyć dodatkowo:
   1) postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku;
   2) oświadczenie, o którym mowa w art. 2 ust. 2.
                                        
Art. 5.

1. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
  granicami państwa polskiego potwierdza, w drodze decyzji:
   1) wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy
     będącego właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
     państwa polskiego albo
   2) wojewoda właściwy ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania osoby
     będącej właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
     państwa polskiego, jeżeli o zaliczenie ubiegają się spadkobiercy tej
     osoby.
2. Potwierdzenie prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza
  obecnymi granicami państwa polskiego następuje:
   1) na podstawie urzędowego opisu mienia lub zaświadczenia odszkodowawczego
     wydanego przez były Państwowy Urząd Repatriacyjny albo innych dokumentów
     urzędowych w tym sądowych;
   2) w razie braku dokumentów, o których mowa w pkt 1, potwierdzenie tego
     prawa może nastąpić na podstawie dokumentów sporządzonych przed dniem 1
     września 1939 r. świadczących niewątpliwie o posiadaniu takich
     nieruchomości, a w szczególności orzeczeń sądowych stwierdzających prawo
     własności, wyciągów z ksiąg wieczystych lub aktów notarialnych albo na
     podstawie zeznań trzech świadków uprzedzonych o odpowiedzialności karnej
     za fałszywe zeznanie, którzy:
     a) byli pełnoletni w chwili zawarcia umów, o których mowa w art. 1 pkt 1-
       3,
     b) zamieszkiwali w miejscowości, w której znajduje się nieruchomość
       pozostawiona poza obecnymi granicami państwa polskiego lub w
       miejscowości sąsiedniej,
     c) nie są osobami bliskimi, w rozumieniu przepisów o gospodarce
       nieruchomościami, osób ubiegających się o potwierdzenie prawa do
       zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
       państwa polskiego.
3. Rozstrzygnięcie decyzji, o której mowa w ust. 1, powinno zawierać:
   1) wskazanie osoby, której przyznaje się prawo do zaliczenia wartości
     nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego;
   2) wskazanie wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
     państwa polskiego.
4. W uzasadnieniu decyzji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dotychczasowy
  stan realizacji prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych
  poza obecnymi granicami państwa.
5. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Prezesa Urzędu
  Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
                                        
Art. 6.

1. Wojewodowie prowadzą wojewódzkie rejestry zawierające dane dotyczące:
   1) decyzji albo zaświadczeń wydawanych na podstawie ustawy lub odrębnych
     przepisów,  potwierdzających prawo do zaliczenia wartości nieruchomości
     pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego;
   2) osób, którym te prawa przysługują;
   3) stanu realizacji tych praw.
2. Wojewodowie przekazują dane zawarte w rejestrach wojewódzkich Prezesowi
  Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, który prowadzi rejestr centralny.
3. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, są prowadzone w systemie
  informatycznym.
4. Organy, jednostki organizacyjne i agencje, którym na podstawie odrębnych
  przepisów zostało powierzone wykonywanie uprawnień właścicielskich Skarbu
  Państwa, zbywając nieruchomości Skarbu Państwa, są obowiązane do
  przekazywania wojewodom, w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy, wypisów z
  aktów notarialnych, z których wynika zrealizowanie w całości lub w części
  praw do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
  granicami państwa polskiego, potwierdzonych zaświadczeniami albo decyzjami.
  Wypisy te przekazuje się wojewodom właściwym według miejsca położenia
  nieruchomości oraz wojewodom prowadzącym rejestry, o których mowa w ust. 1.
5. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
  mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wzór rejestrów, o których
  mowa w ust. 1 i 2,
  uwzględniając potrzebę sprawnego przepływu danych i kontroli realizacji praw
  do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
  państwa polskiego.
6. We wzorze, o którym mowa w ust. 5, należy uwzględnić w szczególności
  następujące dane osobowe osób, którym przysługują prawa do zaliczenia
  wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
  polskiego:
   1) imię i nazwisko;
   2) imię ojca;
   3) numer PESEL;
   4) adres zamieszkania.
                                        
Art. 7.

1. Przy zbywaniu nieruchomości podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 4,
  określając warunki zbycia, nie mogą wyłączyć zapłaty ceny nieruchomości albo
  opłat z tytułu
  użytkowania wieczystego w sposób określony w art. 3. Zapłata w takim
  przypadku może nastąpić wyłącznie przez osobę wskazaną w zaświadczeniu albo
  decyzji lub przez jej spadkobierców.
2. W razie nabycia nieruchomości na zasadach określonych w ustawie, nie stosuje
  się przepisów art. 62 i 109 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
  nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm.)[2].
3. Kwota odpowiadająca potwierdzonej w decyzji albo zaświadczeniu wartości
  nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego
  podlega waloryzacji przez zbywcę, zgodnie z art. 5 i 227 ustawy z dnia 21
  sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na dzień zbycia
  nieruchomości.
4. Osobę przystępującą do przetargu, o ktrej mowa w ust. 1, zwalnia się z
  obowiązku wniesienia wadium, jeeli dołączy do oferty pisemne zobowiązanie do
  uiszczenia kwoty rwnej wysokości ustalonego wadium w razie uchylenia się od
  zawarcia umowy.
                                        
Art. 8.

1. Rzeczoznawca majątkowy określa, z zastrzeżeniem ust. 3, wartość rynkową
  nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego na
  podstawie dowodów, o których mowa w art. 5 ust. 2.
2. Przy określaniu wartości rynkowej uwzględnia się ceny transakcyjne uzyskane
za nieruchomości podobne do nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
  granicami państwa polskiego, sprzedawane w Rzeczypospolitej Polskiej w
  miejscowości porównywalnej pod względem liczby mieszkańców i stopnia
  urbanizacji do miejscowości, w której była położona nieruchomość pozostawiona
  poza obecnymi granicami państwa polskiego, z uwzględnieniem różnic w poziomie
  rozwoju gospodarczego tych miejscowości w 1939 r.
3. Wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
  polskiego określa się według stanu na dzień ich pozostawienia oraz według cen
  albo kosztów odtworzenia na dzień wydania decyzji potwierdzającej prawo do
  zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
  państwa polskiego.
                                        
Art. 9.

1. Starostowie przekażą wojewodom, w terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia w
  życie niniejszej ustawy, potwierdzone kopie zaświadczeń i decyzji, wydanych
  przed tym dniem, potwierdzających prawo do zaliczenia wartości nieruchomości
  pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego.
2. Do postępowań zakończonych wydaniem zaświadczeń potwierdzających prawa do
  zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
  państwa polskiego stosuje się przepisy rozdziału 12 Kodeksu postępowania
  administracyjnego, z wyłączeniem art. 146 § 1.
                                        
Art. 10.

W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.
z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.)[3] w art. 12 w ust. 4 po pkt 16 dodaje się
pkt 17 w brzmieniu:
"17) kwot odpowiadających wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
    granicami państwa polskiego w części zaliczonej na podstawie odrębnych
    przepisów na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania
    wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa.".
                                        
Art. 11.

W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu
Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz.U. Nr 79, poz. 363, z 1998
r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 60, poz. 700 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i
Nr 200, poz. 1683) uchyla się art. 16.
                                        
Art. 12.

W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368, z późn. zm.)[4] w
art. 15 uchyla się ust. 3.

Art. 13.

W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz.U. z
2002 r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm.)[5] w art. 53 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
 "3. Osobom, o których mowa w przepisach o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży
   albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa
wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
   polskiego, zalicza się wartość pozostawionych nieruchomości, potwierdzoną
   decyzją albo zaświadczeniem, w wysokości równej 15% wartości tych
   nieruchomości, przy czym wysokość zaliczonej kwoty nie może przewyższać 50
   000 PLN, na poczet należności z tytułu:
   1) części ceny sprzedaży przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 2,
     odpowiadającej wartości praw do nieruchomości wchodzących w skład tego
     przedsiębiorstwa, o których mowa w przepisach o zaliczaniu na poczet ceny
     sprzeday albo opłat z tytułu uytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu
     Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
     państwa polskiego,
   2) ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości
     będących przedmiotem zbycia jako niestanowiące przedsiębiorstwa mienie
     przejęte przez Skarb Państwa po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy o
     oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania.".
                                        
Art. 14.

W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wprowadza się
następujące zmiany:
1) uchyla się art. 212;
2) art. 213 otrzymuje brzmienie:
       "Art. 213. Przepisów art. 204-211 nie stosuje się do nieruchomości
              wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, chyba
              że przepisy dotyczące gospodarowania tym Zasobem stanowią
              inaczej.".
                                        
Art. 15.

Postępowania w sprawach potwierdzania praw do zaliczenia wartości nieruchomości
pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, wszczęte i
niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzi się na
podstawie jej przepisów.

Art. 16.

Zobowiązania wynikające z umów wymienionych w art. 1 uznaje się za wykonane
wobec osób, o których mowa w art. 2 ust. 4, oraz osób które na podstawie
niniejszej ustawy zrealizowały prawo do zaliczenia wartości nieruchomości
pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego.
                                        
Art. 17.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
_______________________________
[1]  Niniejszą  ustawą  zmienia się ustawy: ustawę z dnia 15  lutego  1992  r.  o
 podatku  dochodowym  od  osób prawnych, ustawę z dnia  10  czerwca  1994  r.  o
 zagospodarowaniu  nieruchomości Skarbu Państwa przejętych  od  wojsk  Federacji
 Rosyjskiej,  ustawę  z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu  Sił  Zbrojnych
 Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 30 sierpnia 1996 r. o  komercjalizacji
 i   prywatyzacji,   ustawę   z  dnia  21  sierpnia   1997   r.   o   gospodarce
 nieruchomościami.
[2] Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2001
 r.  Nr  129,  poz. 1447, Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253,  Nr  74,
 poz.  676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz.
 1271,  Nr  200, poz. 1682, Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz.  15,  Nr
 80,  poz.  717,  720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143,  Nr  124,  poz.
 1152, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966.
[3] Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2000
 r.  Nr  60,  poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr  117,  poz.
 1228,  Nr  122,  poz. 1315 i 1324; z 2001 r. Nr 106, poz. 1150,  Nr  110,  poz.
 1190,  Nr  125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676,  Nr  93,
 poz.  820,  Nr  141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672,  Nr  200,
 poz. 1684, Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391,  Nr
 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759 i Nr 202, poz. 1957.
[4]   Zmiany  tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w  Dz.U.  z
 2002  r.  Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003  r.
 Nr 80, poz. 718, Nr 101, poz. 944, Nr 134, poz. 1267 i Nr 179, poz. 1750.
[5] Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2002r.
  Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844.