Rozdział 1
Przepisy ogólne

                                    
 Art. 1.

1. Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali
   mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli
   tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.
 2. W zakresie nieuregulowanym ustawą do własności lokali stosuje się przepisy
   Kodeksu cywilnego.
                                    
 Art. 2.

1. Samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane
   dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.
 2. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona
   trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych
   na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą
   zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio
   również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z
   przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
 3. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdzają w formie zaświadczenia
   organy właściwe w sprawach nadzoru architektoniczno-budowlanego.
 4. Pomieszczenia przynależne do lokalu, a w szczególności piwnica, strych lub
   magazyn, są jego częścią składową, choćby nawet do tego lokalu bezpośrednio
   nie przylegały, chyba że czynność prawna lub orzeczenie sądu dotyczące
   odrębnej własności lokalu stanowią inaczej.
 
Art. 3.

 1. W razie wyodrębnienia własności lokali, grunt oraz wszelkie części budynku
   i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali
   lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do
   niego niewyodrębnione lokale, stanowią ich współwłasność w częściach
   ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do
   powierzchni użytkowej budynku; w obydwu wypadkach powierzchnię tę liczy
   się wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych.
 2. Udział właściciela lokalu we współwłasności nieruchomości, zwanej dalej
   "nieruchomością wspólną", jest prawem związanym z własnością lokalu.
   Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości dopóki, trwa
   odrębna własność lokali.
 3. Jeżeli w skład nieruchomości wchodzi kilka budynków, udział właściciela
   lokalu we współwłasności nieruchomości wspólnej wyznacza stosunek powierzchni
   użytkowej lokalu do łącznej powierzchni użytkowej tych budynków,
   liczonej w obu wypadkach wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych.

 Art. 4.

 1. Dotychczasowemu właścicielowi nieruchomości przysługują co do  niewyodrębnionych
   lokali oraz co do nieruchomości wspólnej, takie same
   uprawnienia jakie przysługują właścicielom lokali wyodrębnionych; odnosi
   się to także do jego obowiązków.
 2. Jeżeli do wyodrębniania własności lokali dochodzi sukcesywnie, właściciele
   lokali już wyodrębnionych nie są stronami umów o wyodrębnieniu dalszych
   lokali.
 3. Jeżeli budynek został wzniesiony na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste,
   przedmiotem wspólności jest to prawo, a dalsze przepisy o własności
   lub współwłasności gruntu stosuje się odpowiednio do prawa użytkowania
   wieczystego.
 
Art. 5.

Jeżeli powierzchnia gruntu zabudowanego budynkiem, w którym wyodrębniono
własność lokali, jest większa niż powierzchnia niezbędna do korzystania z
niego, współwłaściciele mogą dokonać podziału tej nieruchomości.
 
Art. 6.

Ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości,
tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać
prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

 
Rozdział 2
Ustanowienie własności lokalu

                                    
Art. 7.

 1. Odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej
   czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia
   sądu znoszącego współwłasność.
 2. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana
   w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest
   wpis do księgi wieczystej.
 
Art. 8.

 1. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna określać w
   szczególności:
   1) rodzaj, położenie i powierzchnię lokalu oraz pomieszczeń do niego
     przynależnych,
   2) wielkość udziałów przypadających właścicielom poszczególnych lokali w
     nieruchomości wspólnej.
 2. Współwłaściciele mogą w umowie określić także sposób zarządu nieruchomością
   wspólną.
 3. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu może być zawarta albo
   przez współwłaścicieli nieruchomości, albo przez właściciela nieruchomości
   i nabywcę lokalu.
 
Art. 9.

 1. Odrębna własność lokalu może powstać także w wykonaniu umowy zobowiązującej
   właściciela gruntu do wybudowania na tym gruncie domu oraz
   do ustanowienia - po zakończeniu budowy - odrębnej własności lokali i
   przeniesienia tego prawa na drugą stronę umowy lub na inną wskazaną w
   umowie osobę.
 2. Do ważności umowy, o której mowa w ust. 1, niezbędne jest, aby strona
   podejmująca się budowy była właścicielem gruntu, na którym dom ma być
   wzniesiony, oraz aby uzyskała pozwolenie na budowę, a roszczenie o ustanowienie
   odrębnej własności lokalu i o przeniesienie tego prawa zostało
   ujawnione w księdze wieczystej.
 3. W wypadku wykonywania umowy w sposób wadliwy albo sprzeczny z
   umową, na wniosek każdego nabywcy, sąd może powierzyć, w trybie postępowania
   nieprocesowego, dalsze wykonywanie umowy innemu wykonawcy
   na koszt i niebezpieczeństwo właściciela gruntu.
                                    
 Art. 10.

Właściciel nieruchomości może ustanawiać odrębną własność lokali dla siebie,
na mocy jednostronnej czynności prawnej. W takim wypadku stosuje się odpowiednio
przepisy o ustanowieniu odrębnej własności w drodze umowy.

 Art. 11.

 1. Przepisy o ustanowieniu odrębnej własności lokali w drodze umowy stosuje
   się również odpowiednio do wyodrębnienia własności lokalu z mocy orzeczenia
   sądu znoszącego współwłasność nieruchomości.
 2. Jeżeli uczynienie zadość przesłance samodzielności lokali wymaga wykonania
   robót adaptacyjnych, sąd może w postanowieniu wstępnym, uznającym
   żądanie ustanowienia odrębnej własności lokali w zasadzie za usprawiedliwione,
   upoważnić zainteresowanego uczestnika postępowania do ich wykonania
   - tymczasowo na jego koszt. W razie przeszkód stawianych przez
   innych uczestników, sąd - w postanowieniu wstępnym lub w postanowieniu
   oddzielnym - może wydać stosowne nakazy lub zakazy.

                                  
Rozdział 3
Prawa i obowiązki właścicieli lokali

                                    
  Art. 12.

 1. Właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej
   zgodnie z jej przeznaczeniem.
 2. Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków
   związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby
   przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym
   stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z
   utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w
   pożytkach i innych przychodach.
 3. Uchwała zebrania właścicieli może ustalić zwiększenie obciążenia z tego
   tytułu właścicieli lokali użytkowych, jeżeli uzasadnia to sposób korzystania
   z tych lokali.
 
 Art. 13.

 1. Właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany
   utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku
   domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem
   nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania
   przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie
   wspólnego dobra.
 2. Na żądanie zarządu właściciel lokalu jest obowiązany zezwalać na wstęp
   do lokalu, ilekroć jest to niezbędne do przeprowadzenia konserwacji, remontu
   albo usunięcia awarii w nieruchomości wspólnej, a także w celu
   wyposażenia budynku, jego części lub innych lokali w dodatkowe instalacje.
 
 Art. 14.

Na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:
   1) wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
   2) opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części
     dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i
     windę,
   3) ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane
     bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
   4) wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
   5) wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Art. 15.

 1. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie
   bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.
 2. Należności z tytułu kosztów zarządu mogą być dochodzone w postępowaniu
   upominawczym, bez względu na ich wysokość.
 
Art. 16.

 1. Jeżeli właściciel lokalu zalega długotrwale z zapłatą należnych od niego
   opłat lub wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko obowiązującemu
   porządkowi domowemu albo przez swoje niewłaściwe zachowanie
   czyni korzystanie z innych lokali lub nieruchomości wspólnej uciążliwym,
   wspólnota mieszkaniowa może w trybie procesu żądać sprzedaży lokalu w
   drodze licytacji na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego
   o egzekucji z nieruchomości.
 2. Właścicielowi, którego lokal został sprzedany, nie przysługuje prawo do
   lokalu zamiennego.
 
Art. 17.

Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej odpowiada wspólnota
mieszkaniowa bez ograniczeń, a każdy właściciel lokalu - w części odpowiadającej
jego udziałowi w tej nieruchomości.
Rozdział 4
Zarząd nieruchomością wspólną
                                    
Art. 18.

 1. Właściciele lokali mogą w umowie o ustanowieniu odrębnej własności lokali
   albo w umowie zawartej później w formie aktu notarialnego określić
   sposób zarządu nieruchomością wspólną, a w szczególności mogą powierzyć
   zarząd osobie fizycznej albo prawnej.
 2. W razie sukcesywnego wyodrębniania lokali przyjęty przez dotychczasowych
   współwłaścicieli sposób zarządu nieruchomością wspólną odnosi skutek
   także do każdego kolejnego nabywcy lokalu.
 3. Jeżeli sposobu zarządu nie określono w umowie, obowiązują zasady uregulowane
   w niniejszym rozdziale.
 
 Art. 19.

Jeżeli liczba lokali wyodrębnionych i lokali należących nadal do dotychczasowego
właściciela nie jest większa niż dziesięć, do zarządu wspólną nieruchomością
mają odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego i Kodeksu
postępowania cywilnego o współwłasności.
 
 Art. 20.

 1. Jeżeli lokali wyodrębnionych, wraz z lokalami niewyodrębnionymi, jest
   więcej niż dziesięć, właściciele lokali są obowiązani podjąć uchwałę o wyborze
   jednoosobowego lub kilkuosobowego zarządu. Członkiem zarządu
   może być zarówno właściciel lokalu, jak i osoba nie należąca do grona
   właścicieli lokali.
 2. Zarząd lub poszczególni jego członkowie mogą być w każdej chwili na mocy
   uchwały właścicieli lokali zawieszeni w czynnościach lub odwołani.
 
 Art. 21.

 1. Zarząd kieruje sprawami wspólnoty mieszkaniowej i reprezentuje ją na
   zewnątrz oraz w stosunkach między wspólnotą a poszczególnymi właścicielami
   lokali.
 2. Gdy zarząd jest kilkuosobowy, oświadczenia woli za wspólnotę mieszkaniową
   składają przynajmniej dwaj jego członkowie.
 
 Art. 22.

 1. Czynności zwykłego zarządu podejmuje zarząd samodzielnie.
 2. Do podjęcia przez zarząd czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu
   potrzebna jest uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie
   tej czynności.
 3. Czynnościami przekraczającymi zakres zwykłego zarządu są w szczególności:
   1) ustalenie wynagrodzenia zarządu,
   2) przyjęcie rocznego planu gospodarczego,
   3) ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu,
   4) zmiana przeznaczenia części nieruchomości wspólnej,
   5) udzielenie zgody na nadbudowę lub przebudowę nieruchomości wspólnej
     oraz na zmianę wysokości udziałów w następstwie powstania odrębnej
     własności lokalu nadbudowanego lub przebudowanego,
   6) dokonanie podziału nieruchomości wspólnej, o której mowa w art. 5,
   7) wytoczenie powództwa, o którym mowa w art. 16,
   8) udzielanie zarządowi pełnomocnictw do zawierania umów stanowiących
     czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu w formie prawem
     przewidzianej.
 4. Połączenie dwóch lokali stanowiących odrębne nieruchomości w jedną nieruchomość
   lub podział lokalu wymaga zgody właścicieli wyrażonej w
   uchwale. W razie odmowy zainteresowany właściciel może żądać rozstrzygnięcia
   przez sąd.
 
Art. 23.

1. Uchwały właścicieli lokali są podejmowane bądź na zebraniu, bądź w drodze
   indywidualnego zbierania głosów przez zarząd; uchwała może być wynikiem
   głosów oddanych częściowo na zebraniu, częściowo w drodze indywidualnego
   ich zbierania.
 2. Uchwały zapadają większością głosów właścicieli lokali, liczoną według
   wielkości udziałów, chyba że w umowie lub w uchwale podjętej w tym trybie
   postanowiono, że w określonej sprawie na każdego właściciela przypada
   jeden głos.
 3. O treści uchwały, która została podjęta z udziałem głosów zebranych indywidualnie,
   każdy właściciel lokalu powinien zostać powiadomiony na piśmie.
 
Art. 24.

W razie braku zgody większości właścicieli lokali zarząd może żądać rozstrzygnięcia
przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności
oraz interesy wszystkich właścicieli. Sprawę sąd rozpoznaje w postępowaniu
nieprocesowym.
 
Art. 25.

 1. Właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności
   z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali w terminie 6 tygodni
   od dnia jej podjęcia na zebraniu ogółu właścicieli lokali albo od
   dnia powiadomienia go o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego
   zbierania głosów. Powództwo należy wytoczyć przeciwko wspólnocie mieszkaniowej.
 2. Zaskarżona uchwała podlega wykonaniu, chyba że sąd wstrzyma jej wykonanie
   do czasu zakończenia sprawy.
                                    
Art. 26.

Jeżeli zarząd nie został powołany lub pomimo powołania nie wypełnia swoich
obowiązków albo narusza zasady prawidłowej gospodarki, każdy właściciel
może żądać ustanowienia zarządcy przymusowego przez sąd, który określi zakres
jego uprawnień oraz należne mu wynagrodzenie. Sąd odwoła zarządcę,
gdy ustaną przyczyny jego powołania.
 
Art. 27.

Każdy właściciel lokalu ma prawo i obowiązek współdziałania w zarządzie nieruchomością
wspólną. Nie uchybia to jednak przepisom art. 21 ust. 1 i art. 22
ust. 1.

Art. 28.

Właściciel lokalu pełniący obowiązki członka zarządu może żądać od wspólnoty
wynagrodzenia odpowiadającego uzasadnionemu nakładowi pracy.
 
Art. 29.

 1. Zarząd jest obowiązany prowadzić dla nieruchomości wspólnej odpowiednią
   księgowość finansową, dokonywać rozliczeń poprzez rachunek bankowy
   oraz składać ze swojej działalności roczne sprawozdanie.
 2. Właściciele podejmują uchwałę w przedmiocie udzielenia absolutorium zarządowi
   z prowadzonej przez niego działalności. Na żądanie właściciela
   lokalu zarząd jest obowiązany udzielić mu stosownych informacji.
                                    
 Art. 30.

 1. Zarząd jest obowiązany zwołać zebranie ogółu właścicieli co najmniej raz
   w roku, nie później niż w pierwszym kwartale każdego roku. Gdy zarząd
   tego w terminie nie uczyni, zebranie coroczne może zwołać każdy z właścicieli.
 2. Przedmiotem zebrania, o którym mowa w ust. 1, powinny być w szczególności:
   1) uchwalenie rocznego planu gospodarczego zarządu nieruchomością
     wspólną i opłat na pokrycie kosztów zarządu,
   2) ocena pracy zarządu,
   3) sprawozdanie zarządu i podjęcie uchwały w przedmiocie udzielenia mu
     absolutorium.
  
Art. 31.

W razie potrzeby, zebrania właścicieli mogą być także zwoływane na wniosek
zarządu lub jednej dziesiątej ogółu właścicieli.
 
Art. 32.

O terminie i proponowanym porządku zebrania ogółu właścicieli właściciele
powinni być powiadomieni na piśmie.
 
Art. 33.

W razie powierzenia zarządu osobie fizycznej lub prawnej, w braku odmiennych
postanowień umowy, stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału.

 
  Rozdział 5
   Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe

                                   
Art. 34.

W Kodeksie cywilnym skreśla się art. 136 i art. 137.
                                   
Art. 35.

W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks cywilny
(Dz.U. Nr 16, poz. 94, z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1982 r. Nr 19, poz. 147 i
z 1990 r. Nr 55, poz. 321) skreśla się art. XIX.
 
Art. 36.

W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe (Dz.U. z 1987 r. Nr
30, poz. 165, z 1989 r. Nr 10, poz. 57, Nr 20, poz. 108, Nr 34, poz. 178 i Nr
35, poz. 192, z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 32, poz. 190 i Nr 34, poz. 198 oraz z
1991 r. Nr 115, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:
 1) w art. 2 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
          "5) lokale stanowiące odrębne nieruchomości.",
 2) w art. 3 skreśla się ust. 2,
 3) skreśla się art. 4,
 4) w art. 23:
   a) skreśla się ust. 3,
   b) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
          "8. Przepisy ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio do osób zajmujących
             lokale w domach spółdzielni mieszkaniowej.",
 5) w art. 24 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
          "4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do budynków mieszkalnych,
             w których wyodrębniono własność wszystkich lub części lokali.",
 6) w art. 25:
   a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
          "1. Budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami związanymi
             z wykonywaniem zarządu i eksploatacją budynków mieszkalnych,
             stanowiącymi w całości własność Skarbu Państwa lub
             własność gminy, wraz z przynależnymi gruntami, które nie
             zostały oddane w zarząd lub użytkowanie, zarządzają organy
             gminy lub utworzone w tym celu przedsiębiorstwa bądź inne
             państwowe lub komunalne jednostki organizacyjne.",
   b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
          "6. Przepisów ust. 2-4 oraz wydanych na podstawie art. 26 nie
             stosuje się do domów, w których wyodrębniono własność
             wszystkich lub części lokali.",
 7) w art. 65 w ust. 5 w  zdaniu drugim skreśla się wyraz "własność".
 
Art. 37.

W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. Nr
19, poz. 147 oraz z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496) art. 24 otrzymuje
brzmienie:   "Art. 24. 1. Dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę
                wieczystą, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.
                Dotyczy to także nieruchomości lokalowych oraz
                nieruchomości, w których nieruchomości lokalowe
                zostały wyodrębnione.
              2. W księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, w
                której własność lokali została wyodrębniona, ujawnia się
                sposób zarządu tą nieruchomością określony w umowie,
                a w razie nieujawnienia domniemywa się sposób zarządu
                wynikający z ustawy.
              3. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia,
                określa zakładanie i prowadzenie ksiąg wieczystych dla
                lokali stanowiących odrębne nieruchomości oraz dla nieruchomości,
                w których wyodrębnienia dokonano."
                                    
Art. 38.

W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz.U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107,
poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629 oraz z 1994 r. Nr 27,
poz. 96, Nr 31, poz. 118 i Nr 84, poz. 384) wprowadza się następujące zmiany:
 1) w art. 21 skreśla się ust. 1-6 i ust. 10;
 2) w art. 31:
   a) ust. skreśla się 1-4,
   b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
       "5. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe
          zasady i tryb oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów,
          sprzedaży nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa
          lub własność gminy, sposób zapłaty ceny sprzedaży, rozliczeń z
          tytułu rozwiązania umowy użytkowania wieczystego i sprzedaży.".
                                    
 Art. 39.

 1. Minister Sprawiedliwości dostosuje do niniejszej ustawy rozporządzenie z
   dnia 18 marca 1992 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o księgach
   wieczystych i hipotece (Dz.U. Nr 29, poz. 128).
 2. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa tryb egzekucji
   z lokali stanowiących odrębne nieruchomości.
 
Art. 40.

 1. Państwowe lub komunalne jednostki organizacyjne, sprawujące na podstawie
   przepisów dotychczasowych zarząd nieruchomościami wspólnymi, są
   obowiązane zapewnić dla każdej z zarządzanych nieruchomości wspólnych
   ewidencję umożliwiającą najpóźniej od dnia 1 października 1994 r., ustalenie
   kosztów i przychodów dla każdej wspólnej nieruchomości oraz powiadomić
   współwłaścicieli, nie później niż do dnia 30 listopada 1994 r. o
   zmianach, jakie wprowadza niniejsza ustawa co do sposobu zarządzania
   nieruchomością wspólną oraz co do ponoszenia jego kosztów.
 2. Do czasu uregulowania tych spraw przez właścicieli do zarządu, o którym
   mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy niniejszej ustawy dotyczące
   zarządu zleconego przez właścicieli osobie fizycznej lub prawnej.
 
Art. 41.

Ustawa  wchodzi  w  życie z dniem 1 stycznia 1995 r., z wyjątkiem przepisu
art. 40 ust. 1, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.