Komentarze: 0 Views : 112

USTAWA z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej
Drukować 2005-07-08 12:25

Visitor rating 0.0 / Total 0.0

Art. 1.

1. Ustawa określa zasady realizacji prawa do rekompensaty z tytułu
pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej
w wyniku wypędzenia z byłego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego
opuszczenia w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r. dokonanego na podstawie:
   1) układu z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
     Narodowego a Rządem Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego
     ewakuacji obywateli polskich z terytorium B.S.R.R. i ludności Białoruskiej
     z terytorium Polski,
   2) układu z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
     Narodowego a Rządem Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego
     ewakuacji obywateli polskich z terytorium U.S.R.R. i ludności ukraińskiej
     z terytorium Polski,
   3) układu z dnia 22 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
     Narodowego a Rządem Litewskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego
     ewakuacji obywateli polskich z terytorium Litewskiej S.R.R. i ludności
     litewskiej z terytorium Polski,
   4) umowy z dnia 6 lipca 1945 r. między Tymczasowym Rządem Jedności Narodowej
     Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Socjalistycznych Republik
     Radzieckich o prawie zmiany obywatelstwa radzieckiego osób narodowości
     polskiej i żydowskiej, mieszkających w ZSRR i o ich ewakuacji do Polski i
     o prawie zmiany obywatelstwa polskiego osób narodowości rosyjskiej,
     ukraińskiej, białoruskiej, rusińskiej i litewskiej, mieszkających na
     terytorium Polski i o ich ewakuacji do ZSRR zwanego dalej "prawem do
     rekompensaty".
2. Przepisy ust. 1 stosuje się także do osób, które na skutek innych
okoliczności związanych z wojną rozpoczętą w 1939 r., były zmuszone opuścić
byłe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 2.

Prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych
poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnia on łącznie
następujące wymogi:
   1) był w dniu 1 września 1939 r. obywatelem polskim, zamieszkiwał w tym dniu
     na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz opuścił je z przyczyn,
     o których mowa w art. 1;
   2) posiada obywatelstwo polskie.

Art. 3.

1. W przypadku gdy nieruchomości pozostawione poza obecnymi granicami
Rzeczypospolitej Polskiej były przedmiotem współwłasności, prawo do
rekompensaty przysługuje wszystkim współwłaścicielom, spełniającym wymogi
określone w art. 2, albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych
współwłaścicieli. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez
złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem
administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce
konsularnej.
2. W przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje
wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych
spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie
osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z
podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej
albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.

Art. 4.

Prawo do rekompensaty potwierdzone na podstawie niniejszej ustawy albo odrębnych
przepisów jest niezbywalne.

Art. 5.

1. Potwierdzenie prawa do rekompensaty następuje na wniosek osoby ubiegającej
się o potwierdzenie tego prawa, złożony nie później niż do dnia 31 grudnia
2008 r.
2. Wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty w przypadkach, o których mowa
w art. 3, składa współwłaściciel lub spadkobierca lub wskazana osoba
uprawniona do rekompensaty.
3. Prawo do rekompensaty potwierdza, w drodze decyzji:
   1) wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy
     będącego właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
     Rzeczypospolitej Polskiej albo
   2) wojewoda właściwy ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania osoby
     będącej właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
     Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli o zaliczenie ubiegają się spadkobiercy
     tej osoby, albo
   3) wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania jednego z
     wnioskodawców wskazanego przez pozostałych, jeżeli współwłaściciele
     nieruchomości mieszkają lub mieszkali w różnych województwach, albo
   4) wojewoda właściwy ze względu na miejsce złożenia wniosku, jeżeli nie
     można określić właściwości zgodnie z pkt 1-3.
4. Wojewoda, do którego wpłynął wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty,
zawiadamia o wszczęciu postępowania wojewodów właściwych ze względu na
miejsce zamieszkania pozostałych współwłaścicieli lub spadkobierców lub
wskazanych osob uprawnionych do rekompensaty.

Art. 6.

1. Do wniosku, o którym mowa w art. 5 ust. 1, należy dołączyć:
   1) dowody, które świadczą o pozostawieniu nieruchomości poza obecnymi
     granicami Rzeczypospolitej Polskiej z przyczyn, o których mowa w art. 1,
     oraz o rodzaju i powierzchni tych nieruchomości;
   2) dowody, które świadczą o posiadaniu obywatelstwa polskiego, o którym mowa
     w art. 2 i art. 3;
   3) dowody potwierdzające miejsce lub miejsca zamieszkania wnioskodawcy, a w
     przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 2, również dowody potwierdzające
     miejsca zamieszkania po przybyciu na obecne terytorium Rzeczypospolitej
     Polskiej osób, o których mowa w art. 2 lub art. 3; w przypadku braku tych
     dowodów do wniosku dołącza się oświadczenie wnioskodawcy o miejscu lub
     miejscach zamieszkania tych osób;
   4) oświadczenie o wskazaniu osoby uprawnionej w przypadku, o którym mowa w
     art. 3 ust. 1;
   5) oświadczenie o dotychczasowym stanie realizacji prawa do rekompensaty.
2. W przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
granicami Rzeczypospolitej Polskiej do wniosku należy dołączyć:
   1) postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku albo o dziale spadku;
   2) oświadczenie o wskazaniu osoby uprawnionej w przypadku, o których mowa w
     art. 3 ust. 2.
3. Osoba, która na podstawie odrębnych przepisów, w ramach realizacji prawa do
rekompensaty, nabyła na własność albo w użytkowanie wieczyste nieruchomości
Skarbu Państwa, lub nieruchomości takie nabyli jej poprzednicy prawni,
dołącza do wniosku dokumenty urzędowe poświadczające nabycie.
4. Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, mogą być w szczególności:
   1) urzędowy opis mienia;
   2) orzeczenie wydane przez były Państwowy Urząd Repatriacyjny;
   3) dokumenty urzędowe, w tym sądowe, a także dokumenty pozyskane z archiwów
     państwowych Republiki Białoruś, Republiki Litewskiej, Federacji
     Rosyjskiej, Ukrainy lub innych państw;
   4) wydane przez władze polskie dokumenty, które świadczą o posiadaniu
     obywatelstwa polskiego.
5. W przypadku braku dokumentów, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, dowodami, o
których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być oświadczenia dwóch świadków złożone,
pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia,
przed notariuszem, organem prowadzącym postępowanie lub w polskiej placówce
konsularnej w kraju zamieszkania świadka, którzy:
   1) zamieszkiwali w miejscowości, w której znajduje się nieruchomość
     pozostawiona poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, lub w
     miejscowości sąsiedniej;
   2) nie są osobami bliskimi - w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21
     sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r. Nr 261,
     poz. 2603 i Nr 281, poz. 2782) - właścicieli lub spadkobierców
     ubiegających się o potwierdzenie prawa do rekompensaty.
6. Jeżeli wniosek nie spełnia wymogów określonych w ust. 1-3, wojewoda wzywa
wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 6 miesięcy od dnia doręczenia
wezwania.

Art. 7.

1. Wojewoda, po wszczęciu postępowania, dokonuje oceny spełnienia wymogów, o
których mowa w art. 2, art. 3 i art. 5 ust. 1 i 2, na podstawie dowodów, o
których mowa w art. 6. Pozytywna ocena następuje w drodze postanowienia. W
postanowieniu wojewoda wzywa wnioskodawcę do:
   1) wskazania jednej z wybranych form realizacji prawa do rekompensaty,
     określonej w art. 13 ust. 1;
   2) wskazania numeru rachunku bankowego, w przypadku wyboru świadczenia
     pieniężnego realizowanego w formie przelewu;
   3) dołączenia do wniosku, o którym mowa w art. 5 ust. 1, operatu
     szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego, w którym
     została określona wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
     granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
   4) w przypadku, o których mowa w art. 6 ust. 3, dołączenia również operatu
     szacunkowego, w którym została określona wartość nabytego prawa własności
     nieruchomości albo wartość nabytego prawa użytkowania wieczystego
     nieruchomości gruntowej i wartość położonych na niej budynków, a także
     innych urządzeń albo lokali.
2. W przypadku niespełnienia wymogów, o których mowa w art. 2, art. 3 i art. 5
ust. 1 i 2, wojewoda wydaje decyzję o odmowie potwierdzenia prawa do
rekompensaty.
3. Osoby, które posiadają zaświadczenia lub decyzje potwierdzające prawo do
rekompensaty wydane na podstawie odrębnych przepisów i nie zrealizowały prawa
do rekompensaty, występują do wojewody, który wydał decyzję, lub do wojewody
właściwego ze względu na siedzibę starosty, który wydał zaświadczenie lub
decyzję, z wnioskiem o ujawnienie w rejestrze, o którym mowa w art. 19 ust.
1, wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty zgodnie z art. 13 ust. 1.
W przypadku wyboru świadczenia pieniężnego realizowanego w formie przelewu
osoba uprawniona wskazuje numer rachunku bankowego.
4. Na decyzji lub zaświadczeniu, o których mowa w ust. 3, wojewoda zamieszcza
adnotację o wybranej formie realizacji prawa do rekompensaty oraz o wysokości
rekompensaty, określonej zgodnie z art. 13.

Art. 8.

1. Decyzja, o której mowa w art. 5 ust. 3, zawiera wskazanie:
   1) osoby lub osób, którym potwierdza się prawo do rekompensaty;
   2) zwaloryzowanej na dzień wydania tej decyzji wartości nieruchomości
     pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, a w
     przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 3, również wskazanie zwaloryzowanej
     na dzień wydania decyzji wartości nabytego prawa własności nieruchomości
     albo wartości nabytego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości
     gruntowej i wartości położonych na niej budynków, a także innych urządzeń
     albo lokali;
   3) wysokości rekompensaty określonej zgodnie z art. 13;
   4) wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty zgodnie z art. 13 ust. 1.
2. Waloryzacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, dokonuje się zgodnie z art. 5
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Art. 9.

Organem wyższego stopnia w sprawach, o których mowa w art. 5 ust. 3 i art. 7
ust. 2, jest minister właściwy do spraw Skarbu Państwa.

Art. 10.

1. Operaty szacunkowe, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, są sporządzane z
uwzględnieniem dowodów wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1 i ust. 3.
2. W przypadku operatów szacunkowych, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się
przepisów art. 156 ust. 4 i art. 158 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami.

Art. 11.

1. Wartość rynkową nieruchomości pozostawionej poza obecnymi granicami
Rzeczypospolitej Polskiej określa się na podstawie nieruchomości podobnych,
położonych na obszarze porównywalnych rynków lokalnych funkcjonujących
obecnie w Rzeczypospolitej Polskiej. Przy określaniu wartości nieruchomości
uwzględnia się przeciętne ceny transakcyjne uzyskane za nieruchomości
podobne, zbywane w miejscowości o zbliżonej liczbie mieszkańców,
porównywalnym stopniu urbanizacji i charakterze administracyjnym do
miejscowości, w której znajduje się nieruchomość pozostawiona, położonej na
obszarze województwa lub miasta wydzielonego, o którym mowa w ust. 2, z
uwzględnieniem współczynników określających różnice w poziomie rozwoju
gospodarczego tych województw lub miast w okresie przed 1939 r.,
z zastrzeżeniem ust. 4.
2. Za porównywalne województwa i miasta wydzielone, z uwzględnieniem współ
czynników, o których mowa w ust. 1, uznaje się:
    1) woj. lwowskie       -   województwo podkarpackie,
                               współczynnik 1,00;
    2) woj. tarnopolskie   -   województwo małopolskie,
                               współczynnik 0,67,
                           -   województwo podkarpackie,
                               współczynnik 0,76;
    3) woj. stanisławowskie - województwo małopolskie,
                               współczynnik 0,74,
                            - województwo podkarpackie,
                               współczynnik 0,84;
    4) woj. wołyńskie       - województwo lubelskie,
                               współczynnik 0,84,
                            - województwo świętokrzyskie,
                               współczynnik 1,02;
    5) woj. poleskie       -   województwo podlaskie,
                               współczynnik 0,71;
    6) woj. wileńskie      -   województwo podlaskie,
                               współczynnik 0,64,
                           -   województwo mazowieckie,
                               współczynnik 0,41;
    7) woj. nowogródzkie   -   województwo podlaskie,
                               współczynnik 0,80,
                           -   województwo mazowieckie,
                               współczynnik 0,52;
    8) woj. białostockie   -   województwo podlaskie,
                               współczynnik 1,00;
    9) miasto Lwów         -   miasto Kraków,
                               współczynnik 1,00;
    10) miasto Wilno       -   miasto Lublin,
                               współczynnik 1,00.
3. Wartość nieruchomości stanowiących lasy lub plantacje kultur wieloletnich
określa się jako sumę wartości gruntu i odpowiednio wartości drzewostanu albo
kultur wieloletnich. Przy określaniu wartości gruntu stosuje się metodę
wskaźników szacunkowych gruntów, a przy określaniu wartości drzewostanu i
kultur wieloletnich stosuje się przepisy art. 135 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 21
sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
4. W przypadku braku cen transakcyjnych, o których mowa w ust. 1, przy
określaniu wartości budowli, budynków lub części tych budynków określa się
ich wartość odtworzeniową.
5. Wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
Rzeczypospolitej Polskiej określa się według stanu na dzień ich pozostawienia
oraz według cen albo kosztów odtworzenia na dzień sporządzenia wyceny.
6. Wartość nieruchomości określoną według zasad, o których mowa w ust. 1 i 3-5,
mnoży się przez współczynniki wymienione w ust. 2.

Art. 12.

1. W przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 3, wartość nabytego prawa własności
nieruchomości albo wartość nabytego prawa użytkowania wieczystego
nieruchomości gruntowej i wartość położonych na niej budynków, a także innych
urządzeń albo lokali, określa się według stanu na dzień nabycia oraz według
cen albo kosztów odtworzenia na dzień sporządzenia wyceny, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. W przypadku osób, o którym mowa w art. 6 ust. 3, które po dniu 1 stycznia
1998 r., zrealizowały prawo do rekompensaty, wartość nabytego prawa własności
nieruchomości przyjmuje się na podstawie zwaloryzowanej na dzień wydania
decyzji ceny ustalonej w umowie przeniesienia własności nieruchomości. Jeżeli
nabyciu podlegało prawo użytkowania wieczystego, w tym przysługujące Skarbowi
Państwa, wartość nabytego prawa przyjmuje się na podstawie zwaloryzowanych na
dzień wydania decyzji odpowiednio opłat ustalonych w umowie o oddanie
nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste oraz ceny sprzedaży
położonych na niej budynków, a także innych urządzeń albo lokali, albo ceny
sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przysługującego Skarbowi Państwa.
Waloryzacji dokonuje się zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami.

Art. 13.

1. Prawo do rekompensaty jest realizowane w jednej z następujących form:
   1) zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
     Rzeczypospolitej Polskiej na poczet:
     a) ceny sprzedaży nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa albo
     b) ceny sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przysługującego Skarbowi
       Państwa, albo
     c) opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych
       stanowiących własność Skarbu Państwa i ceny sprzedaży położonych na nich
       budynków oraz innych urządzeń lub lokali, albo
     d) opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo
       własności nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, o którym
       mowa w przepisach odrębnych, albo
   2) świadczenia pieniężnego wypłacanego ze środków Funduszu
     Rekompensacyjnego, o którym mowa w art. 16.
2. Zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje się w wysokości równej 20% wartości tych
nieruchomości. Wysokość świadczenia pieniężnego stanowi 20% wartości
pozostawionych nieruchomości.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 3, wysokość zaliczanej kwoty oraz
wysokość świadczenia pieniężnego, o których mowa w ust. 2, pomniejsza się o
wartość nabytego prawa własności nieruchomości albo wartość nabytego prawa
użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i wartość położonych na niej
budynków, a także innych urządzeń albo lokali, przez osoby, o których mowa w
art. 2 lub art. 3.

Art. 14.

1. Organy, jednostki organizacyjne i agencje, którym na podstawie odrębnych
przepisów zostało powierzone wykonywanie uprawnień właścicielskich Skarbu
Państwa, określając warunki zbycia nieruchomości, nie mogą wyłączyć zapłaty
ceny sprzedaży nieruchomości albo opłat, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit.
c i d, w sposób określony w art. 13. Zapłata w takim przypadku może nastąpić
wyłącznie przez osobę wskazaną w zaświadczeniu albo decyzji lub przez jej
spadkobierców, którzy przedłożą zbywającemu nieruchomość postanowienie sądu o
stwierdzeniu nabycia spadku albo o dziale spadku oraz dowody potwierdzające
spełnienie wymogów, o których mowa w art. 2 lub art. 3.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 3, osoba ubiegająca się o
realizację prawa do rekompensaty jest obowiązana do przedłożenia dokumentów
urzędowych świadczących o wartości nabytego prawa własności nieruchomości
albo wartości nabytego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej
i wartości położonych na niej budynków, a także innych urządzeń albo lokali,
nabytego w ramach realizacji prawa do rekompensaty przez tę osobę lub przez
jej poprzedników prawnych.
3. Kwota odpowiadająca wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz kwota odpowiadająca wartości
nabytych praw, o których mowa w ust. 2, podlegają waloryzacji przez podmioty,
o których mowa w ust. 1, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami, na dzień realizacji prawa do rekompensaty.
4. Osobę, o której mowa w ust. 1, zwalnia się z obowiązku wniesienia wadium do
wysokości kwoty nieprzekraczającej wysokości potwierdzonego prawa do
rekompensaty, jeżeli dołączy do oferty pisemne zobowiązanie do uiszczenia
kwoty równej wysokości niewniesionego wadium w przypadku uchylenia się od
zawarcia umowy.

Art. 15.

W przypadku nabycia nieruchomości na zasadach określonych w ustawie nie stosuje
się przepisów art. 62-66, art. 68 ust. 1-2a i 4 oraz art. 109-111 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz nie stosuje się
bonifikat, o których mowa w przepisach odrębnych.

Art. 16.

1. Tworzy się państwowy fundusz celowy pod nazwą "Fundusz Rekompensacyjny", z
którego są finansowane wypłaty świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art.
13 ust. 1 pkt 2, oraz obsługa wypłat tych świadczeń. Dysponentem Funduszu
Rekompensacyjnego jest minister właściwy do spraw Skarbu Państwa.
2. Przychodami Funduszu Rekompensacyjnego są:
   1) przychody ze sprzedaży nieruchomości pochodzących z Zasobu Własności
     Rolnej Skarbu Państwa, z ich częściami składowymi, o łącznej powierzchni
     nie mniejszej niż 400 000 ha;
   2) odsetki z tytułu oprocentowania środków zgromadzonych na rachunku
     Funduszu Rekompensacyjnego;
   3) pożyczki z budżetu państwa udzielane w przypadku niedoboru środków
     wymienionych w pkt 1 i 2, w kwocie określonej w ustawie budżetowej.
3. Rada Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa i
ministra właściwego do spraw budżetu państwa, uwzględniając aktualną sytuację
budżetu, stan finansów publicznych oraz szczególny cel, na jaki udzielono
pożyczki, może umorzyć pożyczki, o których mowa w ust. 2 pkt 3, w przypadku
wyczerpania źródeł finansowania Funduszu Rekompensacyjnego, o którym mowa w
ust. 2 pkt 1 i 2.
4. Środki ze źródeł, o których mowa w ust. 2 pkt 1, właściwe jednostki
organizacyjne przekazują w formie zaliczek kwartalnych, w wysokości ustalonej
na podstawie planów finansowych tych jednostek, w terminie 30 dni po
zakończeniu kwartału. Rozliczenie zobowiązań, następuje w terminie 60 dni po
zakończeniu roku obrotowego lub budżetowego.
5. Do należności Funduszu Rekompensacyjnego w zakresie, o którym mowa w ust. 2,
stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, Nr 85, poz. 727 i Nr 86, poz.
732).

Art. 17.

1. Wypłaty świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2,
dokonuje Bank Gospodarstwa Krajowego, zwany dalej "Bankiem", ze środków
Funduszu Rekompensacyjnego, na podstawie umowy zawartej z ministrem właściwym
do spraw Skarbu Państwa.
2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa przekazuje Bankowi dane osób
uprawnionych do otrzymania świadczenia pieniężnego zawarte w rejestrach, o
których mowa w art. 19 ust. 1 i 2.
3. Wypłata świadczenia pieniężnego następuje, na wniosek osoby uprawnionej i po
dokonaniu adnotacji, o której mowa w art. 18, w formie wypłaty gotówkowej w
placówce Banku lub przelewu na wskazany przez osobę uprawnioną rachunek
bankowy.
4. Bank po otrzymaniu danych, o których mowa w ust. 2, zawiadamia o wypłacie
osoby uprawnione do otrzymania świadczenia pieniężnego. W zawiadomieniu Bank
informuje o adresach swoich placówek, a także o dokumentach potrzebnych do
wypłaty świadczenia pieniężnego.
5. Bank wypłacając świadczenie pieniężne dokonuje waloryzacji zgodnie z art. 5
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na dzień
realizacji prawa do rekompensaty.

Art. 18.

1. Organy, jednostki organizacyjne i agencje, o których mowa w art. 14 ust. 1,
oraz Bank w przypadku wypłaty świadczenia pieniężnego, w dniu realizacji
prawa do rekompensaty przez osobę uprawnioną, umieszczają na zaświadczeniu
lub decyzji, potwierdzających prawo do rekompensaty, adnotację o
zrealizowaniu w całości albo w części tego prawa.
2. Adnotacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
   1) datę, imię i nazwisko notariusza oraz oznaczenie aktu notarialnego
     sprzedaży nieruchomości lub oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie
     wieczyste;
   2) datę i oznaczenie decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego
     w prawo własności nieruchomości;
   3) położenie i oznaczenie nieruchomości;
   4) wskazanie formy realizacji prawa do rekompensaty;
   5) kwotę odpowiadającą wartości zrealizowanego prawa do rekompensaty oraz
     udział procentowy tej kwoty w wartości nieruchomości pozostawionych poza
     obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W przypadku wypłaty świadczenia pieniężnego adnotacja zawiera:
   1) datę wypłaty świadczenia pieniężnego;
   2) kwotę odpowiadającą wartości zrealizowanego prawa do rekompensaty oraz
     udział procentowy tej kwoty w wartości nieruchomości pozostawionych poza
     obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
4. W przypadkach, o których mowa w art. 64 Kodeksu cywilnego, adnotacji
dokonuje sąd.

Art. 19.

1. Wojewodowie prowadzą wojewódzkie rejestry zawierające dane dotyczące:
   1) decyzji lub zaświadczeń, wydanych na podstawie niniejszej ustawy lub
     odrębnych przepisów, potwierdzających prawo do rekompensaty;
   2) osób, którym te prawa przysługują;
   3) stanu i formy realizacji tych praw.
2. Wojewodowie przekazują raz na kwartał, w terminie do końca miesiąca
następującego po zakończeniu kwartału, dane zawarte w rejestrach wojewódzkich
ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa, który prowadzi rejestr
centralny.
3. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, są prowadzone w formie
elektronicznej.
4. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, zawierają następujące dane osobowe
osób, którym przysługuje prawo do rekompensaty:
   1) imię i nazwisko;
   2) imię ojca;
   3) numer PESEL albo, gdy numer ten nie został nadany, numer paszportu,
     dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;
   4) adres zamieszkania.
5. Organy, jednostki organizacyjne i agencje, o których mowa w art. 14 ust. 1,
są obowiązane do przekazywania wojewodom, w terminie 14 dni od dnia
realizacji prawa do rekompensaty, wypisów z aktów notarialnych, a w
przypadkach wymienionych w art. 13 ust. 1 pkt 1 lit. d, kopii decyzji, z
których wynika zrealizowanie w całości albo w części prawa do rekompensaty,
potwierdzonego zaświadczeniami albo decyzjami. Wypisy lub kopie decyzji
przekazuje się wojewodom właściwym ze względu na miejsca położenia
nieruchomości oraz wojewodom prowadzącym rejestry, o których mowa w ust. 1.
6. Bank jest obowiązany do przekazywania właściwemu wojewodzie potwierdzenia
wypłaty środków pieniężnych w terminie 14 dni od dnia wypłaty świadczenia
pieniężnego.
7. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia,
wzory rejestrów, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając potrzebę
sprawnego przepływu danych i kontroli realizacji praw do rekompensaty.

Art. 20.

Do postępowań zakończonych wydaniem decyzji lub zaświadczeń potwierdzających
prawo do rekompensaty stosuje się przepisy działu II rozdziału 12 i 13 Kodeksu
postępowania administracyjnego, z wyłączeniem art. 146 § 1.

Art. 21.

W ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004
r. Nr 142, poz. 1514 i Nr 146, poz. 1546) w art. 4 w ust. 1 w pkt 15 kropkę
zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 16 w brzmieniu:
"16) nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia
     8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia
     nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.
     Nr..., poz...).".

Art. 22.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.
U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.)[2] w art. 21 w ust. 1 po pkt 30 dodaje
się pkt 30a w brzmieniu:
"30a) przychody uzyskane z tytułu:
     a) realizacji prawa do rekompensaty na podstawie ustawy z dnia 8 lipca
       2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia
       nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.
       Nr..., poz.....), przez osoby uprawnione na podstawie tej ustawy,
     b) sprzedaży nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego, nabytych w
       związku z realizacją prawa do rekompensaty, o której mowa w lit. a, do
       wysokości odpowiadającej procentowemu udziałowi wartości tej
       rekompensaty w cenie nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego z
       dnia nabycia nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego,".

Art. 23.

W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z
2002 r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm.)[3] w art. 53 dodaje się ust. 4 w
brzmieniu:
"4. Osobom, o których mowa w przepisach o realizacji prawa do rekompensaty z
tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej
Polskiej, zalicza się wartość pozostawionych nieruchomości, potwierdzoną
decyzją albo zaświadczeniem, w wysokości równej 20% wartości tych
nieruchomości, na poczet należności z tytułu:
   1) części ceny sprzedaży przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 2,
     odpowiadającej wartości praw do nieruchomości wchodzących w skład tego
     przedsiębiorstwa, o których mowa w przepisach o realizacji prawa do
     rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami
     Rzeczypospolitej Polskiej;
   2) ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości
     będących przedmiotem zbycia, jako niestanowiące przedsiębiorstwa mienie
     przejęte przez Skarb Państwa po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy o
     oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania.".

Art. 24.

W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.
U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399) w art. 9 w pkt 14 kropkę zastępuje się przecinkiem
i dodaje się pkt 15 w brzmieniu:
"15) sprzedaż nieruchomości dokonaną w ramach realizacji prawa do
      rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji
      prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi
      granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Nr..., poz.....) do wysokości
      kwoty odpowiadającej wartości zrealizowanego prawa do rekompensaty.".

Art. 25.

W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr
253, poz. 2532 oraz z 2005 Nr 14, poz. 115, Nr 48, poz. 447, Nr 62, poz. 550, Nr
90, poz. 757 i Nr 94, poz. 788) w art. 2 w ust. 1 w pkt 1 w lit. l średnik
zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. m w brzmieniu:
"m) rekompensat w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa
     do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi
     granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr..., poz...);".

Art. 26.

Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o prawie do zaliczania wartości
nieruchomości poza obecnymi granicami państwa polskiego w związku z wojną
rozpoczętą w 1939 r., należy przez to rozumieć prawo do rekompensaty, o którym
mowa w niniejszej ustawie.

Art. 27.

Postępowania w sprawach potwierdzenia prawa do rekompensaty wszczęte i
niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzi się na
podstawie jej przepisów.

Art. 28.

Traci moc ustawa z dnia 12 grudnia 2003 r. o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży
albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa
wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 273, poz. 2722).

Art. 29.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
_______________________________
[1] Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku
od spadków i darowizn, ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych, ustawę z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i
prywatyzacji, ustawę z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilno
prawnych i ustawę z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej.
[2] Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2000
r. Nr 14, poz. 76, Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104,
poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr
8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz.
961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190,
Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr
25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz.
1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz.
1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65,
poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz.
1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz.
1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr
29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz.
1163, Nr 116, poz. 1203, 1205 i 1207, Nr 120, poz. 1252, Nr 123, poz. 1291, Nr
151, poz. 1596, Nr 162, poz. 1691, Nr 210, poz. 2135, Nr 263, poz. 2619 i Nr
281, poz. 2779 i 2781 oraz z 2005 r. Nr 25, poz. 202, Nr 30, poz. 262, Nr 85,
poz. 725, Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757 i Nr 102, poz. 852.
[3] Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844 oraz z
2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 116, poz. 1207, Nr 123, poz. 1291, Nr 238, poz. 2390
i Nr 273, poz. 2703 i 2722.