Mata grzejna do ocieplania podłóg jest przeznaczona do wyłożenia na wyrównanej zaprawie cementowej albo na warstwie kleju do płytek bezpośrednio pod płytkami ceramicznymi, parkietem czy laminatem.

Dwu-przewodnikowa mata grzejna z bezhalogenowym kablem, wyprodukowana z nieszkodliwych materiałów; najmniejsza temperatura podczas montowania +5°C, napięcie nominalne 220V, moc 100 W/m2 bądź 150W/m2 w bardziej wilgotnych i chłodniejszych pomieszczeniach, gdzie potrzeba więcej ciepła, szerokość maty 0,46 cm, powierzchnia grzewcza około 50 cm, długość przewodu przyłączeniowego dwóch przewodników 3m.

Zwój maty grzejnej. Zdj. autora

Schematycznie instalacja dwu-żylnej maty grzejnej wyglądałaby następująco:

Schemat instalacji maty grzejnej.

1. Żelbetonowa płyta stropu;
2. grunt;
3. mata grzejna;
4. warstwa samopoziomującej zaprawy cementowej (do 5 cm):
5. warstwa kleju do wykładziny podłogowej (płytek laminatu);
6. wykładzina podłogowa (płytki, laminat, inne).

Zdj. autora.

Należałoby podkreślić, że przy instalowaniu wspomnianej dwu-żylnej maty grzejnej nie ma kategorycznej konieczności betonowania jej grubą warstwą 5 cm zaprawy. Właściwością maty grzejnej jest również to, że można ją bezpośrednio pokryć warstwą kleju do wykładzin podłogowych do 1,5 cm. Grubsza warstwa zaprawy jest bardziej potrzebna przy montowaniu jedno-żylnej maty grzejnej, ponieważ roztaczane przez nią pole elektromagnetyczne jest 5 razy mniejsze. Poza tym, konieczność betonowania dwu-żylnej maty grzejnej grubą warstwą odpada chcąc uniknąć niepożądanych wahań wysokości podłogi przy przechodzeniu z jednego pomieszczenia do drugiego, albo gdy nie ma możliwości zabetonowania maty - np. w pomieszczeniu z niewysokim sufitem. Odpowiednio zmniejsza się ilość kupowanych materiałów i nakład pracy.

Planuje się i rysuje schemat przyszłej maty grzejnej. Dokonuje się wyboru odpowiednio wymierzonej i mającej odpowiednią moc maty grzejnej, wyznacza się miejsca kabla przyłączającego i tylnej tulei oraz miejsce czujnika temperatury. Trzeba również oznaczyć miejsce przyszłego ściennego regulatora temperatury.

Plan ścielenia przyszłej maty grzejnej. Rysunek Asa.lt

W ścianie, w nie mniejszej niż 20 cm odległości od podłogi, wycina się miejsce na montażową puszkę elektryczną, w której będzie zamontowany regulator temperatury. Tradycyjnie niniejszą czynność wykonuje się perforatorem z okrągłą 68 mm Ø frezarką. Za pomocą regulatora steruje się pracą maty grzejnej. Do sieci elektrycznej maty łączy się poprzez 30 mA bądź mniejszy przekaźnik, jako dodatkowy środek ochronny przeciwko wstrząsowi elektrycznemu czy pożarowi.

Wycina się wnękę na zamontowanie puszki regulatora temperatury. Zdj. autora

Od wywierconej na puszkę wnęki w ścianie i w podłodze wycina się rowek na przewód czujnika temperatury, żeby jego powierzchnia była na tym samym poziomie jak powierzchnia maty grzejnej, żeby jak najmniej podniosła się podłoga. Ilość wyżłobienia w podłodze musi być nie mniejsza niż 50 cm. Żeby brzegi wyżłobień były równe i uporządkowane, zaleca się wycinać je frezarką do betonu z dwoma diamentowymi dyskami bądź szlifierką kątową. Z korytka rowka beton usuwa się poprzez uderzenia końcówką perforatora.

W podłodze i ścianie wycina się wyżłobinie. Zdj. autora

Usuwa się nacięty materiał z formowanego wyżłobienia. Zdj. autora

W ścianie montuje się elektryczną puszkę montażową. Czujnik temperatury doprowadza się do puszki montażowej gofrowanym przewodem instalacyjnym (Ø 16 mm).

W wyżłobieniu umieszcza się czujnik temperatury w gofrowanym przewodzie. Zdj. autora

Wygięcie przewodu nie może być zbyt ostre, żeby w razie konieczności można było łatwo wymienić czujnik. Jeden koniec przewodu w podłodze zamyka się (np. za pomocą taśmy izolacyjnej), drugi doprowadza się do puszki montażowej regulatora temperatury.

Przewód z czujnikiem doprowadza się do puszki. Zdj. autora

Długość czujnika w podłodze musi wynosić od 50 cm (nie mniej) do 1 m. Gofrowany przewód z czujnikiem montuje się w jednakowych odstępach między rozprowadzonymi zygzakiem kablami maty grzejnej. Nie może on przecinać czy dotykać kabla grzejącego.

Czujnik w podłodze musi znaleźć się między kablami grzejącymi, jednak nie może ich przecinać ani dotykać. Zdj. autora

Jeśli powierzchnia starej podłogi jest równa i czysta, matę grzejną można przykleić bezpośrednio do niej.

Mierzy się równość podłogi i potrzebne odległości. Zdj. autora

Jeśli nie - powierzchnię oczyszcza się i wyrównuje zaprawą cementową, żeby lepka siatka maty dobrze przylepiła się do powierzchni. Przed wyrównaniem podłogę należałoby pokryć gruntem głębinowym, przeznaczonym do betonu. Grunt zapewnia lepsze połączenie betonu z zaprawą. Po wypełnieniu nierówności trzeba poczekać aż wypełnienie wyschnie (około 2-3 dni; może potrwać i dłużej, jeśli pracuje się w wilgotnym pomieszczeniu i warstwa materiału wyrównującego jest gruba).

Podobne nierówności podłogi trzeba wyrównać. Zdj. autora.

Wyrównanie zaprawą. Zdj. autora

Po wyschnięciu warstwy wyrównującej pokrywa się ją gruntem głębinowym (który będzie schnąć około 1 dzień). To gruntowanie będzie potrzebne w takim przypadku, jeśli podejmie się decyzję pokrycia wyścielonych mat grzejnych 5 cm warstwą zaprawy cementowej. Jeśli jednak rezygnuje się grubej warstwy zaprawy w wilgotnym pomieszczeniu, konieczna jest warstwa hydro-izolacji.

Gruntowanie. Zdj. autora

Matę grzejną można podzielić ostrożnie tnąc lepką siatkę, żeby uniknąć jakichkolwiek naruszeń kabla. Matę grzejną ścieli się co najmniej 30 mm od ścian, odpływów drenażowych, zlewów itp.

Ścielenie maty grzejnej. Zdj. autora.

Chcąc zmienić kierunek ścielenia, formować brzegi i wygięcia, tnie się siatkę maty (nie kabel). Minimalny promień wygięcia kabla maty 30 mm.

Cięcie maty. Rys. Asa.lt

Po odcięciu maty, matę przekręca się o180º i ścieli się w innym kierunku. Zdj. autora

W razie potrzeby, kabel grzejny łatwo oddzielić od lepkiej siatki i za pomocą taśmy klejącej, znajdującej się w komplecie opakowania, przykleić do podłogi. Drenaż, zlew i inne elementy, znajdujące się na podłodze trzeba ominąć tak, jak pokazuje rysunek. Podłogowa mata grzejna nie powinna być ścielona pod stacjonarnymi meblami, przegrodami, wannami, kabinami prysznicowymi, ubikacjami - pod wszystkim, co przeszkadza ciepłu przeniknąć do pomieszczenia.

Maty nie ścieli się pod elementami wystroju wnętrza. Trzeba je „obejść". Rys. Asa.lt

Przy instalowaniu dwu-żylnych mat grzejnych, złączenia w montażowej puszce elektrycznej są wykonywane z jednego końca kabla, który można doprowadzić do puszki tym samym wyżłobieniem ściennym, w którym jest przewód gofrowany z przewodem czujnika. Po drugiej stronie kabla jest tuleja, nie trzeba jej zawrócić do miejsca złączenia.

Izolację kabla grzejącego (w związku z możliwymi jego naruszeniami), jak również oporność przewodnika i czujnika trzeba sprawdzać przed zalaniem betonem (bądź położenia kleju do płytek) i po tym. Odchylenia oporności przewodników od wartości nominalnej oznaczonej w instrukcjach nie mogą różnić się więcej niż 0,95...1,10 razu (od -5%... do +10%). Potrzebny tu przyrząd do mierzenia - dwubiegunowa miarka. Wyniki pomiarów spisuje się w specjalnej tabeli, znajdującej się w instrukcji mierzenia.
Po wyłączeniu prądu wykonuje się przyłączenie kabla grzewczego, czujnika i kabla zasilającego do regulatora temperatury znajdującego się w montażowej puszce elektrycznej. Na podstawie instrukcji, znajdującej się w komplecie regulatora, odpowiednie kable łączy się do odpowiednich zacisków, zależnie od modelu regulatora.

Sprawdza się oporność. Zdj. autora

Regulator temperatury instaluje się wyłącznie w suchym pomieszczeniu. W wilgotnym pomieszczeniu (w łazience) zamiast niego można zamontować inny regulator - termostat, posiadający wymaganą ochronę przed wilgocią. Po zamontowaniu i zabezpieczeniu urządzenia w puszce, w pomieszczeniu na krótko włącza się prąd. W celu sprawdzenia (2-3 min) można włączyć nowo zamontowany system. Jeśli jest zamontowany prawidłowo, powinien zapalić się indykator regulatora, a kabel podłogi powinien się zacząć nagrzewać. Od razu po tych próbach system ogrzewania podłóg należy wyłączyć w celu uniknięcia przypadkowego włączenia systemu podczas betonowania czy naklejania płytek.

Zmontowany regulator temperatury. Zdj. autora

Matę grzejną pokrywa się podłogową warstwą wyrównującą (do 5 cm grubości) bądź klejem do płytek (do grubości 1,5 cm). Przyłączeniowa i tylna tuleja kabla muszą znajdować się w tej samej warstwie.

Matę grzejną pokrywa się warstwą zaprawy (do 5 cm grubości). Nie jest jednak ona konieczna. Zdj. autora

Zamiast warstwy grubej zaprawy, dwu-przewodnikową matę grzejną można od razu pokryć klejem do płytek. Zdj. autora

Po przykryciu maty 1,5 cm warstwą kleju do płytek, wyrównuje się go szpachelką murarską z ząbkami. Zdj. autora

Pokrywając klejem do płytek i warstwą zaprawy w mieszankach nie może być próżni powietrznych powstających na około kabla i tulei, ponieważ może to wywołać przekroczenie dopuszczalnej temperatury, przegrzanie oraz zepsucie kabla i tulei. Dlatego przygotowując zaprawę czy klej trzeba je dobrze wymieszać. W zaprawie cementowej nie powinno być ostrych kamyczków.

Zarówno zaprawę, jak też klej trzeba dobrze wymieszać. Zdj. autora

Oprócz płytek ceramicznych, podłogę można wyłożyć parkietem (do 16 mm), korkiem czy wykładziną plastikową (do 10 mm), bądź innym materiałem, polecanym przez producenta do podłóg ogrzewanych.

Kładzie się płytki ceramiczne (bądź inną wykładzinę podłogową). Zdj. autora

Po nałożeniu kleju do płytek bądź wylaniu zaprawy znów sprawdza się oporność kabla i czujnika, dążąc do upewnienia się, czy nie zostały naruszone podczas przykrywania. Jeśli wynik badania jest pozytywny, ścienne wyżłobienie z czujnikiem w gofrowanym przewodzie i kablem grzejnym wypełnia się cementem.
Schemat kładzenia maty grzejnej w wyjątkowo wilgotnych pomieszczeniach:

Schemat kładzenia maty grzejnej w wyjątkowo wilgotnych pomieszczeniach:

1. Żelbetonowa płyta stropu
2. Grunt do maty grzejnej
3. Warstwa wyrównująca
4. Mata grzejna
5. Warstwa samopoziomująca do podłóg ogrzewanych
6. Grunt do wykładzin podłogowych
7. Pianka hydro-izolacyjna
8. Materiał wzmacniający
9. Klej do płytek
10. Płytki ceramiczne

Rys. Asa.lt

Konieczna jest tu hydro-izolacja itp. W innych przypadkach (6), (7) i (8) warstw może nie być.

Korzystanie z ogrzewania podłogowego rozpoczyna się po około 4 tygodniach po betonowaniu, gdy beton jest wystarczająco stwardniały.

WAŻNE: Przez pierwsze 4 tygodnie po betonowaniu kabel grzejny nie może być włączony, żeby nie przyspieszył procesu wysychania podłogi. Jeśli włącza się ogrzewanie zbyt wcześnie, beton na około kabla wysycha szybciej, powstają próżnie, może zostać uszkodzony kabel grzejny.

Ogrzewanie podłogowe może zostać wyłączone najpóźniej 2 dni przed kładzeniem wykładziny podłogowej. Zaleca się to w takim celu, żeby wilgoć i temperatura powierzchni była taka jak i otoczenia i wykładziny podłogowej. Wszystkie wykorzystane do kładzenia podłogi materiały (klej, lakier itp.) muszą całkowicie wyschnąć przed włączeniem ogrzewania podłogowego. Kładąc wykładzinę podłogową należy kierować się zaleceniami z instrukcji producenta wykładziny.

Ogólnie obliczając, cały montaż ogrzewanej podłogi można wykonać w ciągu półtora miesiąca.

Ci, którzy zainteresowali się i postanowili samodzielnie urządzić w domu opisaną podłogę ogrzewaną, powinni poszukać wymienionych poniżej narzędzi i materiałów.

Narzędzia:
· Perforator; owalna frezarka perforatora; nasadka perforatora;
· Potrzebne do wycięcia wyżłobień frezarka do betonu z dwoma dyskami. Można i szlifierką kątową.
· Poziomica; szpachelki o różnych wielkościach i długościach do wyrównania podłogowej zaprawy cementowej;
· Pędzelek albo wałek do gruntowania i nałożenia hydro-izolacji (bądź kleju);
· Nożyczki; taśma klejąca;
· Śrubokręt; dwubiegunowa miarka do mierzenia oporności;
· Ząbkowata szpachelka do kleju do płytek.

Materiały:
· Grunt głębinowy; materiał hydro-izolacyjny;
· Cement. Na 1 m² warstwy (5 cm grubości) zaprawy cementowej średnio trzeba 75 kg cementu (zależnie od marki cementu).
· Klej do wykładziny podłogowej (klej do płytek; klej do laminatu, parkietu);
· Ozdobna wykładzina podłogowa (płytki ceramiczne, laminat, parkiet itp.)

Przygotował Piotr Šičiov