Ochronne drzwi wejściowe nazywane są często antywłamaniowymi. Zazwyczaj takie drzwi montuje się w głównym wejściu do domu lub mieszkania. Większość kradzieży dokonuje się poprzez włamanie się przez drzwi, dlatego wybierając drzwi należy wziąć to pod uwagę.

Wybierając drzwi ochronne należy przyjrzeć się ich różnym walorom konstrukcyjnym, które chronią przed dźwiękiem, wahaniami temperatur, i z powodu których jest trudno włamać się do mieszkania. Większość produkowanych drzwi i reklamowanych jako antywłamaniowe tak na prawdę nie chronią przed włamaniem. Złodziejom wyłamanie takich drzwi zajęłoby około minuty czasu. Dlatego „zaoszczędzone" pieniądze na drzwiach później mogą nas dużo więcej „kosztować".

Jak, poza ceną, można się dowiedzieć o jakości drzwi? Na początku trzeba sprawdzić jak są zabezpieczone najbardziej podatne miejsca na włamania, czyli: zamek, ościeżnicę, mocowanie ościeżnicy, mocowanie skrzydła i ościeżnicy oraz zawiasy.

Zamki do drzwi antywłamaniowych

Zamki w drzwiach mogą być wyłamane na wiele sposobów: otwierając je wytrychem, wyłamując rdzeń zamka, za pomocą wiertarki, rozszerzając ościeżnice itd. Zalecane jest do takich drzwi wmontować kilka zamków i jeden z nich powinien być typu sejfowego.

Zamek, co do poziomu bezpieczeństwa, musi być odpowiednio dobrany do odporności na włamanie drzwi, w które będzie wmontowany. Jeżeli drzwi są zrobione jak metalowe pudełko, bez specjalnej konstrukcji odpornej na włamanie, nie ma sensu wmontowywać bardzo bezpiecznego zamka. Takie drzwi mogą być wyłamane w ciągu minuty nawet przez niedoświadczonego złodzieja.

Zamek w skrzydle powinien być zamontowany w specjalnych ochronnych pudełkach, które uniemożliwiłyby po uszkodzeniu stalowej płyty skrzydła wepchanie zamka w głąb skrzydła czy w inny sposób unicestwienie go. Oczywiście jest bardzo dobrze, jeżeli zamek dodatkowo chroniony jest trudno przewiercanymi płytami manganowymi oraz stałymi bolcami przeciwwyważeniowymi.

Zamek dodatkowo zabezpiecza metalowa skrzynia.

Boczne miejsca skrzydła i ościeżnicy, w których są rygle i gniazda muszą być bardzo mocne.

Ościeżnica jest mocniejsza jeżeli ma więcej zachylonych krawędzi. Obecnie antywłamaniowe drzwi często robione są z prostokątnych rur z czterema kątami. Taki sposób robienia drzwi ma wiele wad. Po pierwsze, zawiasy do tych rur przyspawane są z zewnętrznej strony, dlatego łatwo jest je wyłamać. Po drugie, nie zabezpieczone są elementy mocujące ościeżnicę, łatwo jest je przeciąć. Po trzecie, przez szczelinę między ościeżem i ościeżnicą można łomem łatwo zgiąć ościeżnicę i w taki sposób otworzyć drzwi, gdyż rygle wyjdą z gniazd. Po czwarte, drzwi o takiej konstrukcji jest trudno ocieplić, przepuszczają ciepło i nie są dźwiękoszczelne.\

Szukając i przeglądając różne drzwi znaleźliśmy ciekawsze rozwiązania.
Ościeżnice robione z metalowego profilu, gdzie metal zachylany jest w sześciu miejscach. To zwiększa jego odporność na zginanie. Ościeżnica jest otwarta, dlatego zawiasy można przymocować od wewnętrznej strony ościeżnicy i równomiernie ją ze środka ocieplić.

Czworokątna i sześciokątna ościeżnica. Zawiasy mocowane z wewnętrznej strony ościeżnicy będą się trzymały mocniej niż przymocowane od zewnątrz.

Mocowanie ościeżnicy do ściany to jedno z najsłabszych miejsc, jeżeli chodzi o bezpieczeństwo. Jeżeli ościeżnica mocowana jest do ściany śrubami kotwicowymi i bez żadnych dodatkowych zabezpieczeń, można ją łatwo i szybko przeciąć tarczową piłą, przechylić drzwi z całą ościeżnicą, wejść do środka i ustawić drzwi z powrotem - wyglądałoby to tak, jakby się nic nie stało.

Oto jakie rozwiązanie w konstrukcji ościeżnicy znaleźliśmy u jednego z producentów. To dodatkowe śruby wprowadzone w ochronne tulejki, które spełniają jednocześnie rolę kołków wyrównawczych (klinów).

Dodatkowa ochrona dla śrub.

Przecięcie jednej niezabezpieczonej śruby może potrwać kilka sekund, natomiast 16 takich śrub, na dodatek zabezpieczonych metalowymi tulejkami, potrwa o wiele dłużej. Poza tym śruby te mocno opierają się o ścianę i nie pozwalają na deformowanie ościeżnicy w momencie włamywania się, co bardzo zwiększa odporność drzwi na wyłamanie.

Taką sześciokątną otwartą ościeżnice o wiele łatwiej jest ocieplić szklana watą, niż ościeżnicę o profilu zamkniętym czworokątnym.

Ościeżnicę o profilu sześciokątnym otwartym łatwo jest ocieplić wewnątrz szklaną watą

By dobrze zabezpieczyć drzwi między ościeżnicą a drzwiami potrzebujemy dobre zawiasy i dodatkowe bolce . Jeżeli zawiasy są przymocowane bez żadnego zabezpieczenia, potrzeba niewiele siły, by wyciągnąć cała ościeżnicę. Dodatkową ochrona w takim wypadku są nieruchome kołki i rygle, które przy zamykaniu zamka wchodzą w ościeżnicę.

Nieruchome bolce zabezpieczające przed wyłamaniem zawiasów; przy zamykaniu drzwi wchodzą w ościeżnicę.

Montaż drzwi antywłamaniowych

Usuwanie starych drzwi. Najprościej to zrobić wycinając ościeżnicę w około na odległości 30-50mm, a następnie wyciągnąć ją za pomocą łomu.

Usuwanie starej ościeżnicy.

Montowanie ościeżnicy.

Ościeżnicę umieszcza się w otworze drzwiowym i, jeżeli nie ma dybli, unieruchamia się ją klinami tak ,aby ościeżnica trzymała się muru. Następnie należy sprawdzić pion i poziom wstawionej ościeżnicy.

Sprawdzanie pionu i poziomu.

Najlepiej jest ,kiedy odległość między ościeżnicą a ścianą wynosi około 10-20 mm.
Po umieszczeniu ościeżnicy (która ma tulejki o średnicy 24 mm) w otworze drzwiowym należy wkręcić do oporu wszystkie tulejki.

Wkręcanie tulejki, aż się oprze o ścianę.

Po wkręceniu wszystkich tulejek poziomo do oporu tak, że ościeżnica będzie trzymała się muru, przez otwory w tulejkach wywierca się dalej otwór (o średnicy 6 mm montując ościeżnicę do ściany z drewna, 10 mm montując do ściany betonowej lub murowanej; używając tulejek Elematic 50PZ 10x50). Długość otworu powinna być nie mniejsza niż 70 mm.

Wiercenie otworów przez otwory w tulejkach

Ościeżnice należy zacząć montować od strony zawiasów, ustawiając maksymalnie poziomo za pomocą poziomicy (możliwy błąd 2 mm). W żadnym wypadku nie można montować ościeżnicy równając ją do ściany, bo nie zawsze są one równe.

Ościeżnica lepszych drzwi antywłamaniowych mocowana jest szesnastoma kołkami rozporowymi o średnicy 7,5 mm i 72 mm długość, po osiem z każdego boku (prostszych drzwiach ościeżnicę mocuje się ośmioma kołkami).

Wbijanie śrub mocujących

Wkręcanie kołków do ściany

Sprawdzanie prostoliniowości. Szczelina między ościeżnicą a drzwiami powinna mieć 6 mm (±1,5 mm). Równoległość i wielkość odstępu regulowana jest za pomocą kołków rozporowych.

Sprawdzanie prostoliniowości.

Przyklejanie uszczelki naokoło całej ościeżnicy.

Zawieszanie skrzydła.

W razie potrzeby położenie skrzydła można regulować za pomocą regulowanych zawiasów.

Wstawianie cylindra zamka

Po wmontowaniu skrzydła drzwi należy sprawdzić zamki, szczelności między skrzydłem a ościeżnicą, jakość otwierania i zamykania drzwi oraz funkcjonalność zamka i klamki. Ewentualnie przeprowadza się korektę wysokości zawiasów albo dokręcanie kołków.
Szczelinę między ścianą a ościeżnicą wypełnia się niskoprężną pianka montażową (w ciągu następnych 24 godzin nie należy dotykać pianki).

Wypełnianie szczelin pianką montażową.

Wewnętrzne i zewnętrzne opaski przykręca się śrubami przez specjalnie zrobione w opaskach otwory.

ASA.LT