Szczelina powietrzna w ścianach domu - jest to „komin"otaczający dom, przez który wychodzi większa część drogiego dla nas ciepła. Większość właścicieli domów już zrozumiało, dokąd spływają pieniądze i zaczęło za pomocą różnych środków likwidować tę szczelinę powietrzną. Jednak problem staje się dość skomplikowany, gdy dom już zbudowano, albo, gdy chcemy go tanio doprowadzić do porządku.

Przed zapełnieniem czymkolwiek szczelin powietrznych przypomnijmy sobie kilka wymagań. Po pierwsze:

- materiał wypełniający powinien maksymalnie zatrzymywać poruszanie się (cyrkulację) powietrza w ścianach, ponieważ tylko stojące powietrze może niezawodnie utrzymać ciepło;

- ściana powinna oddychać, dlatego materiały wypełniające muszą być paroprzepuszczalne;

- materiał powinien minimalnie wchłaniać wodę i być izolatorem, tzn. nie pozwalać wodzie przenikać na stronę wewnętrzną;

- materiał nie powinien opadać - musi być długowieczny;

Obecnie przedsiębiorstwa oferują różnorodne metody wypełniania szczelin powietrznych. Różnią się one wykorzystywanymi materiałami, technologią i kosztem. W jaki więc sposób zwyczajny właściciel domu może się zorientować w tej różnorodności i wybrać optymalny wariant ogrzewania? Należy pamiętać o tym, że w takim wypadku prawie niemożliwa jest naprawa błędów, chyba że rozebrać ścianę i usunąć resztki swych pomyłek...

Szerokie zastosowanie mają dwie metody wypełniania szczelin powietrznych: sypkie materiały i termopian.

Sypkie materiały - jest to stary tradycyjny sposób. Można go jednak stosować jedynie do masywnych ścian i osiąga się przez to niestety tylko częściowego efektu, ponieważ:

- powietrze w szczelinie porusza się trochę wolniej, jednak mimo wszystko cyrkuluje między sypkimi cząsteczkami wypełniacza;

- do szczeliny powietrznej nie daje się włożyć izolacja przeciwparowa;

- sypkie materiały po pewnym czasie opadają i w górnej części powstaje znacząca luka;

- narusza się wygląd fasadu, ponieważ przy wypełnianiu szczeliny powietrznej należy robić wielki otwory, itd.

Bardziej postępowym sposób jest wypełnianie szczelin powietrznych termopianem. W wyniku rozszerzania się odpowiednio uszczelnia on szczelinę powietrzną i spełnia wyżej wymienione wymagania.

Należy jednak poważnie ocenić poniższe punkty:

1) koszty ocieplania zimą. Większość transakcji rozpoczyna się od pytana: Ile to kosztuje? Prawie wszystkie firmy ogłaszają cenę 1 m³ rozdętego termopianu. Klienci wybierają zazwyczaj niższą cenę, jednak tu również czają się niebezpieczeństwa: później firmy często doliczają dużo większe ilości, niżeli się tego w rzeczywistości potrzebuje do ogrzania ściany. Oczywiście, zawczasu trudno jest bardzo dokładnie ustalić objętość szczeliny powietrznej, jednak ta nieścisłość może stanowić nie więcej niż 20%. A więc, zbyt niska cena może ukrywać w sobie użycie niejakościowego materiału oraz ograniczoną odpowiedzialność za jakość wykonanych prac. I na pewno na tym się nie zaoszczędzi pieniędzy...

2) potrzebujcie pokazania wydanych w Polsce certyfikatów, w których są wskazane właściwości termopianu (przepuszczalność, współczynnik przewodzenia ciepła, masa objętości, nie wchłanialność pary wodnej, itd.). Dokumenty zagraniczne tylko deklarują, jakie właściwości powinien posiadać termopian, jednak wcale to nie oznacza, że wszyscy wykonawcy zamówień są w stanie taki wyprodukować.

3) potrzebujcie pokazania certyfikatów gwarancyjnych, które zaświadczają odpowiedzialność firmy za długowieczność termopianu (do 35 lat). Poważne przedsiębiorstwa odważnie pokażą Wam takie dokumenty, ponieważ gwarantują jakość wykonanych prac. W certyfikacie wskazuje się, kto, za co i w ciągu jakiego czasu odpowiada, zawiera on również nazwę zleceniobiorcy, pieczęć, podpis kierownika i datę. Jeżeli firma unika pisemnej odpowiedzialności, pomyślcie, czy warto ryzykować.

4) zasięgnijcie informacji o ekologiczności materiału.

A więc, tyle musicie wiedzieć. I nie wierzcie taniej reklamie! Lepiej jest zawczasu wiosną przejrzeć dukumenty firm i nie kupować taniego kota w worku, ponieważ później najprawdopodobniej przyjdzie się drogo zapłacić za swe błędy.