Wśród mnóstwa typów oferowanych materiałów wykończeniowych nie jest łatwo się zdecydować, jakie pokrycie podłogowe czy ścienne musi być w przyszłym domu. Mówiąc o pokryciach z naturalnego korka, które nie są nowością w Polsce, ciągle odczuwa się brak informacji o tych materiałach. Istnieje również sceptyczny pogląd na taki wprawdzie miękki surowiec jak korek i konserwatywny pogląd na tradycyjne pokrycia podłogowe, takie jak parkiet, płyty laminowane, itp. Jest to jednak tylko kwestia czasu. W świecie wyroby korkowe zdobywają coraz większą popularność. W bardziej postępowych państwach zaczęto coraz częściej się orientować na naturalne materiały, zarówno przy instalacji izolacji cieplnych, jak i przy wyłożeniu ścian czy podłóg. Nie bez przyczyny w Niemczech najwięcej ze wszystkich państw europejskich sprzedaje się wyrobów korkowych. Około 60% produkcji korkowej przypada na państwa amerykańskie. Szybko zwiększa się popyt na produkcję korkową w Japonii. Podobno na taką popularność wpływ ma głęboka tradycja japońska chodzić po domu boso.

Produkcja korkowa nie jest tania. Jest to zrozumiałe, ponieważ korek - to materiał unikalny, który się wyróżnia swymi właściwościami oraz ograniczoną ilością na ziemi, a jego popyt w świecie ciągle wzrasta. Korek - jest to kora dębu korkowego, rosnącego na zachodnich wybrzeżach morza Śródziemnego. Bez szkody drzewom korę tę co 9 - 10 lat obłupia się z pnia. W taki sposób otrzymuje się surowiec dla produkcji wyrobów korkowych. Korek do butelek z winem produkuje się z tego samego materiału. Obecnie, przy pomocy nowoczesnych technologii zaczęto wyrabiać korkowe materiały wykończeniowe do ścian i podłogi, korek techniczny, itd.

W Polsce większą popularność uzyskały korkowe materiały wykończeniowe do ścian (płyty, tapety, pokrycia rulonowe). Najbardziej popularne z nich są to płyty ścienne o wymiarach 600×300 i grubości 3 mm. Produkuje się je z naturalnego korka. W zależności od wielkości kawałków kory dębowej i kierunku cięcia wyrabia się płyty o różnych wzorach (fakturze). Chcąc uniknąć monotonii powodowanej jednym kolorem korka, większość wzorów koloruje się lub całkowicie maluje różnymi kolorami. Prawie wszystkie płyty z wzorem pokrywa się ochronną warstwą wosku, która chroni od czynników zewnętrznych, zabrudzeń i przeschnięcia.

Korkowe płyty ścienne pasują do pomieszczeń mieszkalnych i przemysłowych. W zależności od stylu z ich pomocą tworzy się dekoracyjne elementy wykończeniowe albo pokrywa się całe ściany. Nie trzeba jednak zapominać o tym, że korek swoją fakturą i kolorem jest "mocnym" materiałem, dlatego pokrycia ścienne należy wykorzystywać umiarkowanie. Kilka lat eksploatacji ujawniły wszystkie jego praktyczne cechy: długowieczność, odporność na zabrudzanie się, właściwości izolacji cieplnej. Obecnie te pokrycia są szeroko stosowane w miejscach, które się znaszają lub brudzą. Są to przedpokoje, ściany klatek schodowych, schody, pokoje dziecięce, ściany w kuchni, itd. W takich wypadkach koniecznie należy używać płyt korkowych pokrytych ochronną warstwą wosku. W sprzedaży występują nawoskowane i niewoskowane warianty. Jeżeli po pewnym czasie ściany się wybrudzą, można je łatwo wyczyścić namydloną lub umoczoną w słabym płynie wilgotną gąbką. Niewoskowane płyty zaleca się używać tam, gdzie nie ma bezpośredniego kontaktu z ubraniem, meblami lub rękami, ponieważ są bardziej podatne na zabrudzanie się i z trudem dają się czyścić. Wosk również chroni korek od przesuszania, dlatego po pewnym czasie w cieplejszych pomieszczeniach między niewoskowanymi płytami mogą się pojawić odstępy.

Pokrycia korkowe nie boją się uszkodzeń mechanicznych: zadrapań, nacięć, ukłuć pinezką.

Korek posiada wspaniałą właściwość ukrywania nacięć, prócz tego, na ogólnym tle ich po prostu nie widać. Bardzo uszkodzone płyty nie trudno zamienić na nowe.

Korkowe płyty ścienne do podłoża się klei. Przed eksploatacją koniecznie należy je aklimatyzować, tzn. rozpakować i na 24 h zostawić w pomieszczeniu, w którym będą klejone. Chociaż do klejenia korka oferuje się różnego typu kleje, nie należy używać długo schnących i nakładanych ząbkowatą szpachlą. Podczas aklimatyzacji może się zmienić szerokość płyty, która jest podstawowym wskaźnikiem przy jakościowym klejeniu. Jeżeli będziecie używać wyżej wymienionych klejów, krawędzie płyt będą nie na jednej linii, co utrudni dalszą pracę. Dlatego zaleca się użycie klejów o typie kontaktowym. Płyty korkowe można trochę rozciągnąć lub ściągnąć. Kleje kontaktowe w oka mgnieniu przyklejają korygowaną płytę w potrzebną pozycję. W celu uniknięcia odstępów między płytami, płytę podczas klejenia należy przycisnąć do już poprzednio przyklejonej. W czasie pokrycia klejem w żaden sposób nie można moczyć krawędzi płyt, ponieważ może to sprawić, że między płytami pojawią się wypukłości, które dają się trudno usunąć. Jest to jeden z podstawowych błędów popełnianych z powodu niestarannie wykonywanych prac albo nie zapoznawszy się z instrukcją klejenia.

Korkowe pokrycia ścienne klei się na równe, suche i mocne powierzchnie. Jeżeli jest to tynkowana ściana, należy ją chociażby raz wyszpachlować, aby zmniejszyć w ten sposób ilość wykorzystywanego kleju. Można też kleić na malowane powierzchnie, ważne jest tylko, aby były one mocne, a farba się nie łuszczyła. Jeżeli powierzchnia jest wytapetowana, tapety należy usunąć. Jeżeli powierzchnia posiada drobne nierówności, płyty korkowe świetnie je ukryją. Płyty są giętkie, dlatego można nimi wykładać okrągłe metalowe kolumny.

Chociaż korek wsiąka mało wilgoci, należy jednak pamiętać o tym, że nie zaleca się go kleić na wilgotne ściany. Wilgoć z wewnętrznej strony pomieszczenia nie jest tak szkodliwa, jak rozprzestrzeniająca się od samej ściany. Korek nie pleśnieje i nie gnije, nie jest również podatny na grzybek, natomiast z biegiem czasu klej, którym jest przyklejony, może nie wytrzymać. W takim wypadku zaleca się pokryć ścianę warstwą hydroizolacyjną albo wyłożyć płytami gipsowo - kartonowymi, na które później przyklei się korek. W bardzo wilgotnych pomieszczeniach nie zaleca się użycie malowanych płyt korkowych, ponieważ wilgoć może zniszczyć farbę.

Korek - jest to materiał naturalny. Pod działaniem słońca jaśnieje. Przy projektowaniu wykończenia nie zaleca się planowanie pokryć korkowych w miejscach, które znajdują się pod bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Jeżeli nie można zmienić projektu, dla ochrony przed słońcem należy przewidzieć zasłony albo żaluzje.

A więc, posługując się wyżej wymienionymi radami, można stworzyć przytulne, wygodne i nie starzejące się wykończenie.

Najważniejszym gatunkiem produkcji korkowej jest podłoga.

    

Popyt na ścienne pokrycia korkowe często zależy od mody, natomiast popularność podłóg korkowych wzrasta i zajmuje mocną pozycję wśród typów różnorodnych podłóg. Jest niewiarygodne, że te pokrycia są układane w poczekalniach lotnisk, szpitalach, kościołach, itd., a służą one nawet ponad 20 lat. Są to pokrycia korkowe użyteczności publicznej. Mogą być pływające i klejone, z fakturą z naturalnego korka i pokryte różnymi drewnianymi wiórami. Powierzchnia całej tej produkcji jest pokryta bardzo odporną na tarcie, przejrzystą warstwą winylu. Korek w takim wypadku działa jako warstwa amortyzacyjna i izolacja cieplna. Jest to cicha, solidna i długowieczna podłoga. Jak i każda inna, potrzebuje jednak odpowiedniej pielęgnacji. Istnieją do tego specjalne konserwujące środki, którymi regularnie należy ją obrabiać. Środki te zwiększają długowieczność podłogi i polepszają wygląd ogólny. Najczęściej stan podłogi zależy od gospodarza, powinien on przewidzieć periodyczność pielęgnacji uwzględniając znaszanie się podłogi. Tego typu podłogę zaleca się układać na wyrównującej warstwie betonu, zwracając szczególną uwagę na warstwę hydroizolacyjną. Ilość wilgoci w betonie nie powinna przewyższać 2%. Jest to jeden z podstawowych czynników decydujących o eksploatacji podłogi korkowej. Najczęściej z powodu nieuwzględnienia takich błędów cierpi reputacja samego materiału. Pokrycia użyteczności publicznej układa się również w pomieszczeniach mieszkalnych, jednak jest do tego przeznaczony tańszy, cieplejszy typ podłogi z naturalnego prasowanego korka, który po układaniu pokrywa się lakierem. Cena 1 m² takiego typu podłogi jest w przybliżeniu równa cenie parkietu. Jest to wyjątkowo cicha, ciepła, klejona podłoga. Jej długowieczność bezpośrednio zależy od początkowych inwestycji, a jest to dobry, ale drogi lakier, który oczywiście zwiększa cenę 1m² i najlepiej chroni nową podłogę od znaszania. Tani, niemocny lakier znacznie skraca czas do następnego lakierowania. W tym wypadku najgorsze jest, gdy odciąga się moment powtórnego lakierowania, gdy lakier się znasza, a korek brudzi się i niszczy. Taką podłogę trudno odrestaurować i nadać jej pierwotny wygląd. Pokryta dobrym lakierem, prawidłowo eksploatowana i w czas ponownie polakierowana korkowa podłoga naprawdę posłuży długie lata. Tym bardziej, że w porównaniu z parkietem prace ponownego lakierowania są o wiele prostsze. Na podłodze korkowej nie zostaje wciśnięć od mebli, obuwia na obcasach, itp., które usuwa się z parkietu zeszlifowując warstwę drewna. Stary lakier korkowy należy tylko usunąć i nałożyć nowy. Mocno uszkodzone płyty korkowe należy zamienić na nowe.

Więcej informacji w tematach podłoga i wykończenie wnętrz