Strukturę pokrycia dywanowego tworzy włosie, podłoże podstawowe, warstwa wzmacniająca i podłoże wtórne.

Podłoże podstawowe

Każdy typ pokrycia dywanowego posiada podstawowe podłoże, wyprodukowanego metodą „taftingu". Wzmacnia ono włosie i zapewnia stabilność formy. Może być tkane lub nie, w zależności od przeznaczenia pokrycia. Tkane podłoże podstawowe produkuje się zazwyczaj z polipropylenu. Nie tkane zaś - może być z poliamidu. Polipropylen nie zmienia formy, dlatego też podłoże podstawowe jest produkowane do takich pokryć, których wymiary nie ulegną zmianie. Natomiast nie tkane podstawowe podłoże poliamidowe, ze względu na swoją elastyczność, jest szeroko używane, na przykład, w przemyśle samochodowym. Nić w podłożu utrzymuje się słabo i może być łatwo wyciągnięta. Aby tego uniknąć, należy nałożyć warstwę wzmacniającą i podłoże wtórne.

Warstwa wzmacniająca

By pokrycie dywanowe nadawało się do użytku, należy dobrze utrwalić nici włosia dywanowego. W tym celu nakłada się specjalną mieszankę wzmacniającą - lateks lub tworzywo dyspersyjne. By nadać pokryciu dywanowemu właściwości antystatyczne i sprawić, by stało się odporne na ogień, lateks uzupełnia się dodatkami. Lateksowanie nie tylko fiksuje włosie, lecz nadaje też pokryciu trwałości. Jednym ze sposobów sprawdzenia, czy pokrycie odpowiada wymaganiom, jest metoda Kastora, czyli próba krzesła z kółkami. Otrzymane wyniki pozwolą nie tylko ocenić trwałość podłoża podstawowego, lecz również jakość tworzywa, z którego było wyprodukowane włosie dywanu.

Podłoże wtórne

Po nałożeniu warstwy wzmacniającej nakłada się podłoże wtórne, widoczne na odwrotnej stronie dywanu. Jest to warstwa tekstyli lub lateksu, która nadaje pokryciu dywanowemu dodatkowe właściwości: odporność na poślizg, elastyczność, odporność na zniszczenie, izolacja dźwiękowa i cieplna. Istnieją następujące typy podłoża wtórnego: naturalna albo sztuczna juta, lateks, podłoże z nici. Juta naturalna - to ekologicznie czyste tworzywo, ma ono jednak kilka wad: po dłuższej eksploatacji ściera się włókno i niszczy się warstwa podstawowa. Jeżeli do naturalnej juty dostaje się wilgoć - ona osiada i zmieniają się wymiary pokrycia dywanowego, może się zacząć gnicie lub pojawić pleśń. Sztuczna juta zazwyczaj produkuje się z polipropylenu i bardzo rzadko z mieszanego włókna syntetycznego. Jest odporna na wilgoć. Po przedostaniu się do niej wody nie zachodzą żadne zmiany, pokrycie zachowuje swoje wymiary, nie gnije itd. Należy zaznaczyć, ze podczas częstego mycia odkurzaczem myjącym, może pojawić się pleśń. Aby tego uniknąć przed każdym czyszczeniem należy całkowicie wysuszyć pokrycie albo je na sucho odkurzyć.

Guma lateksowa

Produkcja podłoża wtórnego z gumy elastycznej trwa dość długo. Tworzą ja dwa etapy nakładania lateksu i polimeryzacja nałożonej warstwy. Podłoże wtórne z gumy jest nakładane równą, cienką warstwą na podłoże podstawowe. Najczęściej używa się lateksu z gumy syntetycznej z niewielką ilością dodatków. Jakość gumy ustala się bardzo łatwo, jeżeli pory są duże i jest ich sporo, taka guma jest gęsta i jakościowa. Pokrycia dywanowe z podłożem spienionym były popularne w Europie w latach 80-tych i 90-tych zeszłego stulecia. Ten fakt można wytłumaczy po poznaniu się z zaletami i wadami podłoża:
Zalety - to dodatkowa izolacja cieplna i dźwiękowa, wygoda i miękkość, nawet przy niewysokim włosiu zachowuje się liniowe wymiary nawet po mokrym czyszczeniu, szczelnie przylega do podłogi, dlatego na powierzchni nie powstają nierówności. Można je wykładać bez użycia kleju, wystarczy przymocować listwą podłogową.
Wady zaś są następujące: pokrycie dywanowe wykłada się na całej powierzchni podłogi, od ściany do ściany. Ponieważ guma ma właściwość przyklejania się do powierzchni podłogi, możliwość przesunięcia jej bez zniszczenia jest bardzo mała. Inaczej mówiąc, pokrycie dywanowe z takim typem podłoża wykłada się jeden raz. Nie można jego nakładać na parkiet, jeżeli nie planuje się naprawy podłogi, ponieważ z powodu wilgoci, która przedostaje się przy myciu i nie zawsze wyparowuje, mogą zostać plamy. Po 5-7 latach lateks wysycha i guma zaczyna pękać. Pokrycia dywanowe, według producentów, są przeznaczone na 5-7 lat eksploatacji, jednak charakterystyki te pasują dla Europy Zachodniej. W naszym kraju pokrycia dywanowego używa się najczęściej do momentu całkowitego zniszczenia. Należy też pamiętać, że takie podłoże może być łatwo zniszczone podczas transportu lub ładowania, dlatego należy go starannie zapakować. W latach 90-tych popularność tego pokrycia zaczęła maleć z powodu przyczyn ekologicznych. Dzisiaj zamienia je sztuczny filc, w biurach zaś - dróżki dywanowe.

Filc

Tak, jak każdy naturalny surowiec, ma on kilka wad: wydziela zapach, w wilgotnych pomieszczeniach może się na nim pojawić pleśń, a do pielęgnacji należy używać środków antystatycznych. W dobie dzisiejszej filcu naturalnego nie używa się do produkcji dywanów. Popularne natomiast jest podłoże wtórne z filcu sztucznego, które różni się od naturalnego tym, iż jest produkowane nie z wełny, a z polipropylenu. Aby podłoże było odporne na wodę i kurz, dodatkowo impregnuje się go do specjalnymi środkami. Pozytywnymi jego właściwościami jest izolacja cieplna i dźwiękowa. Można go czyścić na mokro.

Typy włosia

W dobie dzisiejszej są produkowane trzy podstawowe typy pokryć: z pętelkami, z ciętym włosiem i mieszane.

Pokrycia dywanowe z pętelkami

Taki dywan jest mocny i pięknie wygląda. Pokrycie jest bardzo gęste, dlatego można jego używać w miejscach aktywnej eksploatacji. Pętelki mogą mięć jednakową lub różną wysokość. Dodatkowa operacja technologiczna - to cięcie powierzchni i czesanie. Świetny wygląd zachowuje się dość długo.

Pokrycia dywanowe z ciętym włosiem

Według długości włosia, pokrycia dywanowe z ciętym włosiem dzielą się na: krótkowłose (długość włosia 2-3 mm), o średniej długości (3-5 mm) i długowłose (więcej niż 5 mm). Dywany z weluru lub pluszu - to produkcja z niskim, jednakowo ciętym włosiem. Ścięte włosie dywanu tworzy jednolitą, podobną do aksamitu powierzchnię. W zależności od przędzy welur dzielimy na: klasyczny, miękki i na wpół miękki. Takie pokrycie dywanowe jest najłatwiej pielęgnować. Niestety, na welurze, szczególnie o jednolitym kolorze, bardzo dobrze widoczny jest brud i ślady, które ukryć pomaga odbity rysunek.
Pokrycie teksturami - jest wyprodukowane ze skręconej, termicznie obrobionej przędzy. Włosie jest wyższe niż welurowe. Pokrycia są długowieczne, odporne na zniszczenie, a włosie takiego dywanu pozwala ukryć brud i ślady, dobrze się czyści i nie jest bardzo drogie. Zaleca się stosować w pokojach dziecięcych, salonach, korytarzach. "Saksoni" - to dywan z wyższym włosiem niż welur. Jest to najdroższy i najpopularniejszy typ włosia na Zachodzie. Włosie takiego dywanu stwarza efekt dywanu wełnianego, jest wygodne i eleganckie. "Eurosaksoni" (wysokość włosia 7-8 mm, bardzo cienkie i mocno skręcone włosie o wadze ponad 1 kg) jest to jedno z najdroższych pokryć dywanowych. "Szeg"- to rodzaj "Saksoni" z bardzo wysokim i szorstkim włosiem. Wysokość włosia takiego dywanu może sięgać 30-40 mm. Pokrycie ma najwyższe włosie ze wszystkich dywanów o włosiu ciętym (większa niż 2,5 cm) i jest produkowane z kręconej przędzy. Takich dywanów nie zaleca się używać w miejscach publicznych, gdyż nie jest ich łatwo czyścić, a z powodu dużej ilości przędzy dywany "Szeg" są dość drogie.

Typy mieszane

Klasyczny wariant takiego typu pokrycia - to powierzchnia z ciętymi pętelkami. Jest ona zawsze wyższa od włosia nie ciętego. Dywan na takim samym poziomie może posiadać cięte i nie cięte pętelki. Przy produkcji takiego pokrycia używa się specjalnego haczyka, który robi pętelkę, przecina ją i wyciąga nie ciętą pętelkę do poziomu pętelki ciętej. Z pomocą takiej techniki produkuje się bardzo dużo współczesnych dywanów.

Modułowa płytka dywanowa

Modułowa płytka dywanowa - to odporne na zniszczenie pokrycie dywanowe ze specjalnym podłożem, rozcięte na kwadraty (zazwyczaj 50x50). W porównaniu z rulonowym pokryciem dywanowym ma ono wiele zalet: szeroka paleta kolorów tworzy nieograniczone możliwości wykończenia, jest ekonomiczne i wygodne (szybka zmiana zniszczonej płytki), daje możliwość dotarcia do komunikacji i przewodów, znajdujących się pod wykładziną, jest wygodne w transportowaniu i przechowywaniu. Wada tych płytek - to cena. W porównaniu z taką samą ilością rulonowego pokrycia dywanowego, płytka modułowa jest dużo droższa. Oprócz tego, na twardym podłożu płytki szczelnie przylegają do siebie i, jeżeli są jednakowego koloru, granice oddzielnych elementów są całkowicie niewidoczne. Jakość, odporność na zniszczenie i właściwości estetyczne zależą od jakości włosia włókna.

Więcej  o tym