Najpierw trzeba wybrać płytki. Jednak dokonanie wyboru to nie wszystko: trzeba przygotować odpowiednie podłoże, zakupić dobre materiały, tylko wtedy osiągniemy najlepsze rezultaty.

Przed wyłożeniem płytek należy wybrać ich kolor, kalibrowanie i rodzaj produktu.

Będą potrzebne:

• płytki ceramiczne,

• specjalna mieszanka kleju,

• urządzenie do cięcia płytek,

• rękawice ochronne,

• poziomica,

• ołówki,

• piłka do cięcia płytek,

• taśma,

• szpachelka,

• przekładki do oddzielenia płytek,

• skrobak z gumową końcówką,

• linka,

• wiadro i ścierka,

• grunt do podłóg.

Przed rozpoczęciem wykładania należy przygotować podłoże.

Przygotowanie podłoża. Powierzchnia, na której będą układane płytki, musi być stabilna, sucha, twarda i równa, wszystkie warstwy, zmniejszające przyczepność, takie jak kurz, nieczystości, wapno, tłuszcz, lakier, farby olejne, emulsje bądź pokrycie asfaltowe muszą zostać usunięte (jak również inne materiały zmniejszające przyczepność). Większe nierówności trzeba zeszlifować za pomocą specjalnych narzędzi. Jeśli macie zamiar wykładać na powierzchni wyjątkowo dobrze wchłaniającej wilgoć, koniecznie pokryjcie ją specjalnym gruntem.

Jeśli płytki będą klejone na pomalowanej powierzchni plastikowej, należałoby ją schropowacić za pomocą papieru ściernego. Na powierzchni tynkowanej można kłaść płytki nie wcześniej niż po miesiącu.

Najczęściej płytki wykładane są na podłodze wyrównanej cienką warstwą drobnej zaprawy, płyty z cementu i wiór, można jednak wykładać również na okleinie, winylu bądź na starej wykładzinie ceramicznej (w takim przypadku stare płytki należy pokryć gruntem. Oczywiście, niezależnie od tego, na jakim podłożu będą wykładane płytki, wcześniej powierzchnia musi być dobrze oczyszczona. Należy również zadbać o dobre oświetlenie.

Przygotowanie powierzchni

Przygotowanie

Płytki będą wyłożone z powodzeniem wtedy, gdy miejsce położenia każdej płytki będzie dobrze przemyślane. Od środka długiej ściany pokoju za pomocą linki należałoby rozciągnąć na podłodze linię. Następnie powtórzyć czynność z krótką ścianą. Uzyskacie dwie przecinające się linie, dzielące pokój na cztery części.

Jeśli podłoże mocno wchłania wilgoć, należy go pokryć gruntem. Grunt tworzy osłonę, regulującą wchłanianie wilgoci z mieszanki kleju i łączącą warstwę powierzchni, jeśli nie jest wystarczająco mocna. Jest to zwłaszcza aktualne w przypadku podłoży, które mają w swoim składzie gips.

Po wyrównaniu bądź nałożeniu na podłoże gruntu, należy zadbać o hydroizolację. Jest to zwłaszcza ważne w wilgotnych pomieszczeniach. Poza tym, hydroizolacja nie pozwala na przeniesienie pęknięć w powierzchni na materiały wykończeniowe.

Zazwyczaj hydroizolacja jest kładziona w dwóch etapach. Najpierw w miejscach połączenia ścian i podłogi nakleja się taśmę, która „podtrzymuje” deformację spoiny, jeśli ściana „się rusza”. Wtedy nakłada się warstwę hydroizolacji. I dopiero później można zacząć ukkładać płytki.

Położenie płytek

Na podstawie dwóch położonych linii spróbujcie porozkładać płytki na podłodze. Znajdźcie najlepsze położenie płytek. W niektórych przypadkach linię trzeba będzie przesunąć, żeby zmieściła się większa część płytki. Unikajcie sytuacji, w której płytka znajdująca się przy samej ścianie była poobcinana ze wszystkich stron. Będzie to rzucać się w oczy po wejściu do pokoju i będzie wyglądać nieefektownie.

Klej

Wyłóżcie klejem jeden metr kwadratowy na środku pokoju (między linkami). Klej nałożycie równo za pomocą szpachelki.

O wyborze rodzaju kleju przesądzi typ płytek ceramicznych, powierzchnia, na której będą one wykładane i dalsze warunki eksploatacji. O sposobie kładzenia płytek decydują warunki eksploatacyjne (wnętrze i zewnątrz budynku) oraz format produktu.

Dla każdego rodzaju płytek wytwarzany jest inny klej. Inny pasuje do ściennych płytek ceramicznych, inny do ceramicznych płytek podłogowych bądź cegieł nie z kamienia, szklanych mozaik. Wybranie specjalnego kleju zwiększa pewność, że płytki z czasem nie odpadną. Wytwarzany jest również klej uniwersalny, jednak zaleca się wybranie specjalistycznego.

Wykładając płytki na stabilnej, twardej i odpornej na wodę drewnianej powierzchni bądź na starych płytkach ceramicznych, specjaliści zalecają użyć mieszanki kleju, wzmacniającego łączenie i elastyczność, bądź zmieszać klej z emulsją elastyczną.

Suchy klej wlewa się do chłodnej, czystej wody i miesza się do uzyskania równomiernej masy. Duże ilości kleju powinny być mieszane za pomocą mieszadła elektrycznego, mniejsze – ręcznie. Opakowanie zawsze zawiera informację, co ile czasu klej trzeba przemieszać i jaki jest okres jego ważności.

Według warunków eksploatacji wszystkie rodzaje kleju dzieli się na dwie duże grupy: do prac wewnątrz i na zewnątrz. Oprócz tego, ogólnego podziału, jest specjalna grupa kleju. Na przykład: w fabrykach chemicznych bądź spożywczych halach produkcyjnych, gdzie jest ciągła styczność z agresywnym otoczeniem, w basenach i zbiornikach, gdzie klej jest cały czas płukany i jest narażony na odciążenie wodne, poza tym, montując podłogę ogrzewaną, w miejscach, gdzie odbywa się duży ruch, używa się specjalnego kleju.

Do oddzielnej grupy można zaliczyć klej przeznaczony do elewacji i wewnętrznych ciężkich płyt. Musi on być wyjątkowo mocny, odporny na wilgoć i wahania temperatury, nie trzeba będzie mechanicznie mocować płyt do powierzchni.

Idealne warunki do pracy z zastosowaniem każdego kleju: +18 - +24°C. Można wykładać i przy innej temperaturze, jednak wtedy mogą pojawić się nieprzewidziane utrudnienia.

Ilość kleju może się bardzo różnić. Przesądzają o tym nie tylko właściwości fizyczne danego kleju, lecz również siła powierzchni i płytek, potrzebna na rozmieszczenie kleju, warunki przyrodnicze. Przykładowo, warunkowo porowata powierzchnia z cementu wchłonie więcej niż płyta betonowa, a porowata nieglazurowana płytka więcej niż glazurowana. Jeśli powietrze jest gorące, wilgoć z zaprawy cementowej czy mastyki będzie parować szybciej, dlatego powierzchnię trzeba będzie pokryć większą ilością kleju niż potrzebna byłaby przy normalnej temperaturze.

Wykładając płytki w suchych pomieszczeniach używa się mieszanek cementu i polimeru (uzupełnionych dyspersjami akrylowymi bądź rozcieńczaną wodą żywicą epoksydową), a mieszanki polimerowe (najczęściej wytworzone z uzupełnionych epoksydem kompaundów) wykorzystywane są, gdy płytki wykłada się w wilgotnych pomieszczeniach produkcyjnych bądź tam, gdzie będzie na nich oddziaływać agresywne otoczenie.

Temperatura powietrza. W ciągu pracy, jak również w ciągu dwóch dni po jej zakończeniu, temperatura szpachli i płytek nie może przekroczyć +10 C. Niska temperatura i wilgoć mogą wydłużyć czas schnięcia kleju.

Narzędzia. Do wykładania płytek potrzebna jest ząbkowata szpachelka. Do małych płytek najodpowiedniejsza jest szpachelka o wielkości 10x10 cm z ząbkami co 4 mm, do płytek średniej wielkości (większych niż 25x25 cm) – szpachelka z ząbkami co 6-8 mm. Inne ważne narzędzia to krzyżyk (o szerokości od 1 mm do 8 mm), nóż do porządkowania odstępów między płytkami, gąbka do usunięcia nadmiaru szpachli. Do uzyskania odpowiedniej pozycji płytek potrzebna będzie poziomica. Nie ważne, jaka będzie metoda naklejania, specjaliści zalecają korzystać z krzyżyków. Dzięki nim uzyskuje się jednakowe odstępy między płytkami, ich szerokość musi odpowiadać różnym wielkościom płytek. Jeśli wymiary płytek wynoszą 300x300 mm, krzyżyk musi mieć nie mniej jak 3 mm szerokości.

Wykładanie płytek

Powierzchnię podłogi pokrywa się klejem, wyrównuje się go

Trzeba rozmieścić klej na powierzchni. Zbyt mała ilość kleju bądź nierównomierne rozmieszczenie zmniejsza połączenie. W związku z tym płytki i spoiny mogą zacząć pękać.

Płytkę przykłada się dokładnie w przewidzianym miejscu i dociska się.

Czas na skorygowanie pozycji płytki również zależy od rodzaju kleju.

Specjaliści w wykładaniu płytek mają swoje metody na zachowanie porządku geometrycznego, na przykład, rysuje się poziomą linię na ścianie, na jej podstawie przybija się równą drewnianą deseczkę i w ten sposób płytki będą naklejane właściwie.

Standardowe wykładanie płytek

Uwaga! Niektóre rodzaje płytek wymagają zachowania między nimi specjalnych odstępów. W takim przypadku użyjcie specjalnych przekładek, żeby odstępy między wszystkimi płytkami były równe.

Lekko dociśnijcie płytką klej i mocno dociśnijcie płytkę do podłogi. Jako znak orientacyjny wykorzystajcie rozprowadzone linie. Poruszajcie się wzdłuż jednej z nich. Kontynuujcie, aż wykleicie całą powierzchnię pokrytą klejem.

Cienka i jednolita warstwa kleju nakładana jest na powierzchnię z użyciem równej krawędzi szpachelki. Następnie nakłada się grubszą warstwę, jednak w tych miejscach, gdzie będą wykładane płytki, powierzchnię przeciąga się szpachelką ząbkowatą.

Nie zaleca się od razu pokrywać dużej powierzchni, ponieważ najlepsze właściwości kleju (zależnie też od powierzchni) utrzymują się przez 15-30 minut. Zaleca się zawsze sprawdzić, czy płytkę jeszcze można naklejać: przycisnąć palec bądź rękę do kleju – jeśli klej pozostaje na ręce, jeszcze można naklejać, jeśli ręka pozostaje czysta – należałoby usunąć starą warstwę kleju, nałożyć nową i wtedy naklejać.

Płytki wytworzone ręcznie z nierównym spodem, płytki mozaikowe naklejone na arkuszu i niektóre cięte płytki ceramiczne bądź kamienne będą wymagać dodatkowej warstwy kleju na dolnej części. W taki sposób zapewni się kontakt całej płytki i podłoża.

Klej nakładamy na niewłaściwą stronę płytki. Zdj. autora

Poruszamy się w kierunku od środka. Zdj. autora

Teraz, zaczynając od środka pokoju, poruszajcie się w stronę ścian, cały czas zachowując kierunek nadany przez linię. Najpierw wyłóżcie płytki po jednej stronie pokoju, później – po drugiej. Pozwólcie wyschnąć klejowi.

Uwaga! Upewnijcie się, żeby płytki były na tym samym poziomie. Jeśli istnieje taka potrzeba, pod znajdującą się niżej płytkę nanieście więcej kleju. Jeśli podłoga będzie narażona na duże mechaniczne obciążenia bądź wahania temperatury, bardzo ważne, żeby pod płytkami nie zostały niewypełnione klejem miejsca.

Porządkowanie kątów. Zdj. autora

Wyłożenie płytkami ceramicznymi kilku stref w tym samym pokoju

Wykładamy takim samym sposobem, jak opisany wcześniej, jednak w tym przypadku najważniejsze stają się pomiary, żeby jak najmniej płytek trzeba było pociąć. Od środka układamy płytki w jednym kolorze i rozmiarze przez cały obwód łączenia się z płytkami innego rodzaju. Przy obwodzie zaczynamy kłaść inne płytki bądź pasmo oddzielające.

Naklejamy ciąg rozłączny. Zdj. autora

Żeby spoiny między płytkami były takie same, na ich kanty nakładamy plastikowe krzyżyki. Płytki innej wielkości i w innym kolorze układamy przy obwodzie. Zdj. autora

Podłoga gotowa. Zdj. autora

Cięcie płytki

Widoczne miejsca wykładajcie całymi płytkami, a po bokach i w zakamarkach – płytki cięte. Po nacięciu płytki można ją łamać opierając o brzeg stołu bądź za pomocą obcęgi bocznej. Płytkę należy łamać wzdłuż linii nacięcia.

Nie jest ciężko przeciąć płytkę za pomocą współczesnych narzędzi, ręczne albo elektryczne dyskowe maszyny do cięcia płytek ułatwiają i przyśpieszają pracę.

Zaznaczamy, gdzie będziemy ciąć. Zdj. autora

Tniemy. Zdj. autora

Łamiemy. Zdj. autora

Jeśli w płytce trzeba zrobić dziurę, jej środek wybijamy za pomocą młotka, zaczynając od strony glazurowanej. Otwór poszerzamy ostrożnymi uderzeniami młotkiem. Ważne, aby płytkę oprzeć, żeby nie pękła podczas wybijania otworu. Otwór można również wykonać za pomocą specjalnej piły.

Szpachlowanie

Po naklejeniu płytek trzeba natychmiast usunąć nadmiar kleju (jeśli jest go więcej niż do połowy spoiny).

Wypełnione odstępy muszą mieć taką samą wysokość, poziom, trzeba usunąć klej, który pozostał między płytkami po ich dociśnięciu.

Spoiny między płytkami ściennymi można wypełniać po 1-2 dniach po naklejeniu, między płytkami podłogowymi po 2-3 dniach. Przed wypełnieniem odstępów trzeba je nawilżyć za pomocą mokrej gąbki. Bardzo ważne, żeby szpary były wypełniane po całkowitym wyschnięciu kleju albo, jeśli klejono na starej powierzchni, podczas czyszczenia.

Przygotowana masa musi być umieszczana głęboko i gęsto w odstępach między płytkami, z użyciem gumowej szpachelki. Jeśli szpachlowaną spoinę chcemy ochronić przed zmianą pigmentacji bądź wymyciem świeżej masy, nie można zbytnio nawilżać spoin. Po wypełnieniu szpar, płytki ceramiczne nie mogą być czyszczone do sucha, ponieważ suche cząsteczki, wtarte w świeżą szpachlę, mogą zmienić jej kolor.

Zaleca się odrobinę nawilżać spoiny przez dwa dni po szpachlowaniu, pryskając bądź myjąc czystą wodą. Prawdziwy kolor spoiny stanie się wyrazisty po 2-3 dniach, o ile dokładnie wyschnie.

Chcąc zakryć spoiny na płytkach można również ponaklejać ozdobne tasiemki (w wewnętrznych bądź zewnętrznych kątach, na spoinach) bądź wypełnić spoiny materiałem elastycznym (silikonem). Chcąc zwiększyć odporność szpachli na wodę czy nieczystości, po całkowitym jej wyschnięciu można impregnować ją specjalnymi materiałami ochronnymi.

Wypełnienie spoin

Duży wpływ na długowieczność powierzchni mają spoiny. Suche mieszanki, przeznaczone do wypełniania spoin, zazwyczaj produkowane są z białego cementu z dodatkami przyrodniczymi, modyfikowanymi dodatkami chemicznymi i pigmentem. Dodatki polimeryczne zapobiegają powstaniu pęknięci osadowych, czynią materiał mocnym i odpornym na wilgoć.

Uwaga! Odporność na wilgoć nie oznacza, że konkretny materiał można używać w basenach, pomieszczeniach przemysłu spożywczego itp. W takim przypadku może zaistnieć potrzeba użycia mieszanek na bazie epoksydowej.

Konieczne są spoiny strukturalne. Są przeznaczone do kompensowania samoistnych ruchów konstrukcji budynku. Wypełniane są za pomocą specjalnego materiału i mogą być przykryte specjalnym profilem.

Spoiny obwodowe. Przewidziane są we wszystkich miejscach połączenia ścian i podłogi. Minimalna szerokość takich spoin musi wynosić 8 mm. Spoiny pozostają niewypełnione bądź wypełnia się je materiałem elastycznym. Można je schować pod panelami podłogowymi.

Wypełnienie odstępów. Odstępy powstałe na nowo-wyłożonej powierzchni mogą być wypełnione specjalnymi środkami (w ten sposób wyrównuje się również stare powierzchnie). Małe odstępy między płytkami ceramicznymi, mozaiką ceramiczną wypełniane są kolorową masą. Ciecze wypełniające dzieli się na postawie szerokości odstępów, odporności mechanicznej i chemicznej, elastyczności. Ciecze wypełniające do węższych odstępów (1-4 mm) są z drobniejszych cząsteczek, a wyrównana nimi powierzchnia jest delikatniejsza. Masa przeznaczona do wypełniania większych odstępów jest zazwyczaj bardziej elastyczna, mocniejsza i odporniejsza na wodę. Taką masę zaleca się używać na dworze, w podłogach ogrzewanych czy w dnach basenów.

Producenci wskazują, gdzie używać szpachlę: do przyozdabiania ścian, podłóg bądź jako uniwersalny wypełniacz odstępów. Można również wybrać kolor szpachli, dobrać do odcienia płytek. Zaleca się wybierać szpachlę i płytki mające ten sam kod koloru i tę samą datę produkcji.

Do korygowania tynku bądź ścian szkieletowych, do połączeń kątów ścian i podłogi bądź do wypełnienia odstępów między różnymi materiałami używa się specjalnej szpachli do spoin. Nadaje się ona również do podziału na mniejsze części ścian o dużej powierzchni bądź podłogi.

Spoiny montażowe. Nazywa się tak odstępy między płytkami o szerokości 3 mm i więcej. W innym przypadku uważa się, że płytki wykładane są jedna obok drugiej. Nawet w takim przypadku musi między nimi być co najmniej 1,5 mm odstęp.

Przed wypełnieniem spoin należy odczekać, aż klej bądź lepka masa całkowicie zastygnie. Spoiny muszą być czyste, bez kurzu i nieczystości. Do wypełniania spoin najlepiej wykorzystać skrobak z gumową końcówką. Po nałożeniu trzeba upewnić się, czy masa jest w każdej spoinie i, nie czekając aż wyschnie, wytrzeć mokrą ścierką wszystkie pozostałości. Następnie płytki trzeba wytrzeć suchą ścierką.

Oczyszczanie spoin

Całą powierzchnię trzeba wymyć odpowiednim płynem do mycia.

Układanie płytek na schodach

Nakładamy na schodek klej, wyrównujemy

Jedną po drugiej nakładamy płytki

Użytkowanie klejonych powierzchni. Czas rozpoczęcia korzystania z wyklejonych powierzchni zależy od wykorzystanego kleju, płytek i warunków otoczenia. Jeśli korzystano ze standardowego kleju, na nowo-wyłożonej podłodze można chodzić już po 1-2 dniach, jednak nie można biegać, pracować bądź ich obciążać. Należy w tym celu odczekać co najmniej trzy dni, jak zalecają producenci. Jeśli użyto szybko-schnącego kleju, chodzić po takiej podłodze można już po 3 godzinach. Całkowicie obciążyć podłogę można po dwóch tygodniach.

Przygotował S. J.