Chów ryb w polikulturze zbiorników wodnych jest najbardziej ekologicznym rozwiązaniem.

Ostatnia zima była niesprzyjająca dla mieszkańców małych zbiorników wodnych. W jednych wyginęły żaby, ale z jakiegoś powodu nieżywych ryb nie widać. W innych po stopieniu się lodów wypłynęły na powierzchnię martwe ryby. Szkód nie doznali ci hodowcy, których stawy są przepływowe, wykopane w glinie czy piasku i ci, którzy jesienią wyłapali ryby albo wczesną zimą pod lód pompowali powietrze. Jak też ostatnio udowodnili ekolodzy, wycinanie przerębli i wstawianie w nich snopy słomy czy trzciny rybom zupełnie nie pomaga, gdyż przerębla wypchana słomą czy trzciną w ciągu pół dnia zamarza i powietrze nie ma możliwości przedostać się do wody. W tym wypadku pracy dużo, a korzyści żadnej.

Ostatecznie po stopieniu się lodu, można pracę planować na nowo i nie powtarzać wcześniej zrobionych błędów. W tym celu posłuży Państwu kilka cennych porad specjalistów od chowu ryb opartych na ich doświadczeniu.

Małe zbiorniki wodne, w których ryby mogą być narażone na zdychanie należy zarybiać większymi rybami ważącymi ponad 300 gr., które w jesieni, już podrośnięte, należy wyłapać i nie zostawiać na zimę w zbiorniku. Jest to najbardziej rozsądne i najtańsze rozwiązanie.

Niezależnie od tego, jakiego przeznaczenia jest zbiornik wodny, odpowiednio dobierając do jego zarybiania odmiany ryb, ich ilość i proporcje, zarybianie może pomóc rozwiązać wiele dotąd występujących problemów związanych z przejrzystością, zamuleniem czy kwitnieniem wody. Różnorodność odmian ryb w jednym zbiorniku jest najbardziej ekologicznym rozwiązaniem do osiągnięcia tych celów. W polikulturze każda odmiana ryb odgrywa ważną rolę. Tak więc w skrócie o każdej z nich:

KARP był, jest i najprawdopodobniej zostanie jedną z podstawowych odmian hodowanych w stawach. Jest to wszystkożerna, niewymagająca, szybko rosnąca odmiana ryb, ceniona też za dobry smak i atrakcyjność w rybołówstwie. Jeżeli w zbiorniku wodnym hoduje się za dużą ilość karpi, będą one zamulać wodę poprzez szukanie pożywienia na dnie. Dlatego też z tego w względu w rekreacyjnych zbiornikach wodnych należy ograniczać ilość hodowanych ryb. Specjaliści radzą: alternatywą dla karpi są hybrydy karpia z karasiem, które szybko rosną, nie są wymagające odnośnie żywienia i braku tlenu oraz nie zamulają dna. Te ostatnie nadają się do hodowania w jednej polikulturze z karpiami, gdyż spowalniają tworzenie się warstwy osadu poprzez wsysanie detrytu z dna zbiornika.

BIAŁY AMUR - nazywany też wodną „krową", chroni zbiorniki wodne przed zamarzaniem. Małe, jednoletnie amury są bardzo wybredne w stosunku do roślinności. Dwuletnie już są mniej wybredne, co do żywości. Natomiast trzyletnie i czteroletnie, ważące około kilograma są w stanie wyjeść nie tylko wszystko z dna zbiornika, ale i przybrzeżną roślinność. Karmienie ich skoszoną trawą robi niesamowite wrażenie. Amury można brać na przeróżne przynęty, w tym na zwyczajną trawę czy kwiat mlecza. Wyciągany natomiast opiera się nie gorzej niż łosoś. Ich chide mięso jest na prawdę warte uwagi. Częściową alternatywą dla białego amura w walce z niepożądaną roślinnością w zbiornikach wodnych mogą być karpie hodowane w dużej ilości, które szukając pożywienia ryją dno jednocześnie wykopując roślinność i zamulając wodę, w taki to sposób utrudniają rozwój niepożądanej roślinności.

TOŁPYGA BIAŁA, albo jeszcze lepsza odmiana HYBRYDA BIAŁEJ I PSTREJ TOŁPYGI (bardziej odporna) - jest niezastąpionym wodnym filtrem biologicznym. Obecnie tylko tołpygi mogą uratować zbiorniki wodne przed zakwitem. Odżywiając się fitoplanktonami (glonami, bakteriami) jednocześnie oczyszczają wszelkie zanieczyszczenia w wodzie spowodowane przez karpie czy amury. Sprawiają też, że w takich zbiornikach wodnych można się kąpać. Poza tym tołpyga bardzo szybko rośnie a jej mięsno ma bardzo dobry smak. Natomiast złapać wędką tołpygę mało komu się udaje, dużo lepiej sprawdzają się w tym przypadku sieci.
Należy też pamiętać o tym, że w każdym wodnym ekosystemie potrzebni też są drapieżnicy- niszczyciele chorych i słabych ryb. Pomagają one też w zmniejszeniu konkurencji hodowanych ryb - żab i kijanek. Taka rolę spełniają szczupaki, sumy, okonie i sandacze. Od dawna pełniący tę funkcję SZCZUPAKI obecnie stopniowo ustępują SUMOM. Sumy początkowo wybierają drobne ofiary i nie szkodzą innym, wartościowym gatunkom ryb. Szczupaki natomiast są niezastąpione w przypadku, kiedy jest konieczność wyniszczenia karasi albo gdy hoduje się tylko duże odmiany ryb.

OKONIE I SANDACZE wpuszczane do zbiorników są wtedy, kiedy nadmiernie rozwijają się w nim i rosną ryby piotroszokształtne.

LIN - ulubieniec smakoszy ryb, rośnie powoli, dlatego jest drogi, może być hodowany, jako dodatkowa odmiana w całym ekosystemie i praktycznie nie wpływa na stan wody w zbiornikach. Ze względu na dobry smak jest szczególnie ceniony i godny uwagi.

Te cztery albo pięć powyżej wymienione odmiany ryb w polikulturze są najlepszym rozwiązaniem w zarybianiu zbiorników wodnych. Inne gatunki ryb stwarzają więcej problemów i nie wpływają pozytywnie na wodę w zbiornikach.

JESIOTRY - ciężko znajdą sobie nisze w zaproponowanym ekosystemie, chyba że innych ryb w zbiorniku nie będzie dużo. Poza tym należy je karmić specjalną karmą.

KARASIE - rosną powoli, bardzo szybko się rozmnażają. Często są wpuszczane do takich zbiorników wodnych, w których inne ryby długo przetrwać nie mogą. W dużych zbiornikach wodnych karasie są świetnym pokarmem dla szczupaków.

TĘCZOWE PSTRĄGI lubią zimną, przepływająca wodę, są bardziej wymagające odnośnie ilości tlenu, ciężko znoszą przegrzanie się wody w zbiorniku latem i zamarzanie zimą. Pstrągi należy żywić specjalnie przeznaczoną dla nich karmą.

KOLOROWE KARPIE I KARASIE ostatnio często są zakażone niebezpiecznym wirusem KOI HERPES
Ogólne uwagi dla kupujących ryby:

ZALECANE JEST KUPOWAĆ RYBY DO ZARYBIANIA ZBIORNIKÓW CO ROKU U SPRAWDZONYCH DOSTAWCÓW. W TAKI SPOSÓB ŁATWIEJ BĘDZIE UNIKNĄĆ CHORÓB ZAKAŹNYCH.
ZARYBIAĆ ZBIORNIKI NALEŻY WCZESNĄ WIOSNĄ, W TAKI SPOSÓB NA PEWNO ZWIEKSZY SIĘ PROCENTOWE PRZETRWANIE NOWYCH RYB.

^ASA.LT