Istnieje jednak jeden szkopuł... Konstrukcje stalowe oczywiście się nie palą, jednak bardzo szybko się rozżarzają i deformują od gorąca, w wyniku czego w czasie pożaru budynek z konstrukcji niepalnych może szybko się rozwalić. Właśnie dlatego są potrzebne konstrukcje odporne na ogień. W zależności od przeznaczenia budynku i od części konstrukcyjnych potrzebuje się różnego okresu odporności na ogień. Po zapoznaniu się z wymaganiami, zleceniobiorca może wybierać różne sposoby na wzmocnienie odporności konstrukcji, przedtem jednak należy obliczyć odporność samej konstrukcji, tzw. masę krytyczną. Współczynnik ten oblicza się jako stosunek powierzchni cięcia poprzecznego (masywności konstrukcji) do jej obwodu (powierzchni rozżarzonej). Po obliczeniu owego współczynnika można rozpocząć rozpatrywanie możliwych środków ochrony.

Do ochrony konstrukcji stalowych przed ogniem stosuje się zazwyczaj trzy materiały:

- odporną na ogień wełnę kamienną;

- odporne na ogień płyty gipsowo - kartonowe;

- farbę przeciwpożarową;

Każdy z tych materiałów ma swe zalety i wady. W wypadku, gdy potrzebuje się długiego czasu ochrony (np. 90 min.) zabezpieczenie wełną kamienną lub płytami gipsowo - kartonowymi jest tańsze, farba przeciwpożarowa jednak pozwala na wytrzymanie konstrukcji otwartych i zachowuje rozwiązanie architektoniczne, z kolei wełna szklana i płyty gipsowo - kartonowe nierzadko są nieporęczne.

Rozpatrzmy szerzej zabezpieczenie farbą przeciwpożarową.

Na jakiej zasadzie działa farba przeciwpożarowa? Od gorąca farba ta zaczyna się rozszerzać, pieni się i tworzy grubą (do 3 mm), pokrytą węglem warstwę, która przez pewien czas nie pozwala stali się rozgrzać do temperatury krytycznej.

Przy temperaturze 900⁰C metal osiąga krytyczną temperaturę w ciągu 5 min., w wyniku czego konstrukcja traci siłę trzymania.

Czym grubsza jest warstwa farby, tym w wypadku pożaru tworzy się grubsza warstwa ochronna. Z tego można wywnioskować, że czym dłuższy czas ochrony ma się na celu, tym grubsza powinna być warstwa farby przeciwpożarowej. Z innej zaś strony, czym konstrukcja jest drobniejsza, tym większa jest jej masa krytyczna, a więc warstwa farby przeciwpożarowej również musi być grubsza.

Potrzebną grubość warstwy farby przeciwpożarowej oblicza się uwzględniając czas ochrony i masę krytyczną konstrukcji. O potrzebnej warstwie można się również dowiedzieć z jej certyfikatu.

Farby przeciwpożarowe bardzo się różnią według swej odporności. Na przykład, potrzebna do tego samego profilu i czasu ochrony grubość warstwy z różnych farb przeciwpożarowych może się różnić kilkakrotnie.

Prace przy malowaniu farbą przeciwpożarową powinne być wykonywane tylko przez organizacje certyfikowane. Jeżeli konstrukcje gruntuje ich producent, który stara się zaoszczędzić i używa najtańszego gruntu, następnie pokrycie wykonuje inne przedsiębiorstwo, które często w ogóle nie jest doświadczone w pracy z takimi farbami, nie ma nawet mowy o gwarancji i długotrwałym zabezpieczeniu. Jeżeli materiały nie są dopasowane do siebie, pokryte nierównomiernie i nie posiadają warstwy ochronnej, nikt nie będzie w stanie określić, od kiedy warstwa farby przeciwpożorowej będzie już nieskuteczna. Z tego daje się wywnioskować, że obowiązkowo należy potrzebować, aby cały system (grunt, farba przeciwpożarowa i pokrywająca warstwa) był certyfikowany i dostarczony przez jedno przedsiębiorstwo. Tylko wtedy będą mogli spać spokojnie klient, zleceniobiorca i przedstawiciel służby przeciwpożarowej.

Biorąc pod uwagę jakość prac, należy kontrolować, aby pokrycie było równomierne. Konstrukcja zawsze się burzy w najsłabszych miejscach, dlatego wcale nie pomoże to, że cała ona zostanie odpowiednio pokryta, jeżeli chociażby w jednym miejscu warstwa farby będzie za cienka. Dlatego farbę przeciwpożarową zaleca się rozpryskiwać z pomocą natrysku bezpowietrznego, ponieważ tylko w taki sposób można zapewnić równomierne pokrycie.