Zaka Hadid urodziła się w 1950 roku w Bagdadzie. Jej dzieciństwo przebiegało w zupełnie innym Iraku niż teraz. W jej młodości Bagdad był liberalny, wzorujący się na przykładzie rozwoju zachodniego świata z szybko wzrastającą gospodarką.

Hadis urodziła się w rodzinie polityka, w tamtych czasach polityka w Iraku była bardzo ważna. Jej ojciec był politykiem, ekonomistą, przedsiębiorcą oraz założycielem progresywnej partii demokratycznej w Iraku. Obserwując działalność ojca Hadid nie widziała najmniejszego powodu, dlaczego też i ona nie mogłaby być tak samo ambitną osobą.

Ukończyła szkołę w Bagdadzie prowadzoną przez zakonnice, dalej uczyła się w Szwajcarii. Licencjat z matematyki zdobyła na uniwersytecie Beirut (American University in Beirut) w Ameryce. W 1972 roku została wpisana na listę Stowarzyszenia Architektów w Londynie (Architectural Association in London). Po ukończeniu studiów w Londynie pracowała z Rem'em Koolhaas oraz Elia'ą Zenghelis, a w 1977 roku została partnerem spółki.

W 1980 roku założyła własną firmę „Zaha Hadid Architects" w Londynie i od tamtego czasu doskonaliła swoje umiejętności w najlepszych szkołach na świecie, między innymi na Harvardzie oraz uniwersytecie Illinois. Wykłada na uniwersytecie w Stanie Ohio oraz Hamburgu. Jest też profesorem na uniwersytecie sztuk pięknych w Wiedniu (University of Applied Arts Vienna).
Po 26 latach pracy w dziedzinie architektury, w 2004 roku Hadid została wyróżniona nagrodą „Pritzker" (często zwaną Noblem w architekturze).Często mówi się o niej, że „kariera jej nie była ani tradycyjną, ani łatwą". Większość architektów ciężko walczy o popularność, a Hadid musiała się starać o to jeszcze dużo bardziej niż inni.

Hadis to kobieta o silnym i zdecydowanym charakterze. Jej sposób postępowania przez jednych nazywany błogosławieństwem, przez innych przekleństwem, przeszkadzał jej na początku kariery. Zasłynęła ona nie poprzez zrealizowane budowle ale poprzez projekty, które pozostawały tylko na wykresach. Stopniowo nauczyła się subtelności i pojęła, co trzeba robić, by je projekty były realizowane.

W 2008 roku została ogłoszona przez „Forbes" jako jedną z najbardziej wpływowych kobiet na świecie. Nazywana jest nieraz Primadonną (Diva) architektury, a ze względu na swój odważny styl i uparty, silny charakter znana jest na całym świecie.

MAXXI - narodowe muzeum sztuki XXI wieku (MAXXI - National Museum of the 21st Century Arts)

MAXXI - narodowe muzeum sztuki współczesnej, które zostało wybudowane w okolicach Rzymu. Jego budowa została zainicjowana przez włoskie ministerstwo dziedzictwa narodowego. Po raz pierwszy projekt został opublikowany w 1998 roku, natomiast jego dokładne ukończenie i budowa trwały ponad 10 lat. W ciągu tego okresu we Włoszech sześć razy ulegały zmianie partie rządzące.

Międzynarodowy konkurs na projekt MAXXI muzeum wygrała Hadis. Później ten projekt został uznany za jej najlepszą pracę i był laureatem wielu nagród. Jedną ze tych nagród była uznawana za najbardziej prestiżową nagroda Sterlinga wręczana przez Brytyjski Królewski instytut architektury (Royal Institute of British Architect's). Wręczana jest ona co roku za najlepszy zaprojektowany i wybudowany budynek w Wielkiej Brytanii.

MAXXI został otwarty w 2010 roku. Składa się on z dwóch odrębnych muzeów: sztuki i architektury. Ponadto budynek posiada salę wykładową, specjalistyczną bibliotekę w zakresie architektury i sztuki, księgarnię, restaurację, wystawy tymczasowe i galerie. Duży plac zaprojektowany przed budynkiem muzeum przeznaczony jest do występów i eksponowania dzieł sztuki.
Budynek zajmuje 32000 m2 powierzchni. Linie i materiały eksterierowego budynku wybudowanego ze szkła, stali i cementu świetnie współgrają z otoczeniem. Z lotu ptaka muzeum przypomina statek kosmiczny, który wylądował na starówce i czeka, kiedy będzie mógł ponownie wystartować i powrócić na swoja planetę.

Zaprojektowane przez Hadis muzeum MAXXI wyróżnia się różnymi krzywymi liniami, wydaje się jakby było projektowane pod kątem zachowania wymagań Feng Shui. Pomieszczenia w muzeum musiały być przestrzenne, by każdy odwiedzający mógł wygodnie i swobodnie obejrzeć eksponaty. Hadis zaprojektowała nie tylko przestrzenne ale też i jasne pomieszczenia, użyła do tego zarówno naturalnego jak i sztucznego światła. Bardziej spostrzegawczy ludzie mogą kierować się oświetleniem zamontowanym w suficie, różni się ono w różnych galeriach i przypomina coraz to kolejne etapy toru wyścigowego.

Koszt budowy muzeum wyniósł 150 milionów euro, jest to największy do tej pory zaprojektowany budynek przez Hadis. W 2012 roku, w maju, były sprawdzane wyniki działalności muzeum MAXXI przez włoskie Ministerstwo Kultury, które rozważa jego zamknięcie ze względu na zmniejszone dotacje rządowe dla tego obiektu.

Centrum nauki Phaeno (Phaeno Science Center)

W 1998 roku burmistrz Wolfsburga realizując projekt rozwoju obszaru miejskiego wyznaczył część tego terenu, znajdującego się w pobliżu dworca kolejowego, dla sfery kulturowej. Powstały propozycje, by w tym miejscu wybudować muzeum sztuki, natomiast byłoby ono konkurencją dla już znajdującego się w centrum miasta Kunst muzeum, dlatego potrzebne były inne pomysły. Ówczesny dyrektor Departamentu Kultury w Wolfsburgu, odwiedzając Centrum nauki „Technorama" w Szwajcarii pomyślał, że budynek takiego przeznaczenia przyjąłby się też w Niemczech, które są jednym z wiodących krajów w produkcji i inżynierii.

W 2000 roku Zaha Hadid wygrała międzynarodowy konkurs architektoniczny. Zawarła umowę współpracy z inżynierem budowlanym Adams'em Kara Taylor. Po upływie pięciu lat centrum nauki zostało wybudowane i otwarte. Nazwa Centrum nauki Feano jest skrótem wyrazu „fenomenalny". Na uroczystości otwarcia tego obiektu amerykańska piosenkarka Amanda Semervili wykonała swój utwór „Phaenomenal".

Budynek ten jest jakby betonowym statkiem. Budynek naukowego centrum o nadzwyczajnej architekturze według oczekiwań zamawiających miał być obiektem przyciągającym turystów Wolfsburga. Podstawowe poziomy budynku zostały wzniesione na podporach w kształcie stożków, w których zostały zamontowane windy i schody. Na ścianie budynku zostały zamontowane pod nietradycyjnym kontem pasma okien, które przypominają modernistyczne wille XX wieku. Hipnotyzujący budynek architektoniczny wygląda tak, jakby chciał się przenieść w przyszłość i jednocześnie po prostu przyciąga, by do niego wejść. Do Centrum nauki Feano ludzie przybywają nie w celu odpoczynku, ale by spróbować zrozumieć i zasmakować wielkość nauki we współczesnym świecie.

Park i plac Dongdaemun (Dongdaemun Design Plaza & Park)

Celem projektu Paku Dongdemun, który został zaprojektowany na gęsto zabudowanym obszarze centrów handlowych i biznesowych, było stworzenie dla mieszkańców i klientów miejsca odpoczynku i relaksu od mocno zurbanizowanego środowiska Seulu.
Hadid otrzymała do zaprojektowania powierzchnię o wielkości 85 000 m2, na której wcześniej znajdował się stadion piłki nożnej i basebollu i stworzyła na niej przestrzeń przyciągającą ludzi. W Parku Dongdemun został urządzony park wielofunkcyjny z placem mody, podziemną trasą spacerową i sporą ilością restaurowanych obiektów dziedzictwa kulturowego. W parku zostały urządzone sale konferencyjne i wystawowe, w których odbywają się różnego rodzaju wykłady i konferencje, działa też Centrum informacyjne projektowania mody.
W projekcie Placu Dongdemun zostały wykorzystane tradycyjne elementy koreańskich ogrodów: baseny, stawy Lotus, miejsca brukowane kamieniem, bambusowe gaje, a dachy budynków pokrywają zielone trawniki.

Centrum kultury Heydar Aliyev (Heydar Aliyev Cultural Center)

Władze miasta Baku, stolicy Azerbejdżanu tworzą nowe plany rozwoju miast i w taki sposób starają się przyciągać do nich turystów. Władza inwestuje w nowe współczesne obiekty architektoniczne, które są nie tylko funkcjonalnie interesujące dla zwiedzających, ale również przyciągają uwagę swoimi nadzwyczajnymi kształtami i formą.

Centrum to jest nowym architektonicznym arcydziełem Hadis. Składa się ono z sali konferencyjnej z trzema pomieszczeniami wykładowymi, biblioteki i muzeum. Celem tego projektu jest zachęcanie ludzi do większego zainteresowania się życiem intelektualnym.
Centrum kultury Heydar Aliyev przypomina rzekę, której kierunek i zakręty odpowiadają nierównościom krajobrazu. Z daleka przypomina to dużą chmurę, która wylądowała na ziemi Baku i przywołuje mieszkańców do zanurzenia się w zawrotnej przestrzeni umysłu.

Teatr opery w Guangzho (Guangzhou Opera House)

W 2002 roku został ogłoszony międzynarodowy konkurs na projekt teatru opery w Chinach. Uczestniczyli w nim tacy znani architekci jak Rem Kulas i jego była pracownica Zaha Hadis. Jak to często bywa konkurs wygrała pierwsza kobieta, która otrzymała nagrodę Pritzkera - uczennica przerosła swojego nauczyciela.

Otwarcie teatru opery nastąpiło w 2005 roku. Obecnie jest to jedno z największych miejsc występowych w Południowych Chinach i jeden z trzech największych teatrów opery w całych Chinach. Koszt projektu wyniósł około 200 milionów dolarów amerykańskich.
Budynek teatru opery został wybudowany z betonu, udekorowany granitem i konstrukcjami stalowymi, szkłem. Kolorystyka budynku całkowicie współgra z otaczającymi go betonowymi wieżowcami, natomiast kształt ma nadziemski i przypomina najnowszy model amerykańskiego myśliwca naddźwiękowego. Poza tym teatr był też natchnieniem dla niejednego projektanta mody w tworzeniu popularnych linii odzieżowych.

Muzeum Guggenheim w Wilnie (Vilnius Guggenheim Hermitage Museum)

W 2008 roku międzynarodowa komisja ogłosiła zwycięzcę architektonicznego konkursu na Muzeum sztuki w Wilnie, była nią Hadis. Według wstępnego harmonogramu muzeum Guggenheim miało powstać już w 2011 roku przy białym moście w centrum Wilna, natomiast termin został przesunięty na rok 2013. Później natomiast całkowicie zrezygnowano z jego budowy.

Hadis projektowała muzeum dopasowując je do mostu dla pieszych, miał to być duży biały budynek z rozmieszczonymi w dziwny sposób prostokątnymi oknami. Struktura budynku przypomina duży jacht albo łódź, która dobiła do brzegu Wilii przynosząc mieszkańcom zbiory sztuki światowej klasy z intelektualną zawartością, która poszerza ich światopogląd. Według kosztorysu ten cudowny architektoniczny projekt Hadis kosztowałby miasto około 170 mln litów a to w porównaniu z innymi jej projektami nie było zawrotną sumą.

^{Źródło zdjęć:wikipedia.org}