Coraz więcej ludzi wybiera ekologiczne, czyste pokrycia podłogowe, które nie szkodzą zdrowiu. Można je łatwo obrobić, nie zanieczyszczając przy tym przyrody.

Szeroka gama parkietu pozwala dopasować go do pomieszczeń o różnym przeznaczeniu, wytrzymując w dodatku jednolity styl. Patrząc od historycznej strony architektury - parkiet zawsze był modny.

Naturalne kolory stwarzają w pomieszczeniu poczucie ciepła, przytulności i światła. Mało tego, obecnie, w czasach częstych wypadków alergii, pomagają bez trudu zachowywać czystość.

W pokojach znajdujących się od strony północnej albo z niewystarczającą ilością naturalnego światła powinny dominować światłe kolory, a więc podłoga, ściany, ramy okien muszą być światłe. W światłych pomieszczeniach można więcej eksperymentować z ciemnymi kolorami. W ciemnych pomieszczeniach zaleca się układać parkiet z jesionu, klonu lub „biały"(z dobranego białego jesionu), w światłych natomiast dobrze pasuje dąb, ciemny jesion, przywieziony mahoń i z inne gatunki drewna. Oczywiście, nadają się wszystkie inne warianty.

Wyłożoną parkietem podłogę zaleca się upiększać tylko małymi, o pięknym wzorze dywanikami, nadając pomieszczeniu poczucie przytulności, ciepła i światła. Dywany mają wpływ na sam parkiet z powodu tzw. „obszarów światła".

Osoba, która woli drewno i ciepłe odcienie, nie poskąpi pieniędzy i wybierze tylko naturalną, sprawdzoną już przed wiekami podłogę.

Podstawowe warunki

Betonowanie, klejenie płytek, szpachlowanie ścian i inne tzw. mokre prace znajdujące się w pobliżu strefy układania parkietu powinny być skończone. Po mokrych pracach musi minąć okres czasu, zapewniający wilgoć pomieszczenia, którą należy zmierzyć odpowiednimi przyrządami. Względna wilgoć pomieszczenia nie powinna być większa niż 60%, temperatura zaś +15⁰C.

Układanie parkietu

Przed układaniem parkietu należy przygotować ściany do malowania lub tapetowania. Prace te wykonuje się po skończeniu prac podłogowych. Podczas malowania ścian, podłogę należy przykryć kartonem lub grubszym celofanem.

Parkiet należy rozpakować i na 2 - 3 doby zostawić w pomieszczeniu, gdzie będzie układany, w ten sposób drewno przystosuje się do wilgotności i temperatury pomieszczenia, dzięki czemu uniknie się możliwości ściągania parkietu podczas schnięcia i wydęcia podczas nabrzękania.

Jeżeli w miejscu, gdzie będzie układana podłoga, jest nierówne podłoże, jednym z wyjść jest wyrównanie jego z pomocą płyt OSB albo forniru, które mocuje się śrubami. Zwiększą one również izolację cieplną i dźwiękową podłogi. Nie należy jednak zapominać o tym, że podwyższy się płaszczyzna. Deski parkietowe klei się lub przybija.

Parkiet, deski podłogowe oraz laminat mają jedną wspólną cechę, podczas układania należy zostawić 10 - 15 mm odstępy między podłogą a ścianą, które ukryją się pod listwą podłogową. Odstęp ten jest potrzebny, ponieważ podłoga często się rozszerza, tzn. „chodzi".

Szlifowanie podłogi drewnianej

Z doświadczenia wynika, że nie jest tak trudno ułożyć parkiet, jak go oszlifować i pokryć lakierem. Parkiet można na nowo szlifować i lakierować kilka razy, ponieważ warstwa drewna pozwala to robić, pracę jednak lepiej jest poręczyć fachowcowi.

Zwykłą podłogę z desek drewnianych bez wysiłku oszlifujecie sami. Tylko nie trzeba z tym przesadzać - zeskrobywać zbyt dużo drewna. Do wykonania pracy potrzebne są specjalne szlifierki do podłóg. Jeżeli postanowicie wykonywać prace własnoręcznie, narzędzia można wynająć. Wraz z nimi otrzymacie również informację o porządku wykonania prac i jak korzystać z przyrządów.

Szpachlówkę dobiera się według koloru drewna, stwarza to możliwość prawie niezauważalnie ukryć nierówności. Jak najgłębiej wciska się masę w nierówne miejsca, a po wyschnięciu poleruje się papierem ściernym.

Podczas szlifowania należy zmieniać papier od gruboziarnistego do drobnoziarnistego, zależy to jednak od drewna. Szlifowanie sprawia, że powierzchnia staje się bardzo gładka, nie zostaje pasów i polepsza się sczepianie warstw lakieru. Lakier nakłada się na krzyż albo „mokre na mokre".

Podstawowe sposoby, jak ochronić powierzchnię drewnianej podłogi:

• lakierowanie - pasuje dla wszystkich podłóg;
• pokrycie olejem - pasuje dla podłóg z twardego lub twardszego drewna;
• pokrycie woskiem - pasuje dla dowolnej powierzchni drewnianej, nawet dla schodów;

Długowieczność podłogi zależy od wybranego sposobu pokrycia i pielęgnacji.

Lakierowanie

Lakier - jest to farba bez pigmentów, która wyjaskrawia fakturę drewna.

Jest on również swoistym materiałem izolującym i gruntem. Przy nakładaniu pierwszej warstwy zaleca się rozcieńczyć lakier mniej więcej 10% białym spirytusem albo taką samą ilością wody (w wypadku lakieru akrylowego). Po wyschnięciu pierwszej warstwy, podłogę należy z lekka potrzeć drobnoziarnistym papierem ściernym, usunąć kurz i wytrzeć białym spirytusem, następnie pokrywać drugą - podstawową warstwą. Po jej wyschnięciu należy znów polerować, zapewni to dobre, niezawodne pokrycie trzecią warstwą i mocną powierzchnię w przyszłości. Lakier nanosi się tylko jakościowym pędzlem o rozszczepionym włosiu.

Wszystkimi możliwymi sposobami starajcie się uniknąć kurzu, ponieważ jego cząsteczki osiądą na powierzchni i są przyczyną nierówności. Jest to szczególnie ważne przy nakładaniu ostatniej warstwy.

Ochrona i pielęgnacja podłogi

Najważniejsze jest to, że pielęgnacja podłogi drewnianej nie jest trudna. Podstawowymi środkami są mokra szmata i czyszczenie w czas. Prócz tego, istnieje wiele środków, które chronią warstwę lakieru przed tarciem, nie pozwalają przykleić się różnego rodzaju brudom, chronią przed zadrapaniem, pokrywają warstwą ochronną, która chroni lakier i nasyca kolor podłogi, a także przywraca równomierny połysk.

Istnieje wiele subtelności pielęgnacji podłogi, czyli sposobów na to, jak pozbyć się skrzypienia, co robić przy odpadaniu parkietu lub jak przywrócić połysk miejscami wytartemu lakierowi.

Więcej informacji w temacie podłoga