Najdłuższa ławka świata autorstwa Gaudiego znajduje się w Barcelonie. Jej wyszukane secesyjne kształty i feeria barw ceramicznej mozaiki sprawiają, że jest to jeden z ciekawszych obiektów użytkowych na mapie miasta, a nawet całej Europy. Co jednak zrobić, kiedy miasto nie dysponuje swoim artystą? Planując przestrzeń publiczną można sięgnąć po śmiałe i oryginalne projekty mebli miejskich młodych designerów.

Ławka jaka jest, każdy widzi

W polskiej architekturze przestrzennej ławka to kombinat kilku utartych cech i właściwości: jest przypisana do miejsca - zazwyczaj stawia się ją obok chodnika czy ścieżki spacerowej, posiada określoną funkcję, której podporządkowany jest kształt - służy do siedzenia, więc jej stałymi elementami są siedzisko i oparcie. Młodzi projektanci ożywili znaną i zużytą formę ławki tworząc z niej małe dzieło sztuki, które zaskakuje formą. Jak dokonała się ta rewolucja w myśleniu o ławce? Nie da się przecenić udziału betonu architektonicznego - nowego, plastycznego materiału, który dał twórcom niespotykane dotąd możliwości.

Betonowa metamorfoza

Beton architektoniczny to wyjątkowo trwały i odporny na działanie czynników atmosferycznych materiał, który daje się dowolnie formować. To dzięki niemu stało się możliwe uzyskanie miękkich, falistych linii oraz płynnych przejść, tak jak np. w szezlongu Harmony z linii Modern Line. Kolejnymi przykładami miejskich mebli, o formie opierającej się na gładkim i zaskakującym wyprofilowaniu przejść, są projekty belgijskich designerów, takie jak Pop Up z kolekcji Urbastyle. Beton to materiał, który pozwala także np. oddawać wizualnie fakturę innych materiałów, czego przykładem jest siedzisko Soft Seat imitujące tapicerowaną pufę.

Funkcja, kształt, lokalizacja

Ławki z betonu architektonicznego to nie tyko bryły o wyszukanych kształtach i oryginalnych proporcjach, niedużej wysokości, szerokich siedziskach i ciekawie wyprofilowanej linii, które swoją nieschematycznością zmieniają zupełnie myślenie o organizacji miejsc wypoczynku w przestrzeni miejskiej. To także pomysłowe łączenie funkcji i materiałów. Ławodonica Harmony to przykład mirażu betonu i miejsca na zieleń w ścisłej zabudowie miejskiej architektury. Tam, gdzie niemożliwe jest wygospodarowanie skweru, można wstawić ławkę, która płynnie przechodzi w wielkoformatową donicę, dzięki czemu uzyskujemy ciekawy sposób na wprowadzenie roślin w miejsca o typowo użytkowej zabudowie. Równie ważne co poszerzenie gamy kształtów i wprowadzenie wielofunkcyjności betonowych mebli miejskich jest ich mobilność. Betonowe ławki, dzięki nietypowym kształtom nie muszą być ustawiane linearnie, można je swobodnie umiejscowić w przestrzeni, aranżując wielozadaniową przestrzeń do wypoczynku.

Portfolio marek Modern Line i Urbastyle pokazuje, że beton architektoniczny pozwolił meblom miejskim rozwinąć skrzydła. Przesunął środek ciężkości, stworzył nowe połączenia i sprawił, że projektanci przestrzeni mają do wyboru wiele modeli w zależności od miejsca, funkcji i efektu, jaki chcą uzyskać.

^{Źródło:BRUK}