Zastosowanie płyt ażurowych na małych działkach pozwala bez trudu zorganizować wygodny podjazd i miejsce parkingowe przy zachowaniu przepisów prawa dotyczących powierzchni biologicznie czynnych na działce.

Jakie zalety mają ażurowe nawierzchnie?
Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie jest jednym z podstawowych aktów prawnych będących w Polsce podstawą do projektowania. Określa ono między innymi minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej w zagospodarowaniu działki (teren z nawierzchnią ziemną urządzoną w sposób zapewniający naturalną wegetację; 50 % powierzchni tarasów i stropodachów z taką nawierzchnią, nie mniej jednak niż 10 m²; woda powierzchniowa na tym terenie). Chociaż szczegóły tego przepisu precyzują zapisy miejscowego planu zagospodarowanie przestrzennego - małe działki mogą mieć problem z ich spełnieniem. Szczególnie jeśli musi zmieścić się tam podjazd, miejsce parkingowe lub po prostu duży taras. Rozwiązaniem jest wtedy zastosowanie kostek i płyt ażurowych. Ich użycie pozwala wypełnić wymagania planu miejscowego w zakresie zachowania powierzchni biologicznie czynnej. Nie ma również problemu z odwodnieniem nawet bardzo dużych przestrzeni.

Układamy
Pod względem sposobu układania „ażur" nie różni się w zasadzie od tradycyjnej kostki brukowej czy płyt tarasowych. Prace rozpoczyna się od korytowania i montażu obrzeży. Następnie podbudowa i o ile to konieczne - warstwa rozsączająca. Jest to ogromnie istotne zwłaszcza przy układaniu kostki na gruntach nieprzepuszczalnych, na przykład gliniastych. Należy pamiętać, że również przepuszczalność podbudowy i podsypki piaskowej ma tu ogromne znaczenie. Dużym (i dość częstym) błędem jest więc montaż kostki ażurowej na podsypce z dodatkiem cementu. Tu pojawia się również pierwsza różnica w stosunku do tradycyjnej pełnej kostki brukowej - warstwę podbudowy warto oddzielić od podsypki piaskowej za pomocą geowłókniny. Jest to istotne ze względu na dużą przepuszczalność wody (o którą nam przecież chodzi), która poza wszystkimi swoimi pozytywami wiąże się również z możliwością przemieszania się materiałów poszczególnych warstw a w konsekwencji - osłabienia nawierzchni. Podsypka powinna być wykonana z piasku lub drobnego kruszywa łamanego o uziarnieniu 0-5mm i nie powinna mieć grubości mniejszej niż 3cm. Na wykonanej podsypce piaskowej można już ułożyć kostkę lub płyty - i tu następuje druga z różnic. Nawierzchnię z ażurowej kostki brukowej powinno się ostatecznie zagęścić i użytkować dopiero po wypełnieniu otworów ziemią lub kruszywem. Użytkowanie nie wypełnionych płyt grozi ich uszkodzeniem.

Ważne szczegóły
Zastosowanie kostki ażurowej ma jednak pewne ograniczenia o których warto wiedzieć. Przede wszystkim mogą sprawiać pewne trudności niektórym pieszym użytkownikom. Mowa tu głównie o użytkowniczkach butów na wysokim obcasie, potocznie zwanych szpilkami, oraz osobach chodzących o lasce lub kulach. Warto więc łączyć dwa rodzaje nawierzchni, pozostawiając obok elementów ażurowych pasy wyłożone pełną kostką lub płytami. Dotyczy to zresztą nie tylko chodników. Wykonując nawierzchnię podjazdu czy miejsca postojowego dość często zapominamy, że z samochodu trzeba wysiąść - i dobrze jeśli można zrobić to wygodnie (także w szpilkach). W dodatku czasem trzeba na przykład wyjąć coś z bagażnika. Przy tym z reguły bardzo łatwo przewidzieć w którym mniej więcej miejscu będzie znajdował się samochód, a więc również gdzie znajdą się jego drzwi i bagażnik. W łatwy sposób można więc za pomocą stosunkowo niewielkich płaszczyzn wypełnionych pełną kostką brukową pogodzić zapewnienie zieleni na działce, doskonałe odprowadzenie wody opadowej oraz komfort użytkowania dla wszystkich.

Kolejne etapy układania ażurowej nawierzchni przerośniętej trawą (rys. Buszrem)

1. Wykorytowane i przygotowane podłoże
2. Podbudowa
3. Geowłóknina rozdzielająca podbudowę i podsypkę piaskową
4. Podsypka piaskowa
5. Ułożona kostka
6. Otwory w kostce wypełnione ziemią i obsiane trawą. Dopiero wypełnioną kostkę ażurową można zagęszczać i użytkować.
7. Fundament pod element obrzeżowy
8. Krawężnik.