W mieszkaniach USA gniazdka montuje się co 2 m. W Polsce, jasna rzecz, mieszkania są mniejsze, jednak o wyposażeniu wnętrz należy pomyśleć jeszcze w trakcie remontu.

Jeżeli dom ma więcej niż 20 lat, zaleca się zakładać przewody miedziane. W starych domach najczęściej spotyka się przewody aluminiowe, które z biegiem czasu stają się mniej elastyczne i często po prostu się łamią, a chcąc je naprawić, nierzadko trzeba niszczyć ścianę. Prócz tego, przewody z uszkodzonym izolatorem szybko się przełamują, w wyniku czego powstaje zagrożenie pożarem. Dlatego właśnie najbardziej niezawodne są przewody miedziane.

Przewody miedziane

Zakładając nowe przewody najlepiej jest usunąć tynk w tych miejscach, gdzie przed tym zostały zrobione rówki na przewody, natomiast przy instalowaniu nowych gniazdek i włączników, można stosować specjalne plastikowe rurki. Tylko wtedy w wypadku awarii, przewody można będzie zamienić na nowe nie niszcząc wykończenia ściany. Oczywiście, awarie zdarzają się nie często, dlatego budowniczowie czasami zaoszczędzają kosztem rur plastikowych. Właśnie dlatego nową instalację zakłada się w tynku, w którym robi się rówki o głębokości 2 - 3 cm, które można następnie zamaskować specjalną masą szpachlową. W takich rówkach można ukryć przewody telefoniczne, komputerowe albo antenowe.

Wprawdzie, zakładając przewody telefoniczne, należy pamiętać o tym, że składają się one z wielu zwojów, dlatego pracować z nimi należy ostrożnie, aby nie połamać. Przewody telefoniczne i telewizyjne zaleca się łączyć do tej samej skrzynki, do której będą doprowadzone przewody elektryczne.

Dla oświetlenia najlepiej pasują przewody o 1,5 mm² (o cięciu poprzecznym 1,5 mm²), do gniazdek - o 2,5 mm². Wyposażenie nowoczesnej kuchni potrzebuje dużo prądu, dlatego w kuchni najlepiej jest zbudować oddzielny obwód elektryczny z oddzielną skrzynką i używać przewodów o 2,5 mm² albo 4 mm². Na przykład, kuchenka elektryczna potrzebuje przewodów o 4 mm², jeżeli natomiast przewody są aluminiowe - nawet o 6 mm².

Włączniki i gniazdka

Elektrycy zalecają wybierać sprzęt elektryczny, który od wewnątrz jest ceramiczny, a nie plastikowy. Gniazdka i włączniki można instalować na dowolnej wysokości. Oczywiście, nie należy je montować na deskach podłogowych. Z drugiej zaś strony - dzisiaj można nabyć najróżniejsze gniazdka, według każdego gustu, a więc układ wnętrz nie ucierpi nawet, jeżeli gniazdko wtyczkowe umieścimy w najbardziej widocznym miejscu.

Włączniki najlepiej jest montować przy wejściu do pomieszczenia. Obecnie często się je montuje na wysokości 80 - 90 cm, aby mogły ich dosięgnąć dzieci. Na takiej wysokości najczęściej się umieszcza również gniazdka przy stołach roboczych.

W kuchni zaleca się montować trzy gniazdka w tym samym miejscu. Tu również należy doprowadzić przewody nad zlewozmywarką dla lampy i systemu wentylacyjnego. W długim korytarzu zaleca się zamontować włącznik z ciągle świecącą się w obudowie diodą, aby nie trzeba go było szukać po ciemku. Ostatnio gniazdka montuje się również w łazience, specjaliści jednak nie radzą tego robić, ponieważ jest to pomieszczenie wilgotne. Prócz tego, w starych mieszkaniach nie ma uziemienia, dlatego gniazdka dla pralki najlepiej jest umieszczać w korytarzu.

Jakość prac

Oczywiście, na jakość naszego życia duży wpływ ma również rzetelność elektryków, dlatego trzeba pilnować, aby gniazdka i włączniki nie zostały wmontowane bezpośrednio w dziurę w ścianie, potrzebne do tego są plastikowe puszki. Jest to, rzecz jasna, drobiazg, jednak niesumienni pracownicy oszczędzają również na nich. W wypadku, gdy przestrzeń jest za duża, puszki plastikowe należy posmarować zaprawą. Fachowcy radzą przewody do przyrządów doprowadzać tylko pod kątem prostym, nie zaś na ukos. Zmniejszy się w ten sposób prawdopodobieństwo tego, że podczas świdrowania ściany je zaczepicie. Najlepiej jest, jeżeli rówki w ścianach, w których znajdują się przewody, specjalną zaprawą zasmaruje sam elektryk. Jeżeli w trakcie tego uszkodzi izolator, łatwo będzie to sprawdzić za pomocą indykatora i będzie musiał sam wyprawić buble pracy (stwardniały klej przepuszcza prąd przez 2 - 3 dni).

Podczas zakładania przewodów na podłodze, należy pomyślec o tym, o jakiej szerokości będą deski podłogowe. Fachowcy nie radzą zakładać przewodów przy kątach ścian, znajdujcych się przy wyjściu, gdyż można w ten sposób uszkodzić izolację i w domu będzie chłodniej. Należy poprosić elektryka, aby nakreślił cały schemat instalacji. W przyszłości przy kolejnym remoncie ta informacja bardzo się przyda.

Konieczne uziemienie

Dotychczas zwyczajną rzeczą było to, że przy urządzaniu mieszkań nie myślano o uziemieniu. Obecnie nie jest to oznaką zamożności, lecz koniecznością wynikającą z tego, że w mieszkaniach pojawia się coraz więcej sprzętów elektrycznych.

Prócz tego, niemało jest sprzętów z metalową obudową, działanie prądu daje się nawet czasami odczuć pociągając ręką po powierzchni lodówki. Z powodu złej izolacji przyrządów może się wytworzyć niebezpieczne dla życia napięcie. Chociaż napięcie lodówki jest stosunkowo niewielkie, prąd zazwyczaj sięga 1 mA. Wraz ze starzeniem się sprzętu prąd coraz bardziej się zwiększa, dlatego w mieszkaniach koniecznie należy instalować uziemienie, tzn. odprowadzać ładunki do ziemi. Otrzymuje się go w wyniku przyłączenia obudowy przyrządów do trzeciego przewodu obwodu, zwanego „ziemią". Przewód ten jest zazwyczaj pokryty pasiastym żółto - zielonym izolatorem, w zwykłych obwodach elektrycznych bywa przyłączony do środkowego kontaktu gniazdek, a w skrzynce głównej złańcza się z obudową skrzynki elektrycznej i z przewodem zerowym oraz (jest to rzadko trafiający się idealny wypadek) z konstrukcją uziemienia - metalowymi konstrukcjami szkieletowymi i rurowymi, wkopanymi do ziemi.

W starych domach uziemienie było instalowane tylko w kuchniach, które posiadały kuchenki elektryczne. W nowozbudowanych domach uziemienie najczęściej bywa w każdym gniazdku. W każdym bądź razie o tym szczególe należy się dowiedzieć u sprzedawcy mieszkania.