Co należy wiedzieć podczas instalacji systemu zabezpieczającego? Po pierwsze, lokal mieszkalny należy zabezpieczyć w zależności od możliwego niebezpieczeństwa. Na ocenę niebezpieczeństwa może mieć wpływ wykonywana praca, lokalizacja pomieszczenia, majątek użytkownika, itd. Ocena możliwego niebezpieczeństwa bywa zazwyczaj subiektywna, dlatego tylko właściciel decyduje o tym, jaki system zabezpieczający chce instalować.

Oczywiście, nie należy zapominać o tym, że na ochronę lokali prywatnych przydziela się zazwyczaj mniej środków niż, powiedzmy, na ochronę kompleksów budynków. Najczęściej o wyborze gospodarza decydują nie cechy pożądanego systemu, lecz na ten cel wyznaczona suma pieniędzy.

Niezawodność systemu jest mniejsza, jeżeli składa się on z wielu elementów, dlatego, jeżeli chcemy ją zwiększyć, musimy zmniejszyć ilość możliwych urządzeń (czujników, itd.). Prócz tego, system będzie prostszy w obsłudze, jeżeli będzie się składał z jednego typu wymieniających się między sobą elementów. Nawet najbardziej skomplikowany system zabezpieczający powinien się składać z kilku funkcjonalnych i nie zależących od siebie części, które są łatwe w kontroli i użytku. Taki pogląd zwiększa niezawodność i zmniejsza wydatki eksploatacyjne. Z innej zaś strony, nie warto starać się o zaoszczędzenie na instalacji i ryzykować kupując tanie, wyprodukowane przez nieznanych producentów, moralnie zestarzałe albo małofunkcyjne urządzenia. Montując system od razu należy przewidzieć możliwe dodatkowe jego funkcje. Większość nowoczesnych systemów zabezpieczających posiada strukturę modułową, która pozwala na rozbudowę systemu poprzez przyłączenie dodatkowych bloków.

Prócz tego, systemy prywatnego lokum powinny spełniać także estetyczne wymagania i dawać się łatwo montować. Zmniejszając ilość czujników i innych części systemu łatwiej jest się trzymać danego wymagania.

Sygnalizacja

Zazwyczaj, montując system zabezpieczający przed niedozwolonym przedostaniem się, we wszystkich pomieszczeniach z oknami instaluje się czujniki reagujące na wysadzanie szyby, a nad wszystkimi drzwiami i ramami okien - magnetyczne kontaktowe czujniki, reagujące na otwieranie. Podczas montowania sygnalizacji we własnym domu trudno jest zainstalować czujniki i nie zniszczyć wykończenia. Prócz tego, w takim domu należy chronić trzy kondygnacje: cokołową, parter i pierwsze piętro. W przeciwnym razie system nie spełni swych funkcji. A więc, instalując sygnalizację w domach z niedrogim wykończeniem, czujniki należy umieścić we wszystkich wskazanych miejscach.

Tańszym sposobem jest urządzenie w całym domu czujników ruchu. Podstawową wadą systemu jest to, że obiekt może być chroniony tylko w momencie, gdy opuszczają go ludzie.

Trzecim sposobem są zamknięte strefy ochronne, gdy używa się przymocowanych do ścian zewnętrznych czujników ruchu infraczerwonych promieni. Dokoła obwodu zewnętrznego tworzy się strefę ochronną. W zależności od kształtów budynku instaluje się od 6 do 12 czujników. Wielkość zamkniętej strefy wynosi zazwyczaj 3 - 5 m i może być zmieniana ze względu na konkretną sytuację. Taki system można włączać, gdy gospodarzy nie ma w domu, a także w nocy. W odróżnieniu od czujników zewnętrznych, system zawczasu zawiadamia o możliwym włamaniu, nie zaś wtedy, gdy złoczyńca jest już wewnątrz. Wszystkie rodzaje wewnętrznych czujników mogą być stosowane dla tworzenia dodatkowej strefy ochronnej wewnątrz domu.

Jeszcze jednym sposobem zabezpieczenia jest ogrodzenie działki. Dla ochrony granic prywatnej działki używa się zazwyczaj aktywnych czujników promieniowych, które działają na zasadzie przerwania niewidzialnych promieni infraczerwonych. Aby system wykonywał swe funkcje, potrzebne jest betonowe lub murowane ogrodzenie. Takie systemy ochronne opłaca się montować na działkach o wielkości ponad 0,5 ha, posiadających kamerę przemysłową albo stały posterunek ochronny. Elektroniczne obwodowe systemy ochronne innego typu nie bardzo nadają się dla działek indywidualnych, ponieważ potrzebują pasów oddalających o szerokości kilku metrów, można również otrzymać wiele fałszywych sygnałów. Nie należy również zapominać o tym, że w porównaniu z innymi elektroniczne obwodowe systemy ochronne są najdroższe.

Nie zależnie od typu czujników, podstawą systemu ochronnego jest przyrząd przyjęcia i kontroli, którym sprawdza się całą sygnalizację, opracowuje i przekazuje sygnały alarmowe, kontroluje wszystkie urządzenia systemu.

Telewizja przemysłowa

System telewizji przemysłowej jest to część elektronicznego systemu ochronnego, łączącej sygnalizację ochronną i przeciwpożarową oraz urządzenia kontroli. Obserwuje ona miejsca, w których można się schować: drogi podjazdowe, bramy wjazdowe, drzwi wejściowe, parkingi samochodowe. Należy jednak zadbać, aby w ciemną część doby kontrolowane miejsca były oświecone.

Zwykła telewizja przemysłowa świetnie uzupełnia sygnalizację chroniącą obwód domu. Z pomocą specjalnej kamery z możliwością długiego zapisywania albo cyfrowego rejestratora obrazu, można sporządzać wideo -protokół, który w wypadku nieszczęścia pozwoli określić winnego. Prócz podstawowej funkcji, telewizja przemysłowa stwarza dodatkowe możliwości, na przykład ułatwia doglądanie małych dzieci, pozwala na odległości otwierać lub zamykać bramę, itd. Jeżeli na działce nie ma stałego posterunku ochronnego, system wykonuje funkcję pomocniczą, dlatego dla wygodnego korzystania zaleca się użycie 4 - 5 kamer.

Z innej zaś strony, jeżeli jest posterunek, system telewizji przemysłowej może się stać podstawą elektronicznego systemu ochronnego, tym bardziej, że wszystkie nowoczesne urządzenia obróbki sygnałów obrazowych posiadają czujniki ruchu, dodatkowe doprowadzenia, pozwalające kontrolować system w wypadku niebezpieczeństwa i odprowadzenia - kontroli urządzeń zewnętrznych.

Elektroniczne systemy przeciwpożarowe

Elektroniczne systemy przeciwpożarowe w domach jednorodzinnych instaluje się tylko na życzenie gospodarza. System zmontowany według odpowiednich wymagań normowych jest maksymalnie efektywny. Niestety, nierzadko z powodu specyfikacji lokali indywidualnych nie dotrzymuje się wszystkich wymagań. Często się myśli, że lepiej mieć marny system przeciwpożarowy, niż nie mieć żadnego. Z praktyki wynika, że w czas otrzymany sygnał o pożarze pomaga zapobiec skutkom, które kosztowałyby dużo więcej niż montaż systemu przeciwpożarowego. Mało tego, zwykły czujnik dymu instalowany w skrzynce - rozdzielni prądu pozwala uniknąć pożaru jeszcze przed jego początkiem, jest to ważne, ponieważ zgodnie ze statystyką, przyczyną większości pożarów bytowych jest nieprawidłowa instalacja elektryczna.

Sygnalizacja pożarowa

Zazwyczaj w domach jednorodzinnych sygnalizację pożarową instaluje się jako część składową sygnalizacji ochronnej i przeciwpożarowej oraz kontroluje się jednym przyrządem.

Istnieją dwa podstawowe typy czujek pożaru: dymowe i cieplne. Tylko na pierwszy rzut oka wygląda, że są one zwykłe, w rzeczywistości jednak istnieje wiele różnych czujników określenia pożaru. Czujniki ciepła różnią się według temperatury, w której zaczynają działać i według zasady rozpoznawania pożaru: mogą one być maksymalne i różniczkowe. Czujki różniczkowe w odróżnieniu od maksymalnych reagują nie na wysoką temperaturę, lecz na jej zmianę. Istnieją również kombinowane czujki cieplno - dymowe.

Mając na uwadze to, że domy jednorodzinne bywają zazwyczaj nieduże, pożar trzeba koniecznie zauważyć od razu po zapaleniu się. Użycie zwykłej maksymalnej czujki ciepła w tym wypadku jest całkowicie niewłaściwe. Czujki w domach montuje się zazwyczaj w technicznych i najszybciej się zapalających pomieszczeniach: w kotłowniach, skrzynkach - rozdzielniach prądu, garażach, obok saun, itd. Pasują tam czujki dymu i otwartego płomienia. Użytkownik elektronicznej sygnalizacji pożarowej musi pamiętać o tym, że na efektywność systemu wpływ mają podstawowe środki gaszenia pożaru: gaśnice, skrzynki z piaskiem, łopaty, itd., które są przewidziane w regułach ochrony przeciwpożarowej.

Automatyka pożarowa

Istnieje wiele automatycznych systemów gaszenia pożaru, jednak prawie wszystkie one są używane w pomieszczeniach przemysłowych i nie są zbyt praktyczne dla użycia w domach.

W domach jednorodzinnych najlżej przystosować gaśnice proszkowe. W porównaniu z innymi gaśnicami, są one nie drogie, łatwe w obsłudze i czyste ekologicznie. Prócz tego, wiele gaśnic może działać w reżymie elektronicznym (po otrzymaniu sygnału czujki) oraz samodzielnie, gdy przekracza się krytyczną temperaturę. Gaśnice proszkowe umieszcza się zazwyczaj w technicznych i najszybciej się zapalających pomieszczeniach: w kotłowniach, skrzynkach - rozdzielniach prądu, garażach, itd.

Gaśnice proszkowe, które posiadają blok kontroli elektronicznej mogą być dołączone do automatycznego systemu gaszenia pożaru, który z kolei może być częścią składową sygnalizacji przeciwpożarowej, w wypadku, jeżeli jej urządzenie posiada kontrolę automatycznego systemu gaszenia pożaru.