Kominy bywają murowane, gliniane, kamienne, ceramiczne, stalowe lub wyprodukowane z innych odpornych na ciepło naturalnych i sztucznych materiałów. Obecnie buduje się najczęściej klasyczne kominy murowane, metalowe albo o konstrukcjach betonowych.

Kominy metalowe produkuje się w różny sposób, mogą one być o różnej formie cięcia poprzecznego: okrągłe lub czworokątne. Czasami z metalu wyrabia się wkłady do kominów wyprodukowanych z dowolnego materiału.

Najczęściej popełniane błędy

Podstawowe problemy związane z instalowaniem i zastosowaniem komina są następujące:

• nieodpowiednia wysokość i średnica przekroju wewnętrznego;
• nieodpowiednia powierzchnia otworu paleniskowego o otwartym typie;
• nieprawidłowe podłączenie urządzenia do komina;
• nieprawidłowe instalowanie samego komina;
• nieprawidłowa odległość od innych kominów, otworów wentylacyjnych, budynków, drzew lub podobnych utrudnień poruszania się prądu powietrza;
• nieodpowiednia izolacja komina;
• zatkanie przewodu kominowego;
• zbyt intensywny ciąg;
• itp.

Wymagania stawiane kominowi

Komin powinien być szczelny i dość gładki, równy wzdłuż całej wysokości, wystający nad połacią dachu nie mniej niż 0,75 m. Cięcie poprzeczne komina może być okrągłe, owalne albo prostokątne. Do komina powinien być przyłączony tylko jeden kocioł. Ciąg w kominie pojawia się z powodu różnicy gęstości zimnego powietrza od jego strony zewnętrznej i gorącego dymu wewnątrz. Moc ciągu zależy od temperatury materiałów palnych, cięcia poprzecznego i wysokości komina. Od komina zależy również to, czy kocioł rozwinie nominalną siłę.

Chcąc chociażby w przyszłości uniknąć możliwych kłopotów paraliżujących normalne działanie kominów, koniecznie należy wiedzieć podstawowe wymagania oraz sposoby usunięcia możliwych problemów. Jest oczywiste, że dla dobrego ciągu niezbędne są wystarczająca wysokość i cięcie poprzeczne komina. Jeżeli poczynając od punktu przyłączenia urządzenia do komina, wysokość systemu kominowego wynosi zaledwie 4 m, a powierzchnia cięcia poprzecznego odpowiada tylko powierzchni jednej cegły, zamiast kominka lepiej jest nabyć piecyk zamkniętego typu z niewielkim paleniskiem. Jeszcze większe wymagania, co do wysokości i cięcia poprzecznego kominów są stawiane kominkom o typie otwartym. Jeżeli wybraliście palenisko z otworem o wymiarach 50 × 60 i cięciu poprzecznym 400 cm², wysokość komina powinna wynosić chociażby 10 m. Kominki o otwartym typie z większym otworem, które ciągle stwarzają w domu wyjątkową atmosferę, powinny mieć jeszcze większe cięcie poprzeczne i komin o odpowiedniej wysokości. We wszystkich innych wypadkach, a także, jeżeli nieprawidłowo dobierzemy miejsce dla otwartego kominka, nie zadbamy o wystarczające doprowadzenie świeżego powietrza, do pomieszczenia ciągle będzie się przedostawać dym.

Ważność jakości prac

Inną przyczyną kłopotliwego działania kominu jest nieprawidłowe przyłączenie urządzenia do samego komina, gdy używa się nieodpornych na ciepło materiałów uszczelniających i elementów łączących. Wiadomo, że różne materiały mają różne współczynniki rozszerzania się, a zatem należy je dobrać w taki sposób, aby ich współczynnik był jak najbardziej podobny. Wtedy materiały rozszerzają się i ściągają jednakowo, a złącza pozostają szczelne. W przeciwnym razie po pewnym czasie złącza stają się nieszczelne, pogarsza się ciąg, przez pęknięcia przedostaje się dym.

Ten sam problem powstaje w wypadku, gdy dla przyłączenia do komina używa się zbyt cienkiej blachy. Ona po prostu się przepala. Niezawodne użycie zapewnia grubościenna rura z czarnego metalu (koniecznie z temperaturowym złączem dla rozszerzania się), blacha z metalu nierdzewnego z domieszkami tytanu i molibdenu, albo wciąż popularyzujący się, posiadający szczególnie dobre właściwości termodynamiczne, z podwójną obudową z metalu nierdzewnego, zwinięty, giętki kanał dymowy. Chociaż jest on droższy, jednak będzie służył przez wiele lat.

Do kłopotów związanych z kominem zaliczyć również można nieprawidłowe montowanie samego komina. Komin wychodząc z komory spalania nie może się zwężać lub mieć więcej niż jeden kąt zginania. Jeżeli do tego samego komina podłączymy dwie komory spalania, żadna z nich nie będzie dobrze funkcjonować. I wcale mało prawdopodobne jest to, że niezawodnie będą one działać w tym samym momencie. Nie można też gwarantować, że w kominie będzie dobry ciąg, jeżeli będzie się on wznosił 5 m do góry pod mniejszym niż 45⁰ kątem, albo, jeżeli więcej niż 5 m będzie się wznosił pod kątem mniejszym niż 70⁰.

Sąsiedztwo kominów

Dwa kominy niezawodnie działają tylko wtedy, jeżeli odległość między nimi jest nie mniejsza niż 8 m. Zostaje tylko wyobrazić, co nasi budowniczowie nowoczesnych bloków wyrządzają wprowadzając do jednego stojaku kominy urządzeń palnych wszystkich mieszkań pięciopiętrowego bloku. Wcale, więc, nie dziwi to, że dobrze nie funkcjonują nie tylko kominki na górnych piętrach, lecz wyrzucany z nich dym przez otwory wentylacyjne, urządzone w tym samym stojaku, trafia - powiedzmy - do sąsiadów z trzeciego piętra...

Wszystko to nazywa się nowocześnie wyposażonymi mieszkaniami zgodnie z aktualnymi normami... Problem natomiast ma klasyczne rozwiązanie urządzeń kominowych typu „T". Możemy się jednak cieszyć z tego, że niektórzy budowniczowie i projektanci już wiedzą, że komin powinien wystawać nad połacią dachu nie mniej niż 40 cm. Jeżeli obok znajduje się inny wyższy budynek - to nie mniej niż 40 cm nad połacią dachu wyższego budynku. Należy również uwzględnić możliwy wpływ na pracę komina znajdujących się obok drzew i innych przeszkód, które decydują o formowaniu się stref ciśnieniowych i pogarszają ciąg w kominie przy intensywnym spadku ciśnienia.

Jeżeli dach jest płaski, komin ze względu na jego konstrukcję powinien wystawać od 120 do 160 cm, dodatkowo zaś koniecznie powierzchnię dachu trzeba pokryć blachą. W celu uniknięcia przedostawania się dymu z powrotem przez otwory wentylacyjne, konstrukcję stojaku komina montuje się w taki sposób, aby wyrzucanie dymu zachodziło przynajmniej 30 cm nad otworami wentylacyjnymi. Byłoby lepiej, gdyby otwory z obu stron zostały konstrukcyjnie oddzielone. Jeżeli ciąg jest zbyt wielki, co bywa zazwyczaj w wypadkach, gdy komin jest bardzo wysoki lub posiada wielkie cięcie poprzeczne, albo, gdy budynek jest zbudowany na wzgórzu, itp. dla normalnej pracy komina należy używać automatycznych lub ręcznie kierowanych regulatorów ciągu. W niektórych wypadkach funkcję tę skutecznie wykonuje zawór zamykający.

Kierunek wiatru

Miejsce komina w planie mieszkania nie ma wielkiego znaczenia, jednak, jeżeli chcecie, by w kominie był dobry ciąg, należy trzymać się wyżej omówionych wymagań i niektórych tajemnic zawodowych. Wielki wpływ może wywierać wiatr, raczej jego intensywność i kierunek. Znając jego kierunek można się zabezpieczyć poprzez zmniejszanie przedmuchiwanego odstępu między kominem a daszkiem kominowym.

W domach nowego budownictwa zauważa się efekt, gdy powietrze i dym nie są wyciągane przez komin, lecz zimne powietrze jest wdmuchiwane z powrotem do pomieszczenia. Często to się zdarza, gdy komin murowany montuje się w ścianie zewnętrzne i się go nie obudowuje. Problem najczęściej polega na tym, że komin nie jest wystarczająco ogrzewany i po jego przechłodzeniu wytwarza się ciąg wsteczny. Zazwyczaj, aby wybrnąć z tego kłopotu, wystarcza po prostu ocieplić ścianę zewnętrzną, do której jest on wmontowany.

Montując daszki również trzeba się trzymać pewnych zasad. Nie powinny one zwężać wylotu kominowego, być wmontowane zbyt nisko albo w jakiś inny sposób ograniczać naturalne poruszanie się dymu. Najlepiej działa dwustronny, zwężający się u góry i w dole „daszek włoski". Polepsza on ciąg i chroni przed opadami.

Na koniec trzeba przypomnieć, że nawet i w tym wypadku, gdy w kominie jest niewystarczający ciąg, można szukać rozwiązań. Ciąg się polepsza, jeżeli zbudujemy komin o specjalnej konstrukcji, dodatkowo montując mechaniczne i elektryczne nasady. Nasady elektryczne pomagają w wielu wypadkach, używa się ich szczególnie przy urządzaniu nowoczesnych kominków, są one jednak dość drogie.