Europejczycy poznali begonię w XVII wieku, która przywędrowała z wysp Antylskich. Nazwa tej rośliny pochodzi od francuskiego botanika - Michela Begona, który był gubernatorem miasta San Domingo i sponsorem wyprawy na wyspy Antylskie. Na świecie znane jest ponad 1000 różnych odmian tej rośliny. Begonie są szeroko rozpowszechnione w wilgotnych, tropikalnych lasach, na wysokości 3000-4000 metrów nad poziomem morza, rzadziej natomiast występują w suchych, tropikalnych i subtropikalnych lasach. Najwięcej odmian występuje w Ameryce Południowej, na obrzeżach, aż do Meksyku. W Azji begonie rosną we wschodnich Himalajach oraz górskich terenach Indii.

W ogrodnictwie dekoracyjnym nie ma jednolitej klasyfikacji begonii. Najbardziej popularną klasyfikacją jest odmiana według właściwości podziemnej części rośliny, wyróżnia ona trzy rodzaje: begonia bulwiasta, begonia liściasta i begonia krzaczasta. Begonia bulwiasta w części pod ziemią ma bulwy, które są wykorzystywane do rozmnażania. Begonia liściasta nie ma bulw a w celu rozmnażania wykorzystywane są dolne, zgrubiałe kłącza. Trzeci rodzaj begonii krzaczastej dzieli się na jeszcze cztery rodzaje: bulwiaste, krzaczaste, kwieciste - obficie kwitnące jaskrawymi kwiatami i dekoracyjne liściaste, o pięknych kolorowych liściach. Pod względem charakteru wzrostu wyróżnia się 4 rodzaje begonii: begonia krzaczasta o prostych łodygach, begonia o grubych, nisko rosnących, rozkładających się łodygach, begonia o cienkich, nisko rosnących i rozkładających się łodygach oraz begonie, z których wywodzą się begonie pięknie kwitnące.

W Polsce begonia występuje jako roślina jednoroczna uprawiana na zewnątrz oraz wieloletnia, uprawiana jako roślina pokojowa. Często begonie są używane przy zazielenianiu i dekorowaniu miejskich terenów. Sadzi się je bezpośrednio do gleby w zawieszanych koszyczkach. Rośliny te tworzą piękny, romantyczny styl. Jest to doskonała roślina do biura, gdyż pochłania szkodliwe substancje, dlatego zaleca się je również hodować tuż po remoncie w mieszkaniu.
Na zewnątrz, np.: na balkonach, zaleca się uprawiać begonie stele kwitnące (Begonia semperflorens) oraz begonie bulwiaste (Begonia tuberhybrida).

Rozmnażanie begonii

Begonie świetnie się rozmnażają przez pędy, liście, podział kęp i nasiona. Przy rozmnażaniu przez bulwy, jesienią begonie są wykopywane, odcinane są wszystkie łodygi, oczyszczane z ziemi i przechowywane w temperaturze 8-10 stopni w piasku albo torfie po to, by nie wyschły bulwy. Bulwy te są wysadzane do doniczek od lutego do maja, w zależności od tego, kiedy chcemy, by zakwitły. Początkowo bulwę umiejscawia się w niedużej doniczce z piaszczystą ziemią, w której bulwę umieszcza się do połowy. Podlewać należy ją umiarkowanie a w ciągu kilku tygodni bulwa znacząco wyrasta. Pierwsze wyrastają korzenie a dopiero potem łodygi. Jak tylko zaczynają wyrastać łodygi, bulwę należy całkowicie przysypać ziemią i umieścić roślinę w ciepłym i jasnym miejscu.

Nie jest trudno wyhodować begonie z nasion, z tym, że należy to robić zgodnie z zaleceniami. Najlepiej jest wysiewać nasiona w drugiej połowie grudnia, najpóźniej w lutym. Przy wysiewaniu zaleca się stosowanie sterylnego substratu torfowego. Nasiona begonii są bardzo drobne, dlatego nie trzeba ich zakopywać w ziemi tylko delikatnie wcisnąć. Można też siać poprzez wymieszanie ich z piaskiem, w tym przypadku będą posiane bardziej równomiernie. Wysiewać należy do płaskich pojemników z otworami, przez które przenika do wnętrza woda. Ziemia musi być utrzymywana w stanie wilgotnym. Podlewać należy wlewając wodę do tacy, na której są umieszczone doniczki. Po wysianiu nasion donice należy przykryć szkłem i przechowywać w jasnym i ciepłym miejscu, optymalna temperatura kiełkowania to 22-24 oC. Do wysiewu begonii nadają się plastikowe, przejrzyste pudełka z pokrywkami, w nich lepiej się utrzymuje temperatura i wilgoć. Kiełkujące begonie potrzebują co najmniej 16 godzin przebywania w świetle, później w okresie wzrostu- co najmniej 14 godz. w ciągu doby, dlatego begonie od momentu kiełkowania należy dodatkowo oświetlać lampami. Kiełkują w ciągu 10-12 dni. Po wykiełkowaniu zaleca się stopniowo przyzwyczajać je do środowiska podnosząc szklane przykrycie. Początkowo przykrycie odsłaniać należy na pół godziny, później na godzinę i tak stopniowo ten czas wydłużać. Po całkowitym zdjęciu przykrycia należy sadzonki chronić przed bezpośrednim nasłonecznieniem, a temperaturę zmniejszyć do 20 oC. Sadzonki są bardzo delikatne i rosną powoli.

Pierwsze pikowanie sadzonek do większej skrzyni następuje, gdy sadzonki mają 3-4 prawdziwe listki. Sadzić je należy w odstępach 2-3 cm. W późniejszym okresie, po kilkukrotnym przepikowaniu, wysadza się sadzonki do doniczek. Begonia zaczyna kwitnąć w lipcu albo sierpniu a jesienią formuje bulwy.

Begonia liściasta bardzo dobrze się rozmnaża przy pomocy liści albo dzieląc kępy w czasie przesadzania. Do rozmnażania odcina się dolny listek z łodygą o długości co najmniej 5 cm. Odcięty listek należy wsadzić do ziemi tak, by sam liść nie dotykał powierzchni ziemi. Ziemię należy zwilżyć i docisnąć wokół łodyżki. Sadzonki pędowe wysadza się w taki sam sposób, z tym, że nie mogą być krótsze niż 7 cm. Sadzić sadzonki pędowe należy jak najszybciej, by nie wyschło miejsce odcięcia. Najlepszym okresem rozmnażania sadzonek przez pędy to wiosna i początek lata. Zakorzeniają się one w temperaturze 20-22 stopni. Twierdzi się, że najlepszym sposobem rozmnażania begonii jest rozmnażanie przez liście, wtedy usypuje się z góry 2 cm czystego piasku i wsadza listek tak, by nie sięgał ziemi. Zaleca się stosowanie stymulatorów ukorzeniania.

Uprawa begonii

Begonia wymaga żyznej, pulchnej, lekko kwaśnej (pH 5-6,2) gleby. Najlepsza jest mieszanka gruboziarnistego piasku z kompostem liści i torfu w proporcjach 1:2:2. Gleby gliniaste begoniom nie odpowiadają.

Begonie są bardzo wrażliwe na wilgotność powietrza i gleby. Gleba musi być wilgotna ale nie mocno nasiąknięta. Podlewać begonie należy wtedy, gdy górna warstwa gleby jest sucha. W przypadku nadmiernej ilości wilgoci begonię może zaatakować szara pleśń albo czarna nóżka. W przypadku niedostatku wilgoci, końcówki liści brązowieją i jeżeli nadal nie będzie nawadniania, zaczną opadać. Przy podlewaniu nie można lać wody na liście.

Blade liście begonii mogą świadczyć o nadmiernej ilości bezpośrednio padających na nią promieni słonecznych.

Choroby i szkodniki begonii

Przy niższych temperaturach i wysokiej wilgotności begonię atakuje szara pleśń. Przy tej chorobie liście pokrywają się białą pleśnią. Chore liście w takim przypadku należy usunąć a resztę rośliny spryskać środkiem grzybobójczym. Przy suchej pogodzie i w okresie zmiennych temperatur roślina jest atakowana przez mączniak prawdziwy. Jest to też choroba grzybowa. Leczy się roślinę spryskując ją roztworem siarki (1%) albo środkami grzybobójczymi.
Najczęstszymi szkodnikami begonii są kędziorki i mszyce. Występują na spodniej stronie liści i żywią się ich sokiem. Kędziorki bardzo szybko się rozmnażają w okresie ciepłej i suchej pogody. Zwalcza się je za pomocą słabego wywaru z tytoniu albo rumianku polewając nim spodnią stronę liści oraz środkami owadobójczymi. Mszyce zwalcza się przy pomocy preparatów rumiankowych.