Grunt jest podstawą różnych prac wykończeniowych. Nieważne, jakie prace są planowane - układanie płytek, klejenie tapet, szpachlowanie czy malowanie ścian - najpierw należy odpowiednio przygotować powierzchnię. Grunty, w zależności od przeznaczenia i typu, wsiąkają do powierzchni, wzmacniają ją, pozwalają równo nakładać farbę, tynk, szpachle, kleje do tapet i płytek, a także zmniejszyć zużycie farby i zapobiec powstaniu grzyba i pleśni. A więc, przy użyciu odpowiedniego gruntu, w dużym stopniu polepsza się jakość prac wykończeniowych.

Już minęły czasy, gdy do wszystkich prac używano gruntu jednego gatunku. Teraz przy wyborze gruntu należy ocenić typ powierzchni, właściwości klimatyczne pomieszczenia, właściwości materiału wykończeniowego itd. Jak więc wybrać odpowiedni grunt? Zależy to przede wszystkim od materiału, z którym planujemy pracować. Podstawowa rada - należy wybierać grunt i farby wyprodukowane na tej samej bazie. Na przykład, dla wodnej akrylowej dyspersyjnej farby najlepiej by pasowały grunty akrylowe rozcieńczane wodą. Można nimi pokryć powierzchnie szpachlowane, płyty gipsowo - kartonowe, cegły, beton itd.

Grunty mogą być głęboko penetrujące oraz wzmacniające. Podstawową ich różnicą jest wielkość cząsteczek materiału wiążącego: w głęboko penetrujących gruntach są one 8 -10 razy mniejsze niż we wzmacniających, dlatego grunt penetrujący lekko dociera do porów podłoża. Wzmacniający grunt skleja i wzmacnia powierzchnię podłoża, głęboko penetrujący zaś przesiąka do 10 mm od powierzchni podłoża i wzmacnia całą powierzchnię. Nie trzeba jednak przesadzać. Nie znaczy to, że wzmacniający grunt jest gorszy od penetrującego. Gruntów tych używa się w różnych przypadkach. Penetrujący grunt jest używany do mało porowatych i mało wsiąkających powierzchni, takich jak płyty gipsowo - kartonowe, cegły itd. oraz przed nakładaniem tynku lub kleju do płytek na powierzchnie grubowarstwowe. Wzmacniających gruntów używa się przed malowaniem albo klejeniem tapet na powierzchnie szpachlowane lub wcześniej malowane wodnymi dyspersyjnymi farbami.

Niektórzy nieuczciwi producenci na opakowaniach swojej produkcji piszą, że jest to „głęboko penetrujący grunt", a tak jednak nie jest. Jak więc je odróżnić?

Prawdziwy głęboko penetrujący grunt jest mętnawym roztworem. Wzmacniający zaś najczęściej jest białym płynem, podobnym do mleka, ponieważ cząsteczki twardych wiążących materiałów są większe i nie przepuszczają światła. A więc, pierwsza reguła - przy zakupie trzeba zwrócić uwagę, czy kupowane tworzywo jest klarowne.

Druga właściwość - ilość twardych cząstek, która powinna być wskazana w technicznej instrukcji produktu albo na etykietce. Jeżeli w głęboko penetrującym gruncie ilość twardych cząsteczek nie przewyższa 10-12%, potrzebnych właściwości nie otrzymamy, ponieważ skład zawiera bardzo mało akrylowej dyspersji, jeżeli zaś więcej - wówczas może to być grunt wzmacniający.

Grunty specjalne

Grunty specjalne nie wyróżniają się właściwościami dekoracyjnymi, dlatego do wykończeń widocznych nie są używane. Jednak nie należy ich lekceważyć. Oszczędzając będziecie mieli więcej wydatków, ponieważ będziecie potrzebować więcej innych materiałów, zdrożeją prace wykończeniowe.

Grunty można podzielić na kilka większych grup według substancji wiążących:

Akrylowe. Zarówno jak farby akrylowe, używane są prawie do wszystkich powierzchni (tynk, beton, cegły, drewno). Wyróżniają się takimi oto właściwościami: nie mają specyficznego zapachu i wysychają w ciągu 2-5 godzin. Nie zaleca się ich użycie jako pokrycia ochronnego do czarnych metali, ponieważ po pewnym czasie zaczną rdzewieć.

Alkidowe. Najlepiej jest ich używać do drewna, ponieważ „najeżają" strukturę, co sprawia, że powierzchnia staje się chłonna i schnie 10-15 godzin.

Gliftowe. Są przeznaczone do suchych pomieszczeń. Schną 24 godziny. Zazwyczaj są używane do pierwszego pokrycia metalowych powierzchni.

Chlorowinylowe. Najlepiej pasują do powierzchni metalowych. Używa się ich również do tynkowanych ceglanych i betonowych powierzchni. Ich zalety ukazują się przy chłodnej pogodzie. Przy temperaturze 18-20 0 C schną około godziny. Nie zaleca się ich do prac wewnętrznych.

Poliwinylowe. Przy pokojowej temperaturze wysychają po 30 minutach. Są używane tylko do tworzenia warstwy pod farbę poliwynylową
Poliuretanowe. W ich składzie są toksyczne rozpuszczalniki, dlatego nie wolno ich używać w zamkniętych pomieszczeniach. Używane są zazwyczaj do tynkowanych i drewnianych powierzchni.

Fenolowe. Używa się ich jako pierwotnej nawierzchni do drewna i metalu. Wysychają z ciągu 10-12 godzin.

Więcej informacji w temacie farby