Dwuspadowe, płaskie, mansardowe, kolebkowe - na tym wyliczeniu nie kończą się typy dachów, które oferuje inwestorom współczesna architektura. Jeszcze na etapie projektu warto pamiętać o tym, że każda, nawet najbardziej wymyślna konstrukcja dachowa, musi zostać skutecznie odwodniona. Odpowiednie orynnowanie to gwarancja trwałości i dobrej kondycji nie tylko dachu, ale i całej elewacji.

Klasyczny, dwuspadowy dach, jest niewątpliwie konstrukcją najłatwiejszą do odwodnienia. Choć ten typ dachu powraca w wielkim stylu w domach zwanych „nowoczesnymi stodołami", z pewnością ma wielu konkurentów. Decydując się na bardziej skomplikowane, wielospadowe konstrukcje, powinniśmy poznać kilka faktów dotyczących ich późniejszego funkcjonowania. - Najbardziej ogólna zasada doboru systemu rynnowego do konkretnego dachu jest taka, że wielkość średnicy rynny jest proporcjonalna do powierzchni dachu i kąta nachylenia jego połaci. Każdy bardziej skomplikowany dach potrzebuje jednak osobnych wyliczeń, które zagwarantują optymalne działanie systemu - mówi Magdalena Gardyła z firmy Galeco, czołowego polskiego producenta systemów rynnowych.

Dachy wielopołaciowe

Projektując system rynnowy dla dachu wielopołaciowego, zwanego także wielospadowym, w pierwszej kolejności musimy policzyć wszystkie powierzchnie i zsumować je. - By mieć całkowita pewność, że nasze wyliczenia są wiarygodne, warto skorzystać z profesjonalnych narzędzi. Na stronie internetowej Galeco dostępny jest kalkulator, który w kilku prostych krokach pomoże bezbłędnie określić podstawowe parametry każdego dachu - radzi Magdalena Gardyła z Galeco.

Do newralgicznych miejsc należą połączenia dwóch płaszczyzn dachowych. Prawidłowo zachowane spadki rynien, ale także dobre rozmieszczenie haków, to czynniki, które uchronią nas przed przelewaniem się wody w narożnikach.

Dach naczółkowy, wole oko, lukarna

Podstawowa trudność przy orynnowaniu dachów wielospadowych polega na skutecznym zebraniu wody z jednej połaci i przekierowaniu jej na drugą połać, z której zostanie odprowadzona z dachu.

O ile np. tzw. wole oko, czyli małe, okrągłe lub owalne okienko w górnej kondygnacji, pokryte własnym daszkiem, nie wymaga osobnego orynnowania, o tyle już lukarna powinna zostać w nie wyposażona. Wystające ponad płaszczyznę dachową pionowe okno doświetlające poddasze, pokryte jest zazwyczaj małym, dwuspadowym daszkiem. Rynna lukarny zbiera wodę, która jest następnie kierowana na połać główną dachu bezpośrednio lub za pomocą odpływu rynnowego z rurą spustową skierowaną na połać główną. Do orynnowania lukarny wybiera się najmniejsze przekroje.

W przypadku dachu naczółkowego, czyli dwuspadowego z dodatkowymi, niewielkimi trójkątnymi połaciami umieszczonymi ukośnie w górnej części ścian szczytowych, konieczna jest instalacja rynny na dolnej krawędzi naczółki. Za pomocą narożników woda zostaje skierowana na główną połać dachową, a następnie odprowadzona przez rynnę główną i rurę spustową.

^{Źródło:Galeco}