Od zarania dziejów w całej różnorodności kwiatów królowały róże. Zachwycają każdego i tworzą doskonały nastrój. Należałoby jednak zaznaczyć, że kultura różana w sadzie jest najbardziej skomplikowana pod względem pielęgnacji, nawet kapryśna: żeby rosły zdrowe i mocne, bogato i długo kwitły, staranna pielęgnacja potrzebna jest od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Trzeba właściwie zasadzić sadzonkę, o czasie dodać nawóz, podlewać, przykryć na zimę, o czasie odkryć wiosną, właściwie przycinać, powziąć środki profilaktyczne oraz walczyć ze szkodnikami i chorobami.

„Algorytm" pielęgnacji róż składa się z siedmiu części::

1. Przygotowanie i sadzenie

2. Pielęgnacja po zasadzeniu i podwiązaniu

3. Przycinanie

4. Nawożenie

5. Rozmnażanie za pomocą zrazów

6. Przykrycie na zimę

7. Zdjęcie przykrycia wiosną

Wiosną odkrywać trzeba ostrożnie, stopniowo, żeby róże otrzymały powietrze i nawóz, a nocą nie zmarzły. Przykrycie ostatecznie zdejmujemy po upewnieniu się, że nie będzie więcej przymrozków.

Wybór miejsca zasadzenia róż

Wybór miejsca zasadzenia róż - zapewne jeden z głównych punktów, od których zależy powodzenie całej pracy. Miejsce, gdzie zamierzacie hodować róże musi być dobrze oświetlone i bez przeciągów.

Lepiej nie sadzić przy samym domu, naprzeciwko ścian, pod drzewami, w cieniu, w stale wilgotnych miejscach.

Róże - to duże miłośniczki światła, zwłaszcza porannego i przedpołudniowego słońca. Róże nie lubią również miejsc narażonych na wiatr, przemokniętej ziemi, lubią słońce i rześkie powietrze, dlatego sadźcie w wschodniej, południowej czy zachodniej stronie. Róże rosnące w słonecznym miejscu mają więcej kwiatów. W cieniu rosną wolniej, słabo kwitną, wyrastają długie i cienkie porosty, są mniej odporne na choroby i szkodniki. Jednak lekki cień wczesnym przedpołudniem może być nawet korzystny.

Sadzenie róż

Sadzonki zaleca się kupować w specjalistycznych sklepach bądź od hodowców, którzy zazwyczaj chętnie dzielą się poradami.

Sadzenie róży w stałym miejscu. Kupiliśmy różę (sadzonkę) w pojemniku. Teraz trzeba ją przesadzić w stałe miejsce rośnięcia. Kiedy i jak właściwie to wykonać?

Kiedy sadzić. Zazwyczaj w specjalistycznej literaturze hodowców róż wskazuje się, że róże można sadzić w miesiącach maj-wrzesień. Jednak ustalono, że róże, zasadzone po połowie czerwca, mają za mało czasu na wypuszczenie odpowiedniego systemu korzeni i masy zieleni, żeby z powodzeniem przygotować się na nadchodzącą zimę. Dlatego zaleca się sadzić róże w okresie 20 maj - 20 czerwiec. Można sadzić i wcześniej, zwłaszcza, jeśli do tego czasu róże były hartowane na otwartym balkonie, jednak w takim przypadku warto zaopatrzyć się w ochronę przed możliwymi wiosennymi przymrozkami. Nie należy zapomnieć również, że przymrozków można spodziewać się aż do początku czerwca.

Co najmniej dwa tygodnie przed zasadzeniem wybierzcie miejsce i przygotujcie dół na zasadzenie.

Przygotowanie gleby. W glebie musi znajdować się piasek, torf i glina. Stan zasadzonej róży zależy od jakości gleby, w której została ona zasadzona. Nie można sadzić sadzonek róży w stare miejsce, ponieważ tam jej jakość może być pogorszona i zarażona różnymi szkodnikami, narażona na choroby. Młode krzaki w takiej glebie czują się źle, chorują i często giną. Warstwa gleby w takim miejscu może być usunięta do głębokości 50 - 70 cm i zasypana świeżą glebą. W glebie musi być nawóz: obornik i dodatki mineralne. Głębokość odżywczej warstwy dla zaszczepionych róż musi wynosić do 70 cm, a dla innych nie mniej niż 50 cm. Dla zasadzenia sadzonek kopie się rowy bądź doły o szerokości 45-50, których dno rozpulchnia się za pomocą wideł i kładzie się zgniły obornik, kompost albo torf. Wtedy sypie się warstwę ziemi ogrodowej (z której usunięto chwasty), miesza się z dolą warstwą, a wtedy sypie się specjalnie przygotowaną ziemię (z torfem i kompostem, przegniłym obornikiem i nawozem mineralnym).

Skład mieszanki gleby. 2 wiadra ziemi ogrodowej, 1 wiadro zgniłego obornika, 1 wiadro torfu, 1-2 wiadra piasku i gliniana gleba.

1 - 2 wiadra glinianej gleby do piaszczystej, 2 szklanki mąki kostnej, 1-2 szczypty superfosfatów. Można dodać 1-2 szklanki mąki dolomitowej.

Całość miesza się dokładnie i uzyskaną mieszanką wypełnia się dół.

Jeśli gleba na działce jest usypana i żyzna, trzeba przekopać ją dwa razy, żeby warstwa gleby przepuszczała powietrze. Dla pojedynczych sadzonek kopie się 50x50x50 cm doły, dla grupowych - glebę przygotowuje się na całej szerokości klombu, z początku zdejmując 25 cm górnej warstwy gleby i po odłożeniu jej na bok, dalej następnej warstwy (25 cm), usuwa się ją całkowicie, bądź miesza się z pierwszą. Dalej glebę przygotowuje się w sposób opisany wyżej, ostatecznie nawożoną ziemię miesza się z odłożoną górną warstwą i podlewa się.

Glebę najlepiej przygotować jesienią, jeśli będziemy sadzić wiosną, jednak nie jest za późno również miesiąc przed sadzeniem. Jeśli nie ma takiej możliwości, przygotujcie dół przed sadzeniem.

Zasypcie dół przygotowaną glebą po same brzegi.

Schemat sadzenia róży:

1. Tymczasowy stożek ziemi

2. Poziom gleby

3. Stożek przygotowanej ziemi

4. Dół do zasadzenia

5. Klomb musi znajdować się około 5-10 cm pod ziemią

Przesadzać najlepiej w spokojny, pochmurny, deszczowy dzień, lepiej pod wieczór, gleba nie musi być zbytnio wilgotna bądź zamarznięta.

Przed zasadzeniem koniecznie rozdzielcie korzenie. Miejsce szczepienia (skąd wyrastają pierwsze gałęzie) powinno być około 5-10 cm pod ziemią. Taka głębokość pozwala na wyrośnięcie dodatkowych korzeni z odszczepionej części róży, umacnia rośnięcie krzaku oraz pomaga uniknąć odmarznięcia odszczepionej części róży. Po zasypaniu korzeni ziemią, trzeba dobrze podlać.

Sadzenie róży

Nowo zasadzona róża

Ta sama roślina we wrześniu ubiegłego roku

Róże zaleca się sadzić pochylone w stronę południa, żeby było łatwiej je pochylić pod przykryciem na zimę.

Pielęgnacja róż

Przycinanie. Cel przycinania - każdego roku usunąć stare porosty i stymulować rozwój zdrowych, młodych porostów. Przycinanie jest korzystne dla róż tym, że są one odmładniane, obficiej kwitną i są zdrowsze. Trzeba pamiętać: wszystkie uszkodzone, słabe i zmarznięte części muszą zostać docięte do zdrowej tkanki i tylko naostrzonym narzędziem; cięcie musi być skośne, jeśli z pączka wyrasta kilka łodyg, zostawić trzeba tylko jedną, najlepszą, inne usunąć. Główne przycinanie wykonuje się wiosną. Przycina się dwa razy, pierwszym - zaraz po pęknięciu pąków, odcina się martwe gałązki. Nieprzycięte krzaki dezynfekuje się i ziemię na około nich dezynfekuje się różnymi preparatami z zawartością miedzi (1 proc. roztworem bornym, 0,2 proc. fundazolem, 0,5 proc. tlenochlorkiem miedzi, 0,5 proc. siarczanem miedzi), ponieważ w ziemi mogą znajdować się przezimowane szkodniki i zawiązki chorób grzybowych. Drugie wiosenne przycinanie - po większym rozwinięciu się róż. Zostawia się tyle pączków, ile krzak jest w stanie wyżywić. Przycina się na trzy sposoby: „słabym" (obcina się tylko górną część róży, miniaturowe krzaki przycina się tylko w ten sposób), „średnim" (mniej więcej po środku porostu) i „mocnym" (gdy zostawia się krótkie, porosty o długości około 20 cm z 1-3 oczkami). W sezonie róże przycina się przez całe lato (obcina się przekwitnięte kwiaty, wycina się słabe, krzywe i stare, nieproduktywne porosty) i jesienią, do samej zimy.

Nawożenie. Róże doskonale reagują na nawożenie: tylko przy odpowiednim „odżywianiu" rośliny najlepiej pokazują właściwości swojego gatunku, a jeśli brakuje pożywienia, kwitną słabymi, niejakościowymi kwiatami, łodygi są krótkie i słabe, liście drobne i blade, ich końcówki suche, powyginane, zwalnia rośnięcie, zmniejsza się odporność na choroby. W sezonie róże nawozi się kilka razy w roku, np. w maju i lipcu (nawozem organicznym i mineralnym, uzupełniającym jeden drugi).

Pierwszy raz nawozi się podczas sadzenia rośliny, jednak zapasy te szybko się kończą. Doskonale górną warstwę gleby polepsza coroczne nawożenie organiczne, które zamienia się w humus. W pierwszym roku róż się nie nawozi. Nawóz - organiczny (obornik, popiół) i mineralny (azot, fosfor, potas, wapń i magnez). Jest nawóz specjalnie przeznaczony dla róż.

Pierwsze nawożenie przeprowadza się wiosną, do pootwierania się liści, drugie - na początku bądź w środku lata. Pod koniec lata róż nie nawozi się, ponieważ nawóz stymuluje powstanie nowych narośli, które nie zdążają zdrewnieć do przymrozków, zimą mogą odmarznąć.

Podlewanie. Korzenie róż wnikają głęboko w glebę, dlatego oznaki niedoboru wody pojawiają się tylko w przypadku długotrwałej suszy. W przypadku braku wilgoci rośnięcie zwalnia, drobniejsze stają się kwiaty. Korzenie nowo zasadzonych bądź przesadzonych roślin w żadnym przypadku nie mogą wysychać.

Zazwyczaj jednorazowo jeden krzak podlewa się 4-5 litrami wody, rozrośnięte krzaki - trzy razy więcej.

Podlewać lepiej wieczorem, kiedy mniej wilgoci traci się na skutek wyparowania.

Jesienią w odległości 8-10 cm od pnia promieniem 15-20 cm, na głębokości 35-40 cm usuwa się ziemię, a jej miejsce wypełnia się mieszanką (na 2 wiadra humusu - 0,5 kg nitrofoski (nawozu mineralnego azotu, fosforu, potasu), 0,5 kg popiołu drzewnego, 150 g gaszonego wapna), górę nawozi się torfem bądź trocinami. Pozwoli to rozwijać się systemowi korzeni, będzie miało wpływ na dobre rośnięcie i bogate kwitnięcie.

Bogato kwitnące róże, które potrzebują podparcia, podwiązywane się w ten sposób, żeby ich gałęzie rozłożyły się jak najbardziej pionowo, w przypadku wijących się róż - spiralnie.

Róże na trawniku

Większość sadzi róże na trawniku - nie w kwietniku, otoczone przez trawnik, a pojedynczy krzak czy ich grupę na tle trawy. Oczywiście, okwiecony krzak na tle szmaragdowej zieleni wygląda bardzo ładnie, jednak zapewne pojawiają się problemy związane z takim wariantem sadzenia.

Trawa szybko pozarasta ziemię na około róży i trzeba ją cały czas pielić. Poza tym, tnąc trawnik istnieje nie małe prawdopodobieństwo naruszenia róży, zwłaszcza, jeśli trawa jest mocno zarośnięta, wysoka, a róża jeszcze mała (przypomnijmy sobie, ile razy opłakiwałyście obciętą przez męża nieumyślnie gałązkę z pąkami kwiatów?). Żeby było łatwiej pielęgnować takie kwiaty, istnieje prosty, lecz bardzo skuteczny sposób. Na podstawie obwodu krzaku wkopuje się zwyczajne cegły (albo mniej więcej tej samej wielkości i formy jakiekolwiek prostokątne płytki) w ten sposób, żeby górna część cegły znajdowała się na tym samym poziomie z powierzchnią ziemi. Możecie stawiać cegły bokiem bądź płaską stroną, będzie wtedy wygodnie przez nie jechać kosiarką. Forma może być jakakolwiek, zależnie od stylu ogrodu: rozmieszczenie cegieł kwadratowe, owalne itp.

Kosząc trawę koła kosiarki jadą po powierzchni cegły i uzyskujemy dokładny równy brzeg, poza tym, od razu widać skąd ciąć. Można tak obramować cały kwietnik. Cegły z biegiem czasu odrobinę obrosną mchem, między nimi pojawią się kępki trawy, i całkiem nie będą się rzucać w oczy.