Woda dla użytku codziennego może być wydobywana ze studni szybowej lub odwiertu studziennego.

Jeżeli woda będzie dostarczana ze studni lub niegłębokiego (do 20 metrów) odwiertu, będziecie używać wody gruntowej. Jest to pierwszy od powierzchni ziemi nie znajdujący się pod ciśnieniem horyzont wodny. Zasilają go opady atmosferyczne, dlatego wraz z nimi do horyzontu wodnego mogą trafić odpady po działalności ludzkiej. Właśnie dlatego koniecznie należy dokonać bakteriologicznych badań zanieczyszczeń i ustalić skład chemiczny wody. W większości wypadków na terenach zurbanizowanych ustala się zanieczyszczenie w kilka razy przewyższające dopuszczalne normy. Źródła zanieczyszczenia wody nie obowiązkowo powinno się znajdować na waszej działce. Warto również się porozglądać po posesjach sąsiednich. Być może nie są tam doprowadzone do porządku urządzenia czyszczące i zbierające ścieki, intensywnie wykorzystuje się nawóz lub jest prowadzona jakaś inna działalność gospodarczą. W takim wypadku wodę do przygotowania żywności trzeba będzie kupować w sklepie. Najczęściej woda gruntowa bywa przezroczysta i zawiera mało związków żelaza, dlatego do potrzeb bytowych można ją wykorzystywać bez filtrowania.

Woda gruntowa jednak bywa nie wszędzie. Nie trzeba się rozpaczać, jeżeli w waszej posesji woda jest dość głęboko. Macie przeto powody do radości, ponieważ najbardziej niezawodnym sposobem wydobycia wody jest wiercenie otworów w głębszych horyzontach wodnych. Odwierty takie robi się drążąc nieprzepuszczającą wody warstwę gliny. Znajdujące się pod nią wody noszą nazwę wód naporowych, ponieważ są pod ciśnieniem. W czasie wiercenia te wody jakby się wyzwalają i pod działaniem znajdującego się w głębi ciśnienia przez rury podnoszą się do góry, do tzw. poziomu wody stojącej. Horyzont wód naporowych w większości wypadków jest czysty, jeżeli, oczywiście, przedsiębiorstwa wiertnicze trzymają się norm wykonywania wierceń. Wprawdzie, w wodzie wydobywanej z głębokich odwiertów (ponad 40 m) jest zwiększona ilość rozpuszczonego żelaza, jest ona także dość twarda. Aby do odwiertu nie przedostała się zanieczyszczona woda powierzchniowa, czysty horyzont wodny należy ochronić od zanieczyszczeń powierzchniowych. Należy to zrobić w toku wiercenia otworu, izolując główną rurę specjalną pęczniejącą gliną albo szybko schnącym cementem.

Szczególną uwagę należy zwrócić na to, czy przedsiębiorstwo wiertnicze proponuje taką konstrukcję, dzięki której po jakimś czasie można będzie wymienić filtry odwiertu. Po upływie pewnego okresu eksploatacyjnego  staje się to niezbędne. Wieczne odwierty nie istnieją. Filtr - jest to najważniejsza część odwiertu, a od prawidłowego jego zamontowania zależy długowieczność urządzenia. Nowoczesne filtry, jeżeli są one produkowane nie w metalowym garażu lub w podobnych dzikich warunkach, lecz w specjalistycznych pracowniach, nie pokrywają się związkami żelaza, ponieważ do ich wyrobu stosuje się wyłącznie plastikowe materiały. Związki żelaza jednak stopniowo zatykają strefę doprowadzenia wody dokoła filtru. Okres eksploatacji odwiertu do potrzeby kapitalnego remontu jest różny i zależy od rozpuszczonego w wodzie żelaza i składu mechanicznego warstwy. Czym drobniejszy jest piasek, tym szybciej rozwija się kolmatacja (strefy dopływu i zatkanie filtru). Aby przedłużyć okres działania filtru odwiertu, dokoła niego należy sformować nie cieńszą niż 100 mm przestrzeń ze żwiru frakcjonowanego. Odwiert do momentu potrzeby kapitalnego remontu służy około 5 lat. Jeżeli ilość rozpuszczonego żelaza jest niewielka, bez remontu może on służyć do 10 lat, jeżeli natomiast przedsiębiorstwo wiertnicze nie dobrało odpowiedniej konstrukcji, która pozwala na wymianę filtru, po pewnym czasie będziecie musieli zadbać o wiercenie niemało kosztującego nowego otworu.