Jednym z elementów bezpieczeństwa pożarowego budynków, w których mieszkamy, pracujemy lub przebywamy są, poza rozwiązaniami konstrukcyjnymi, organizacyjnymi i wyposażeniem także właściwości materiałów budowlanych, z których są one wykonane. Tylko materiały niepalne nie przyczyniają się w żaden sposób do rozwoju pożaru i nie stwarzają zagrożenia nawet w przypadku, gdy obok nich pojawi się ogień. Tymczasem wyroby palne w określonych warunkach, pod działaniem przypadkowego płomienia, a czasem tylko wysokiej temperatury same się zapalają. Tym samym stając się paliwem, zwiększają ogień i przyczyniają się do szybszego rozwoju pożaru.

Jak zatem ocenić możliwe zachowanie wyrobu budowlanego w zetknięciu z ogniem, jego potencjalną palność?

Wystarczy sprawdzić jego euroklasę, czyli klasyfikację ogniową w zakresie reakcji na ogień, identyczną w całej Unii Europejskiej. Zawiera ona wszystkie ważne informacje o zachowaniu wyrobów pod wpływem ognia. Zgodnie z nią każdy wyrób budowlany zostaje zaklasyfikowany do jednej z siedmiu podstawowych ogniowych euroklas: A1, A2, B, C, D, E, F. Taki rankingowy układ jest przejrzysty i zrozumiały. Najlepsze, najbezpieczniejsze pożarowo wyroby znajdują się w klasie A1, w kolejnych są klasyfikowane wyroby wykazujące coraz gorsze właściwości ogniowe (coraz bardziej / łatwiej palne) aż do wyrobów klasy F, dla których nie określa się żadnych wymagań, bo praktycznie żadnych nie są w stanie spełnić.

Główną przesłanką zakwalifikowania wyrobu do jednej z w/w klas podstawowych jest ilość i szybkość wydzielania ciepła (charakterystyka, jak szybko wyrób się pali, czyli w praktyce - jak efektywnym jest paliwem). Jednak nie jest to jedyny czynnik wpływający na ocenę materiału pod względem zagrożenia pożarowego. Równie ważna, bo mająca bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo ludzi w warunkach zagrożenia pożarowego jest możliwość wytwarzania przez wyrób dymu oraz płonących kropli i cząstek. Gęsty dym w każdej sytuacji utrudnia ewakuację, a także może zawierać trujące gazy, stanowiące bezpośrednie zagrożenie życia i zdrowia. Płonące krople i cząstki, wytwarzane podczas spalania pewnych materiałów, mogą powodować dotkliwe oparzenia oraz sprzyjają szybkiemu rozprzestrzenieniu się pożaru na inne kondygnacje odległe od miejsca jego wybuchu, co może dramatycznie utrudniać ewakuację i prowadzenie akcji ratowniczej. Dlatego oprócz klasy podstawowej na kompletną klasyfikację ogniową składają się jeszcze dwie dodatkowe: w zakresie wydzielania dymu i w zakresie występowania płonących kropli/cząstek.

Choć wszystkich możliwych euroklas jest bardzo wiele, korzystając z opisów właściwości związanych z odpowiednimi oznakowaniami, zawartymi w poniższych tabelach, można dobrze scharakteryzować każdy wyrób, tylko na podstawie kodu jego klasyfikacji ogniowej. A samą klasyfikację możemy odczytać z etykiety, znajdującej się na opakowaniu wyrobu w każdym składzie czy markecie budowlanym.

W ten sposób każdy może łatwo sprawdzić przed zakupem, jakie właściwości ogniowe ma dowolny wyrób budowlany. Znajomość klasyfikacji ogniowej i wybieranie bezpieczniejszych, niepalnych materiałów może pomóc w poprawie bezpieczeństwa pożarowego naszych domów, bo jak zazwyczaj, najbardziej opłaca się profilaktyka i unikanie szkód poprzez eliminację zagrożeń i nienarażanie  się na niepotrzebne ryzyko.

Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych - klasy podstawowe

Euroklasa klasa podstawowa	Charakterystyka wyrobu
A1	Najwyższa, najlepsza klasy obejmujące bezpieczne, niepalne wyroby. Nie palą się, więc nie wytwarzają dymu, kropli etc.
A2 B C D E	Wyroby o kolejno coraz gorszych właściwościach ogniowych, w coraz wyższym stopniu palne, które w różnym, kolejno w coraz większym stopniu przyczyniają się do rozwoju pożaru. Klasom A2, B, C, D, towarzyszą obowiązkowo dwie dodatkowe klasyfikacje - określające ilość dymu (s1 lub s2 lub s3) i płonących kropli (d0 lub d1 lub d2) towarzyszących spalaniu się tych wyrobów. Klasie E – tylko informacja o płonących kroplach (d2) lub ich braku.
F	Grupa najniższa obejmująca wyroby łatwopalne, dla których nie określa się żadnych wymagań oraz wyroby niezbadane (o niewiadomych właściwościach ogniowych)

Klasyfikacja dodatkowa w zakresie wydzielania dymu

Klasyfikacja dodatkowa w zakresie występowania płonących kropli/cząstek

Jak korzystać z tabel - przykłady:

A1 - najwyższa euroklasa, bezpieczne, niepalne wyroby, nie palą się.

B-s3,d2 - wyrób w małym stopniu palny (B - trzecia z kolei klasa po A1 i A2), tzn. wydzielający mało ciepła pod wpływem ognia, jednak wydzielający dużo dymu (s3) i wytwarzający płonące krople i cząstki (d2).

D-s1,d0 - wyrób wydzielający dość dużo ciepła (D - trzecia od końca klasa; tylko E i F są gorsze), a więc przyczyniający się w istotnym stopniu do rozwoju pożaru, jednak przy tym wytwarzający mało dymu (s1)
i podczas spalania nie tworzący płonących kropli i cząstek (d0).

F- wyrób bardzo łatwopalny (najniższa klasa), wydzielający bardzo dużo energii, przyczyniający się do tak szybkiego rozwoju pożaru, że określanie poziomu wytwarzania dymu i kropli nie ma już znaczenia; uwaga
- również wyrób niezbadany, niesklasyfikowany, o którym nic pewnego nie możemy powiedzieć.

^{Źródło:Rockwool}