Do samodzielnego zrobienia jakiejkolwiek metalowej konstrukcji najlepiej jest używać spawarek. Przygotowując się do tego procesu, zwykle myślimy o ciężkich, niewygodnych, dużych spawarkach, dlatego niektórzy z nas nawet nie myślą o kupnie i przechowywaniu w domu dużej i niezręcznej „kostki". O takich stereotypach musimy zapomnieć, gdyż ostatnio na rynku pojawiły się tak kompaktowe spawarki, że można je uznać za zabawki. Są one lekkie, można je bez trudu przenosić i łatwo znaleźć dla nich miejsce.

W użytku domowym najczęściej stosuje się ręczne łukowe spawanie. W urządzeniach do spawania stosowane są pokryte specjalną pokrywą metalowe pręty, czyli elektrody. Płoną one pod wpływem zmiennego lub stałego prądu. Temperatura w obrębie łuku sięga 6000-7000°С. Temperaturę określa moc stosowanego prądu, która, ze względu na wagę urządzenia, nie przekracza 160-200 A. Chcąc osiągnąć taką moc przepływu prądu, należy zmniejszyć wychodzące natężenie do 48-90 V, tyle wystarczy by zapalić łuk. Natężenie zmieniamy z pomocą transformatora, który jest częścią aparatu. Przy większym przepływie prądu, średnica elektrody może być większa, daje to możliwość spawać większe detale.

Spawając różne materiały, przepływ prądu należy zmieniać, dlatego aparat powinien posiadać przeznaczony do tej funkcji element, natomiast by się nie przegrzał, stosuje się jeden lub kilka wentylatorów. Zwiększa to ciężar aparatu, dlatego producenci zawczasu pomyśleli o tym, jak go zmniejszyć. Najprostszy sposób - to zmniejszenie czasu pracy transformatora. Poza tym, nie można zapominać, że czasami należy robić przerwy w celu wymiany spalonych elektrod, a po 3-5 minutach pracy należy przygotowywać nowe detale. Aby pracownik, który się wczuł w swoją pracę, nie spalił transformatora, niektóre spawarki mają urządzenie ochrony cieplnej, które automatycznie wyłącza nagrzany aparat.

Łatwiej jest ze spawarkami działającymi na stałym prądzie, gdyż napięcie siatki ma mniejszy wpływ na łuk. Do zmiany przepływu prądu ze stałego na zmienny, pod transformatorem znajduje się prostownik półprzewodnikowy. Zwiększa to ciężar urządzenia i zmniejsza niezawodność, a w spawanym szwie jest więcej detali, nie zaś metalu elektrodowego, dlatego takie spawarki spawają bardziej jakościowo. Zmniejsza to czas pracy i wydatki. Łatwiej jest z nimi pracować, jednak kosztują one dużo więcej od transformatorowych urządzeń.

Coraz bardziej popularne stają się inwertory, w których przed wzmacnianiem do 10-90 kHz zwiększa się częstotliwość zmiennego przepływu prądu. Takie aparaty charakteryzują się dużo mniejszą wagą i wielkością. Prąd w inwertorze jest prawie ciągły i nie zależy od długości łuku, chwiejności i natężenia, dlatego jego moc można stale regulować i dobrać najbardziej odpowiednią. Nawet amator może nim łatwo spawać wszystko, włącznie ze stopami aluminium i miedzi, jak również stal nierdzewną.

Efektywność pracy aparatu charakteryzuje współczynnik użyteczności działania w procentach (jeżeli jest on zbliżony do 100 proc. - spawanie będzie tańsze) i współczynnik mocy (cos φ) (powinien on być zbliżony do jedynki).

W prostszych aparatach moc prądu można zmieniać tylko po trochu, w bardziej skomplikowanych zaś - równomiernie.

Spawarki użytku domowego są przygotowane do 250-650 godzin pracy, po wykorzystaniu których potrzebują profilaktycznego remontu. Przenośne spawarki przemysłowe bez remontu służą znacznie dłużej, lecz są one droższe od poprzednich.

Elektrody do spawania

Do spawania aluminium, miedzi i ich stopów stosowane są specjalne elektrody, przeznaczone do spawania ciągłym przepływem prądu. Są one łączone według odpowiednich zasad, informację o których zamieszcza się na ich opakowaniu. Jeśli zamierzacie spawać takie metale w domu, kupując aparat sprawdźcie, czy jest on przeznaczony dla odpowiednich elektrod.

Porady użycia spawarek

Inwertory nie są takie czułe na zachwianie napięcia sieci elektrycznej jak transformatory spawania, które, jeśli napięcie w sieci zmniejszy się o 15 proc., się nie włączają.

Każdą spawarkę należy używać przynajmniej raz na trzy miesiące, ponieważ, jeżeli odrębne elementy, takie jak kondensatory, przez dłuższy czas pozostaną bez prądu, zmniejszy się wydajność aparatu.

Jeśli planujemy używać elektrod o jednym typie i średnicy, należy kupić taką spawarkę, do której najlepiej by one pasowały.

Jasność promieni łuku spawania przewyższa mniej więcej 10 000 razy dopuszczalną jasność promieni bezpieczną dla oka człowieka, dlatego podczas spawania należy używać ochronnej maski, przeszkadza to jednak w kontrolowaniu pracy. Nowoczesne maski ochronne są zrobione ze szkła "kameleona", które ciemnieje podczas zapalania się łuku, a poziom pociemnienia można regulować.

Prąd spawania zależy od napięcia siatki. Jeśli napięcie spada do 180-200 V, należy zacząć spawać za pomocą elektrody o mniejszej średnicy.

Jeżeli w panelu spawarki znajduje się amperomierz, można zapamiętać, jakie napięcie jest potrzebne do spawania konkretnego metalu, później zaś od razu ustawić potrzebną wielkość.