Jean Nouvel urodził się 2 sierpnia 1945 roku w południowo zachodniej części Francji, we wsi Fumel. Wzrastał ze swoimi rodzicami, nauczycielami Rene i Roger'em. Rodzice pragnęli, by Jean w przyszłości miał dobry zawód, dlatego zachęcali go do uczenia się matematyki i języka ojczystego. W wieku 16 lat Nouvel zaczął uczęszczać na lekcje rysunku i interesować się sztuką. Myślał, że rodzice chcą, by został inżynierem, ale ostatecznie rodzina zdecydowała i wybrała - architekturę...

Pierwsza próba dostania się na studia architektoniczne była nieudana, dlatego wyruszył do stolicy Francji. W Paryżu zdobył pierwsze miejsce na studia w Narodowym uniwersytecie sztuk pięknych Ecole (École nationale supérieure des Beaux-Arts). Studiował od 1967 do 1970 roku. Jean pracował dla takich architektów jak Claude Parent oraz Paul Virilio. Oni już po roku współpracy zaproponowali mu stanowisko kierownika projektu, był on odpowiedzialny za budowę kompleksu apartamentów.

W wieku 25 lat ukończył studia na uniwersytecie Ecole i razem z François Seigneur założył własną firmę. Jean tworzył projekty wnętrz dla hal wystawowych i nawiązywał kontakty z galeriami i teatrami. Urodzony we wsi Fumel architekt bardzo szybko stal się jednym z ważniejszych uczestników intelektualnych debat na tematy architektoniczne we Francji. W 1976 roku Jean wraz z kolegami o podobnych poglądach założył ruch „Mars", a po roku Syndykat Architektury (Syndicat de l'Architecture). Nouvel aktywnie podjął się inicjatywy poprawy stanu architektury Paryża i organizował Halle (Les Halles) dla odnowienia rejonu. W 1980 roku założył pierwszą biennale architektury, przyciągającą różnych ludzi zainteresowanych nowymi technologiami budynków i ich zaletami, które należało stopniowo wdrażać w ojczystym kraju.

W 1981 roku Jean wygrał konkurs na projekt budynku Arabskiego Instytutu. Budowa konstrukcji została ukończona w 1987 roku i przyniosła Nouvelowi światowe uznanie.

Osobiste życie architekta było też "jaskrawe". Jean poślubił twórczynię filmów Odile Fillion, z którą doczekał się dwóch synów. Drugi raz ożenił się z Catherine Richard, z którą ma córeczkę Sarę. Obecnie mieszka z panią architekt Mia Hag pochodzącą ze Szwecji, a pracującą w Paryżu.
W 2001 roku producent Beta Kurt wyprodukował film dokumentalny „Jean Nouvel" o pięciu jego wspaniałych projektach. W 2008 roku otrzymał nagrodę „Pritzker" za zrealizowanie w ciągu całej swojej kariery ponad 200 projektów. Pewnego razu, udzielając wywiadu mówił, że na początku myślał, że z architektury pewnego dnia będzie mógł przejść na malarstwo i sztukę piękną, ale szybko zrozumiał, że projektowanie budynków przynosi mu radość i spełnienie.

Zbiorniki gazu w Wiedniu

Zbiorniki gazu w Wiedniu - to cztery zbiorniki paliw, z których każdy ma 90 000 m2. Zostały wybudowane w 1899 roku i używane przez 85 lat według przeznaczenia. Od 1969 do 1978 roku miasto przeszło na gaz ziemny i efektywniejszy sposób jego przechowywania i gromadzenia pod ziemią, dlatego potężne zbiorniki i cała technologia kompresji została zamknięta. W 1978 roku zostały one ogłoszone jako historyczne budowle i w taki sposób ochronione przed wyburzeniem.

1897 rok

W 1995 roku władza miasta Wiednia poparła pomysł na przebudowę zbiorników. Pracy tej podjęło się 4 znanych architektów. Projektowaniem i przebudową jednego ze zbiorników zajął się Jean Nouvel. Postanowił on na wyższych piętrach urządzić apartamenty mieszkalne, po środku - pomieszczenia biurowe, a na dole pomieszczenia handlowe i rozrywkowe. Każdy sklep w poszczególnych zbiornikach jest połączony wiaduktami. Zbiorniki o wysokości 70 metrów i 60 metrowej średnicy zostały całkowicie zrekonstruowane, niezmienione zostały tylko fragmenty muru z cegły w fasadzie oraz pewne fragmenty dachu.

Zbiorniki gazu w Wiedniu, zdj. Andreas Poeschek

Zbiorniki na gaz w Wiedniu, zdj. Andreas Poeschek

Zbiorniki na gaz w Wiedniu, zdj. Andreas Poeschek

Z daleka przypominają one potężne świątynie, natomiast mylą się pod tym względem tylko turyści, natomiast mieszkańcy Wiednia te cztery budynki nazywają miastem w mieście. Jest nawet wspólnota członków tych „zbiorników gazowych" działająca poprzez Internet.

Centrum kultury i spotkań w Lucernie

Centrum kultury i spotkań w Lucernie w Szwajcarii jest budynkiem wielofunkcyjnym. Wybudowany on został w centrum miasta nad jeziorem. Jest to główne miejsce wszelkich imprez kulturalnych, w którym znajduje się sala koncertowa o najlepszej akustyce, otwarta przestrzenna galeria oraz sale koncertowe.

Zdj. Andreas Praefcke

Centrum kultury i spotkań zostało otwarte w 1998 roku, otwarcie uświetniła orkiestra Filharmonii Berlińskiej. Architekt projektu - Jean Nouvel - dużo uwagi w czasie projektowania poświęcił praktycznemu zastosowaniu budynku.

zdj. de.wikipedia.org

zdj. de.wikipedia.org

zdj. de.wikipedia.org
Budynek wyróżnia się płaskim dachem, który pokrywa dużą powierzchnię. Fasada - całkowicie czarna, dlatego też w nocy budynek na tle ciemności jakby zanikał; wyróżnia się tylko instalacja elektryczna co sprawia, że na tle budynku imponująco wyglądają przedstawienia i koncerty. Skierowana w kierunku jeziora i gór kawiarnia z przestrzennym balkonem pozwala odwiedzającym cieszyć się przepięknym krajobrazem Szwajcarii. Ze względu na fasadę, którą tworzy stal i szkło, centrum to wygląda szczególnie nowocześnie. Wewnątrz budynku jest pozostawiona przestrzeń dla ekspozycji różnych dzieł sztuki oraz występów muzycznych, przestrzeń ta dodaje lekkości całej konstrukcji, nie wspominając już o nieregularnie rozmieszczonych oknach w fasadzie.

zdj. en.wikipedia.org

„Expo.02"

„Expo.02" - to szóste narodowe targi w Szwajcarii, które odbywały się w 2002 roku od 15 maja do 20 października. Targi odbywały się w otoczeniu trzech jezior. Przestrzeń została podzielona na pięć stref nazwanych Plażami sztuki. Każda miała osobny temat: „ natura i fikcja", „Ja i świat", „ Chwila i wieczność", „Władza i wolność", „Zmysł i ruch".

Jean Nouvel jako przedstawiciel sztuki architektonicznej przyciągnął uwagę wszystkich odwiedzających swoim wyjątkowym budynkiem, był to zardzewiały duży sześcian umieszczony w jeziorze, który wyglądał jak obiekt z innej planety.

zdj. Daniel Steger

Sala koncertowa w Kopenhadze

Sala ta została wybudowana w północnej części Kopenhagi. Jest to część ambitnego projektu rozwoju miasta. Zaprojektowany przez Jean'a Nouvel'a budynek wyróżnia się technologicznym rozwojem. W nocy fasada o prostych liniach staje się miejscem wizualizacji, które przyciągają uwagę odwiedzających.

Salę zaczęto projektować w 2003 roku w lutym, a po upływie sześciu lat - 2009 roku 17 stycznia została już otwarta. Budynek tworzą cztery poziomy z jedną główną salą na 1800 osób.

zdj. en.wikipedia.org

zdj. Bengt Oberger

Budynek Dentzu

Jest to jedenasty najwyższy budynek w Tokio. Wieżowiec ma 48 pięter, a jego wysokość wynosi 210 metry; wybudowany został przy pierwszej stacji kolejowej stolicy Japonii.

Jean Nouvel projektował ten budynek jako duży pomnik, którego wąska szklana powierzchni przypomina podłużną lustrzaną cegłę. Bodowa rozpoczęła się w 1999 roku, ukończone zaś w 2002 r. Budynek odpowiada wszelkim standardom nowoczesnej architektury, jego dach zbiera wodę deszczową, działa też mechanizm kontrolujący klimat, który pozwala na oszczędzanie energii.

Fundacja Cartier (Fondation Cartier pour l'Art Contemporain)

Fundacja Cartier została założona w 1984 roku jako centrum wsparcia współczesnej sztuki. Ma ona na celu pomóc młodym artystom debiutować na różnych wystawach. Równo po upływie dziesięciu lat Fundacja przeniosła się do szklanego budynku zaprojektowanego przez Jean'a Nouvel'a otoczonego nowoczesnym skwerem.

Jaskrawy szlak prowadzący do budynku jakby mówił o tym, że to jest miejsce przeznaczone na różne ekspozycje. Zasadzone nad szklanymi drzwiami rośliny dodają naturalności i ciepła. Obecnie Fundacja Carter eksponuje pond 1000 różnych prac, stworzonych przez 300 różnych współczesnych artystów.

zdj. Rory Hyde