Wykończenie fasad budynków oraz ścian - to nietani proces wymagający nawyku. W zależności od gatunku budynku i potrzeb projektu mogą być różne rozwiązania, mogą być używane różne materiały. Dokonując wykończenia elewacji i ścian trzeba pamiętać o tym, że ważne jest nie tylko piękno, lecz też jakość oraz odporność używanych materiałów, odporność na ogień, hydrofobiczność, dyfuzja itd.

Tynki dekoracyjne - to grubowarstwowe pokrycie mające określoną fakturę. Fakturę pokrycia uwarunkowuje wielkość oraz forma sypkiego dodatku, używane instrumenty oraz technologiczne osobliwości nakładania tynku.

Według typu materiału łączącego tynki dekoracyjne dzielą się na:

Mineralne, produkowane z białego cementu, wapna, kwarcowych i marmurowych wypełniaczy. Tynk ma specjalne dodatki, które sprawiają, ze jest bardziej plastyczny i wygodny w użyciu, cechuje go dobra przyczepność do powierzchni. Większość tynków mineralnych są hydrofobiczne, co sprawia, że woda zatrzymuje się na powierzchni tynku i robi go bardziej odpornym na zmycie. Zazwyczaj jest sprzedawany jako sucha mieszanka, na miejscu jest mieszany z wodą. Jest używany na powierzchnie mineralne, które przedtem są gruntowane specjalnymi gruntami wzmacniającymi. Tynki mineralne cechuje dobra przepuszczalność pary i nie palność, dlatego są często one używane do ocieplania systemów na zewnątrz. Według przyczepności z podłożem oraz elastyczności lepsze są tylko powierzchnie polimeryczne.

Tynki mineralne są nakładane ręcznie oraz są używane do prac zewnętrznych i wewnętrznych. Można je nakładać na takie powierzchnie jak beton, cement, płytę z gipsu, warstwy ocieplające budynek. Trzeba go nakładać na stabilną, równą, wytrzymałą oraz oczyszczoną powierzchnię, by nie było warstw, które mogą zmniejszyć przyczepność tynku fakturowego: kurzu, brudu, wapna, tłuszczu, wosku, resztek farb emulsyjnych i olejnych. Stare, słabo trzymające się tynkowane lub malowane warstwy trzeba zdjąć, zaś dziury zapełnić. Przed nakładaniem końcowej warstwy tynku dekoracyjnego trzeba, niezależnie od podłoża, nałożyć warstwę tynku przygotowawczego.

Mieszanka tynku mineralnego jest przygotowywana następująco- sucha mieszanka jest wsypywana do odpowiedniej ilości wody i jest mieszana do tej pory, aż uzyska się jednolitą masę bez grudek. Jest on przygotowywany do pracy przez 10 minut, zaś zużyty musi być w ciągu 1,5 godz. Od czasu do czasu trzeba go pomieszać.

Grubość tynku odpowiada wielkości ziarna wypełniacza. Czas pracy bez przerw (czas między nałożeniem tynku i jego wyrównaniem) zależy od chłonących właściwości podłoża, temperatury otoczenia i konsystencji roztworu. Eksperymentując trzeba ustalić powierzchnię, którą można wytynkować przez jeden cykl technologiczny. Tynk mineralny zaleca się nakładać na wilgotną powierzchnię, nie dając wyschnąć przedtem nałożonej powierzchni. W przeciwnym wypadku będą widoczne miejsca łączenia. Przerwy technologiczne są planowane. Podczas tynkowania oraz schnięcia  tynkowaną powierzchnię trzeba ochronić od słońca, wiatru oraz opadów atmosferycznych.

Czas schnięcia tynku fakturowego zależy od podłoża, temperatury oraz wilgotności powietrza: od 12 do 48 godzin. Temperatura otoczenia powinna być od +5°C do +25°C. Można malować każdą farbą do elewacji. Malować można po 2-6 tygodniach od końca tynkowania. Dla jednej powierzchni rekomenduje się używać tynku tego samego producenta i tej samej partii.

Polimeryczne, utworzone przy użyciu marmuru, kwarcu i wapnia. Te minerały wzmacniają tynk. Otrzymana z drewna celuloza, użyta jako wypełniacz - nadaje elastyczności. Tynk polimeryczny ma dobrą przepuszczalność pary. Dyfuzja pary wodnej sprawia, że ściany pozostają suche, zachowuje się właściwości izolacyjne ciepła, więc w pomieszczeniu utrzymuje się przyjemny mikroklimat. Oprócz tego, tynk długo chroni fasadę od deszczu i wiatru, agresywnych, szkodliwych opadów. Tynk polimeryczny jest używany do prac zewnętrznych i wewnętrznych, lecz nie pasuje do urządzania powierzchni podłóg i cokołów.

Cechuje go dobra adhezja z gęstymi, oczyszczonymi (bez tłuszczów, past i innych materiałów, wyprodukowanych na podstawie smaru) powierzchniami. Odstające warstwy farby powinny być usunięte. Podłoże powinno być równe i gruntowane. Grunty trzeba nałożyć, prace można rozpocząć tylko po ich wyschnięciu. Sucha mieszanka jest wsypywana do czystej, zimnej wody i intensywnie mieszana, aż otrzyma się jednolita masa. Zaleca się mieszać elektrycznym mieszadłem bardzo powoli. Potrzebna konsystencja, w zależności od faktury tynku, którą chcemy otrzymać i instrumentów, jest otrzymywana po dodaniu większej lub mniejszej ilości wody. Grubość tynku powinna odpowiadać wielkości ziarna wypełniacza. W czasie schnięcia (około 15 minut od nałożenia) można formować strukturę powierzchni tynku - wówczas nie trzeba go opryskiwać wodą. Pracując z powierzchnia, na której są krawędzie lub detale architektoniczne, nie można robić przerw. Tynk wzmacnia się po 24 godzinach, w zależności od temperatury i wilgotności powietrza. W tym czasie tynk trzeba chronić od deszczu i bezpośrednich promieni słonecznych. Całkowicie wysycha po 3 tygodniach. Tynk polimeryczny trzeba nakładać tylko na suche powierzchnie. Pracować można wówczas, gdy temperatura otoczenia jest od +5°C do +35°C. Optymalne warunki - temperatura +20°C, wilgotność powietrza - 60%. Dla jednej powierzchni jest rekomendowane używać tynk tego samego producenta i tej samej partii.

Akrylowe, utworzone na podstawie smół akrylowych. Zazwyczaj są sprzedawane jako dyspersyjna mieszanka wodna przygotowana do użycia. Te tynki są używane na wszystkie powierzchnie mineralne i do wykończeń na podłożu cementowym, wszystkich starych powierzchniach dyspersyjnych i specjalnie przygotowanych powierzchniach pokrytych farbą alkidową lub syntetyczną. Są one łatwopalne i mają gorszą przepuszczalność pary niż mineralne. Przed ich użyciem jest obowiązkowe wcześniejsze gruntowanie.

Akrylowe tynki są nakładane ręcznie, używane do wewnętrznego i zewnętrznego tynkowania. Są używane do wszystkich równych powierzchni mineralnych: betonu, gipsu, płyt  gipsowo - kartonowych. Tworzają one powierzchnię hydrofobiczną i mają dobrą przepuszczalność pary wodnej, cechuje je duża odporność na różne uszkodzenia, oddziaływanie atmosferyczne, mycie, czyszczenie itd.

Taki tynk trzeba nakładać na stabilne, równe podłoże, inaczej mówiąc na mocne i oczyszczone (bez warstw, które mogą zmniejszać adhezje tynku fakturalnego: pyłu, brudu, wapnia, smarów, tłuszczów, wosku, resztek farb olejnych i emulsyjnych). Stare słabo trzymające się farbowane lub tynkowane warstwy trzeba zdjąć, zaś dziury zapełnić. Przed nakładaniem końcowej warstwy tynku dekoracyjnego trzeba, niezależnie od podłoża, nałożyć warstwę tynku przygotowawczego.

Zazwyczaj tynki dekoracyjne są sprzedawane, przygotowane do użytku oraz odpowiedniej konsystencji. Nie można ich mieszać z innymi materiałami, rozcieńczać lub zagęszczać.

Przygotowany tynk dekoracyjny jest nakładany na przygotowaną, gruntowaną powierzchnię. Grubość warstwy tynku odpowiada wielkości ziarna wypełniacza. Czas pracy zależy od właściwości chłonących podłoża, temperatury otoczenia i konsystencji mieszanki. Podczas pracy i po ukończeniu prac tynk trzeba chronić od słońca, wiatru i deszczu. Nakładać trzeba mokry tynk na wilgotne podłoże i nie pozwalać wyschnąć pierwszej warstwie, dopóki nie będzie nałożona druga warstwa.

Tynk dekoracyjny, w zależności od podłoża i wilgotności powietrza, schnie od 12 do 48 godzin. Dla prac najlepsza temperatura to  +5 °C - +25°C.

Sylikatowe, utworzone na podstawie "ciekłego" szkła potasowego z ziarnkami marmuru. W sprzedaży jako gotowa do użytku mieszanka. Jest używany do wszystkich powierzchni mineralnych i starych odpowiednio przygotowanych powierzchni silikatowych. Cechuje go bardzo dobra przepuszczalność pary. Tynki sylikatowe nie mają szerokiej palety kolorów, są używane tylko z gruntami sylikatowymi.

Sylikatowe tynki o cienkiej warstwie są przeznaczone do nakładania ręcznego, do zewnętrznego i wewnętrznego tynkowania. Do nakładania na wszystkie równe powierzchnie mineralne: betonu, gipsu, płyt gipsowo - kartonowych (bez kurzu, brudu, smarów, tłuszczów, wosku, resztek farb olejnych i emulsyjnych). Szczególnie rekomendowane do użycia na ścianach wyróżniających się dużą przepuszczalnością pary. Stare i słabo trzymające się farbowane lub tynkowane warstwy trzeba zdjąć, zaś dziury zapełnić. Przed nakładaniem końcowej warstwy tynku dekoracyjnego trzeba, niezależnie od podłoża, nałożyć warstwę gruntu, używanego z tynkiem sylikatowym. Wyschnięty tynk tworzy warstwę charakteryzującą się dobra przepuszczalnością pary, co gwarantuje swobodny ruch pary i oddanie wilgoci przez materiał, na który był nałożony tynk. Sylikatowe tynki wyróżniają się tez odpornością na mycie, oddziaływanie opadów atmosferycznych oraz na agresywne komponenty, które są w otoczeniu. Często mają dodatki, które nie pozwalają rozwijać się grzybom i pleśni. Tynki sylikatowe są sprzedawane już w stanie przygotowanym do użytku. Nie można ich mieszać z innymi materiałami, rozcieńczać lub zagęszczać.

Grubość warstwy tynku odpowiada wielkości ziarna wypełniacza. Czas pracy zależy od właściwości chłonnych podłoża, temperatury otoczenia oraz konsystencji mieszanki. Nakładać trzeba mokry tynk na wilgotne podłoże i nie można pozwolić wyschnąć pierwszej warstwie, póki nie będzie nałożona druga warstwa. Są planowane przerwy technologiczne. Podczas tynkowania i schnięcia tynku, otynkowaną powierzchnię trzeba ochronić od słońca, wiatru i opadów atmosferycznych. Tynk sylikatowy, w zależności od podłoża, temperatury i wilgotności powietrza schnie od 12 do 48 godzin. Jeżeli zmienni się wilgotność oraz temperatura, zmieni się również czas schnięcia tynku. Optymalna temperatura od +5 °C do +25 ° C.

Dla jednej powierzchni jest rekomendowane użycie tynku tego samego producenta i tej samej partii. Przed rozpoczęciem tynkowania trzeba starannie przykryć wszystkie elementy znajdujące się obok: szkło, drewno, metal itd., gdyż tynk sylikatowy jest trudny do usunięcia, bez uszkodzenia powierzchni.

Sylikonowe, utworzone na podstawie smół sylikonowych z ziarnkami dolomitu. Sprzedawane są w stanie przygotowanym do użytku. Używa się ich do wszystkich starych i mineralnych podłoży dyspersyjnych. Materiał charakteryzuje się dużą przepuszczalnością pary i wspaniałymi właściwościami odpornymi na brud i wodę.

Tynki sylikonowe mają najdłuższy czas eksploatacji, dlatego są szczególnie zalecane przy restaurowaniu budynków i używane wyłącznie z gruntami sylikonowymi.

Tynki sylikonowe są przeznaczone do prac wewnętrznych i zewnętrznych. Są używane do wszystkich równych mineralnych powierzchni: betonu, gipsu, płyt gipsowo - kartonowych. Użycie wykończeniowych tynków sylikonowych jest zalecane do szybko brudzących się ścian. Po wyschnięciu tworzy mocną, hydrofobiczną, elastyczną nawierzchnię tynku, charakteryzującą się dobrą przyczepnością z typowymymi podłożami mineralnymi. On nie wsiąka i daje się czyścić, co zmniejsza możliwość znalezienia się mikroorganizmów. Większość ma dodatki, które nie pozwalają rozwijać się grzybom i pleśni. Tynki sylikonowe tworzą warstwę ze strukturą mikroporów i dobrą przepuszczalnością pary, co gwarantuje wolny ruch pary i to, że materiał, na który był nałożony tynk, odda wilgoć. Można go myć, jest odporny na oddziaływanie atmosfery, na agresywne komponenty, które są w podłożu i w otoczeniu.

Tynk sylikonowy trzeba nakładać na stabilną, równą i oczyszczoną powierzchnię: bez kurzu, brudu, wapna, smaru, tłuszczów, wosku, resztek olejnych i emulsyjnych farb. Stare, słabo trzymające się farbowane lub tynkowane warstwy trzeba zdjąć, zaś dziury zapełnić. Przed nakładaniem końcowej warstwy tynku dekoracyjnego trzeba, niezależnie od podłoża, nałożyć warstwę gruntu, używanego z tynkiem sylikatowym.

Tynk jest nakładany na przygotowaną powierzchnię. Grubość warstwy odpowiada wielkości ziaren wypełniacza. Czas pracy zależy od właściwości chłonących, temperatury otoczenia i konsystencji mieszanki. Tynk jest nakładany na wilgotną powierzchnię. Podczas prac i po ich ukończeniu tynk trzeba chronić od słońca, wiatru i deszczu. Schnie, w zależności od temperatury i wilgotności powietrza, od 12 do 48 godzin. Optymalna temperatura od +5 °C do +25 ° C. Przy wyborze koloru tynku i faktury ważne jest ocenić estetyczne wymagania i typ substancji łaczącej, oprócz tego trzeba pamiętać o tym, że:

a) zazwyczaj tynk o grubszym ziarnie schnie szybciej niż gładki.

b) gładka, farbowana, tynkowana powierzchnia brudzi się mniej niż szorstka. To jest szczególnie ważne przy dużych zanieczyszczeniach.

c) nawierzchnia elewacji o ciemnym kolorze staje się wrażliwa na zmiany temperatury (z powodu chłonięcia promieni słonecznych), co jest szkodliwe dla nawierzchni elewacji. Materiały elewacji różnie chłoną promienie słoneczne. Ciemne chłoną prawie wszystkie promienie słoneczne, zaś jasne - tylko część.

Nakładając warstwę tynku za pomocą kompresora koniecznym warunkiem jest, aby budowlane rusztowania były dalej od ścian. To pozwala uniknąć pionowych i poziomych linii na nawierzchni elewacji.

Jedno nałożenie tynku dekoracyjnego pomaga rozwiązać kilka problemów - nie ma potrzeby ostatni raz szczegółowo szpachlować podłoża, gdy są używane kolorowe tynki - nie trzeba dodatkowo malować otynkowanej powierzchni. Gdy faktura tynku jest różna, otynkowana powierzchnia ładnie wygląda.

Najczęściej ściany pokryte tynkiem dekoracyjnym wyglądają ładnie, jednak, by zwiększyć właściwości eksploatacyjne i dekoracyjne tynkowanych powierzchni, są one malowane.

Więcej informacji w temacie farby