Obecnie tak w całej Europie, jak i w Polsce przy ekonomicznej budowie domów używa się najczęściej różnego rodzaju bloczków. Bloczki takie są sprzedawane o różnych rozmiarach, parametrach, różnym zastosowaniu i sposobie montowania. Na rynku istnieje około 25 różnego rodzaju bloczków wyprodukowanych w różnych technologiach. Przyjrzymy się podstawowym rodzajom bloczków budowlanych.

Bloczki z betonu porowatego

Beton porowaty - materiał budowlany określany jako sztuczny kamień, wyprodukowany na początku XX w. Według właściwości bardzo podobny do drewna. Produkowany z mineralnych materiałów wypełniających i wiążących. Materiałem wiążącym może być cement, wapno, gips albo ich mieszanki, wypełniającym - rozrobiony albo nierozdrobniony piasek kwarcowy. Ze względu na sposób tworzenia się porów w betonie, rozróżniamy komórkowe gazobetony i pianobetony. Pory w pianobetonie powstają wskutek kilku technologii, np.: dodając do podstawowej mieszanki dodatki formujące i stabilizujące pianę, a następnie mieszankę miesza się generatorem piany. Regulując ilość dodatków można zmieniać porowatość bloczków i ich zastosowanie. Pory w gazobetonie najczęściej tworzą się przy zachodzących reakcjach chemicznych między proszkiem aluminiowym i wodorotlenkiem wapnia, w czasie których uwalnia się wodór.

Według przeznaczenia rozróżniamy trzy grupy bloczków z betonu porowatego:

1. Izolujące ciepło, gęstość mniejsza niż 500 kg/m3
2. Konstrukcyjne, izolujące ciepło gęstość 500-900 kg/m3
3. Konstrukcyjne bloczki, gęstość 900-1200 kg/m3

Gazobeton jest twardszy i łatwiej jest go tynkować aniżeli pianobeton. W tym ostatnim pory ze sobą się nie łączą, dlatego prawie wcale nie wsiąka wody i posiada lepsze właściwości termoizolacyjne niż gazobeton. Beton o mniejszej gęstości stosowany jest częściej w fundamentach, zewnętrznych ścianach, wewnętrznych przegrodach i ocieplaniu instalacji. Większość specjalistycznych materiałów izolacyjnych (styropian, wełna mineralna) odznaczają się kilkakrotnie lepszymi właściwościami izolującymi ciepło. Beton porowaty jest natomiast wygodny w tym, że łatwo go ciąć i robić odpowiednie kąty i kształty zwyczajnymi narzędziami.

Pustaki ceramiczne

Przy nowoczesnej produkcji bloczków nie obeszło się bez zastosowania jednego z najstarszych związujących materiałów budowlanych, jaką jest glina. Co do twardości, pustaki ceramiczne w bardzo małym stopniu ustępują silikatowym, tak samo w porównaniu z keramzytobetonowymi wykazują niewielkie różnice w izolacji cieplnej. Izolacja akustyczna: 25 cm bloczki - 53 dB (25 cm bloczki do 60 dB). Pustaki ceramiczne są uniwersalne i łatwe w montażu. Ich wnętrze nie jest jednolite, w środku mają sieć por i mikropor. W celu zwiększenia izolacji akustycznej można te pory wypełnić betonem. Do łączenia bocznych pionowych ścian nie używa sie zaprawy, gdyż pustaki ze sobą łączy się za pomocą wyprofilowanych wpustów.

Wysokiej jakości bloczki produkują renomowani producenci, wymiary ich pustaków są kontrolowane i sterowane komputerowo, płaszczyzny szlifowane do idealnej gładkości, dlatego też wznoszone ściany są praktycznie bez spoin. Zewnętrzne ściany muszą być dobrze odizolowane od wilgoci, gdyż glina ma właściwości wchłaniania wody, a to z kolei może zmniejszać właściwości izolacji cieplnej. Natomiast, od wewnątrz, większa chłonność wilgoci pomaga utrzymać lepszy mikroklimat w pomieszczeniach.

Ściany z pustaków ceramicznych muruje się szybko, są ciepłe, mocne i świetnie izolują dźwięk.

Pustaki keramzytobetonowe

Keramzytobeton to mieszanka granulek keramzytu zmieszana z cementem, piaskiem i innymi dodatkami. Granulki keramzytu uzyskuje się w wyniku wypalania gliny w wysokiej temperaturze; wypalane kilkakrotnie zmniejszają też wagę. Pustaki te odznaczają się wysoką wytrzymałością na ściskanie, dobrą izolacją termiczną i akustyczną, można ich używać do konstrukcji murowanych. Ze względu na mniejszą wagę tego typu pustaków są mniej obciążane fundamenty budynków. Pustaki te mają niską absorbcję wody, dlatego nadają się do wilgotnych pomieszczeń. Służą do wznoszenia ścian nośnych w niskim, jak i wielopiętrowym budownictwie, przegród, fundamentów. Popularne są obecnie pustaki keramzytobetonowe Fibo o wytrzymałości 3 i 5 Mpa.

Fibo pustaki mają zastosowanie przy:
· 1. Budowie niskich (2-4 piętrowych) bloków z zewnętrznymi ścianami nośnymi.
· Renowacji budynków, kiedy potrzebne są mocne i lekkie materiały.
· 2. Zakładaniu fundamentów i cokołów pod niewysokie bloki
· 3.Budowie przegród wewnętrznych
· 4.Budowie kominów i kanałów wentylacyjnych
· 5.Wypełnianiu przestrzeni w blokach wielopiętrowych i niższych
· 6.Termoizolacji
· 7.Armaturze

Bloczki silikatowe (piaskowo-cementowe)

Produkowane są z piasku, cementu, wapna i innych dodatków. Rozróżniane są pod względem wypełnienia na porowate i mniej porowate. Bloczki silikatowe odznaczają się twardością, niską absorbcją wody, bardzo małymi odchyleniami odnoście standardowych wymiarów, mogą być różnych kolorów i tekstur. Natomiast nie są dobrymi izolatorami ciepła. Używane do budowy fundamentów, parteru, budynków przemysłowych i gospodarczych oraz mieszkalnych.

Bloczki wiórowe

Są wyprodukowane z wiór oraz materiału wiążącego, jakim jest cement. Przeważnie puste przestrzenie są wypełnione betonem. Wióry są mieszane z materiałami mineralnymi i impregnowane, dlatego nie boją się wilgoci ani się nie palą. Bloczki wiórowe mają bardzo dobre właściwości termoizolacyjne - współczynnik przewodzenia ciepła w bloczkach o gęstości około 800 kg/m3 jest około 0,32 W/mK. Ponadto w celu wzmocnienia właściwości termoizolacyjnych ścian zewnętrznych montuje się na nich warstwę styropianu. Są to najbardziej wymagające bloczki odnośnie procesu produkcji, szczególnie procesu impregnowania drewna i mieszanki składników mineralnych. Jeżeli bloczki nie są odpowiednio zaimpregnowane, współczynnik absorbcji wody będzie wysoki (8-12 proc.), a to znacznie zmniejsza właściwości termoizolacyjne i okres przydatności takich bloczków.

Współczynnik absorpcji wody w wysokiej jakości bloczku powinien wynosić 2-4 proc. Przy dobraniu nieodpowiedniej mieszanki mineralizującej, wydzielane przez drewno ekstrakty czy polisacharydy osłabiają strukturę bloczka i zmniejszają odporność na ściskanie. Dlatego bloczki wiórowe najlepiej jest kupować znanych producentów i marek.
Montując bloczki najlepiej zalewać je zaprawą betonową po ułożeniu 3-4 warstw. Zaprawy betonowej nie potrzeba bardzo dużo, dlatego nie opłaca się jej kupować. Najlepiej zrobić potrzebną ilość zaprawy na miejscu murowania.

Bloczki betonowe

Do ich produkcji używa się: cementu, piasku, wody, drobnego żwiru. Bloczki i pustaki betonowe są produkowane sposobem prasowania wibracyjnego. Bloczki są odporne na ściskanie, dlatego są używane w budowie bloków wielopiętrowych. Najczęściej stosowane w budowie fundamentów, domów mieszkalnych, zabudowań gospodarczych czy przemysłowych. Są to bloczki o dokładnych wymiarach geometrycznych, łatwe w montażu, mają dobre właściwości termoizolacyjne.

Wybór bloczków

Przy wyborze bloczków na budowę domu cena nie powinna być najważniejszym wskaźnikiem. Każdego rodzaju bloczki mają pewne właściwości i dodatki, które mogą nieproporcjonalnie podnosić cenę. Same bloczki nie zapewnią wystarczającej izolacji termicznej w różnego rodzaju budynkach. Do tego są przeznaczone odpowiednie materiały termoizolacyjne, takie jak styropian (λ około 0,03-0,04) czy wata mineralna, gdyż ich właściwości termoizolacyjne są kilkakrotnie większe. Podawana cena za jeden metr kwadratowy z całą termoizolacją i dodatkami wykończeniowymi nie zawsze będzie końcową. Bloczki, które mają wysoką odporność na ściskanie są zazwyczaj cięższe, co będzie wymagało trwalszych i mocniejszych fundamentów, a to może zwiększyć koszty budowy fundamentu o 15-20 proc. Wiadomo, że w takim wypadku z tych bloczków można budować cieńsze ściany nośne.

Należy też zwrócić uwagę na kilka podstawowych parametrów:

- Trwałość (odporność na ściskanie), wskazuje moc obciążenia, jaką te bloczki są w stanie wytrzymać;
- Objętość masy, która wskazuje względną gęstość biorąc pod uwagę też pustą przestrzeń, podawana jest waga 1 m3;
- Przewodność ciepła, która wskazuje, ile ciepła ulotni się przez ścianę o powierzchni 1m2 przy zmianie temperatury o 1 stopień. Najczęściej ten współczynnik jest mierzony na suchych produktach w warunkach laboratoryjnych. Im mniejszy jest współczynnik przewodnictwa ciepła λ, tym lepsze ten materiał ma właściwości termoizolacyjne.
- Odporność na mróz. Jest to ilość cykli zamrażania i odmrażania, potrzebna do zmniejszenia odporności i trwałości bloczka o 10 proc. Określa okres wytrzymałości (żywotności) ściany z takich bloczków.
- Absorpcja wody. Jest to ilość wody, którą może pochłonąć dany materiał. Jest liczona w procentach. Bloczki o większej absorpcji wody należy dobrze izolować od wilgoci.
- Parametry zgniatania się, wskazują o ile zmniejszy się bloczek po zakończeniu budowy. Podawany jest w milimetrach na 1 metr.

1 Gęstość (kg/m3)
2 Wytrzymałość na ściskanie ( Mpa)
3 Wskaźnik izolacyjności akustycznej Rw ( 200 mm)
4 Cykle zamrażania
5 Absorpcja wody %
6 Współczynnik przewodzenia ciepła λ W/mK

* zależy od klasy wytrzymałości betonu, jakim jest wypełniony

ASA.LT