Płytki ceramiczne różnią się od siebie składem, sposobem produkcji i pokryciem. Zależy od  tego też sfera ich zastosowania.

Płytki ceramiczne klasyfikuje się według:

• Surowca, z którego są one wykonane (może to być biała, czerwona lub kolorowa glina).
• Czerepia (porowatego lub spieczonego).
• Typu powierzchni (glazurowana lub nieglazurowana).

Płytki jednokrotnie wypalane

Początkowo się prasuje mieszankę odpowiednich komponentów surowcowych. Sprasowaną mieszankę glazuruje się, następnie zaś jednokrotnie wypala. Właśnie wypalanie zapewnia dobre zlepianie glazury z mieszanką. Istnieje kilka rodzajów płytek jednokrotnie wypalanych.

• Płytki mało porowate

Płytek mało porowatych używa się do wykańczania podłóg wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń. Charakteryzują się one dobrą odpornością na działanie mechaniczne i chłód. W czasie wypalania płytki mało porowate bardzo się ściągają. Klasyfikuje się je według wielkości i sprzedaje partiami.

• Płytki mocno porowate

W czasie produkcji dokłada się do nich specjalnych dodatków, które zmniejszają ściąganie się płytek podczas wypalania. Takie płytki można kleić bardzo gęsto (z cienką fugą). Są one o zwiększonej porowatości, bardziej wodochłonne i mniej odporne na działanie mechaniczne, dlatego zaleca się je tylko do wykańczania ścian.

• Gresy porcelanowe

Struktura gresów porcelanowych jest bardzo zwarta, dlatego powierzchnia płytek daje się łatwo czyścić z dowolnych zabrudzeń. Prócz tego, są one bardzo odporne na działanie mechaniczne. W celu uzyskania różnorodnych odcieni i efektów estetycznych przy produkcji do masy dokłada się barwników (są to zazwyczaj tlenki różnych metali).

Gresy porcelanowe używa się najczęściej do wykańczania podłóg intensywnie eksploatowanych oraz wymagających dodatkowej odporności na działanie chłodu i materiałów chemicznych.

W celu uzyskania wartości estetycznych gresy porcelanowe można polerować, zmniejsza to jednak ich odporność. W rzadkich wypadkach gresy porcelanowe pokrywa się glazurą i wypala.

• Płytki glazurowane przy pomocy ciśnienia

Glazurowanie mieszanki przy pomocy ciśnienia wykonuje się jednocześnie z przygotowaniem samej mieszanki. Warstwa glazury jest prasowana razem z masą, następnie zaś wypalana.

Wyroby te są mało porowate i posiadają grubszą warstwę glazury niż inne rodzaje płytek, dzięki czemu wspaniale pasują do wykładania podłóg obciążonych intensywnym ruchem.

Płytki dwukrotnie wypalane

Metoda dwukrotnego wypalania polega na tym, że wypalone płytki pokrywa się glazurą, po czym ponownie się wypala. Ich cena jest wyższa od jednokrotnie wypalanych, ponieważ posiadają równiejszą i bardziej błyszczącą powierzchnię, co właśnie jest ich zaletą. Płytki dwukrotnie wypalane stosuje się do wykańczania ścian i podłóg. W wypadku, gdy płytki wypala się jednokrotnie, w czasie wypalania przez glazurę przechodzi tworzący się w glinie gaz, który zostawia na powierzchni błyszczących płytek małe ślady: nabrzęknięcia, pęknięcia. Jeżeli płytki wypala się dwukrotnie, takie defekty powierzchni nie powstają. Wadą płytek dwukrotnie wypalanych jest to, że nie można wyprodukować ich o małej porowatości, ponieważ glazurowanie płytek mało porowatych jest niemożliwe.

• Płytki klinkierowe

Płytki klinkierowe produkuje się z różnych gatunków gliny, dodając do nich barwników na bazie tlenków, flusu i szamotu. Szamot jest to glina wypalana do momentu utracenia elastyczności.

Podczas formowania płytki glazuruje się lub nieglazuruje (można stosować również metodę jednokrotnego wypalania). Płytki klinkierowe są mało porowate, odporne na działanie mechaniczne, znaszanie i materiały chemiczne.

Klei się je z szeroką fugą, ponieważ podczas wypalania mocno się one ściągają, co sprawia, że krawędzie płytek nie są równe.

• Płytki typu „cotto"

Płytki typu COTTO są zazwyczaj nieglazurowane i stosuje się je do wykładania podłóg. Pozwalają one uzyskać powierzchnię reliefową (rustykę). Płytki tego typu wyrabia się z gliny różnych gatunków, specjalnie jej nie mieszając i nie sortując.

Płytek typu COTTO używa się od dawna. Są one szeroko rozpowszechnione również w budownictwie nowoczesnym.