Sklepy z materiałami budowlanymi oferują klientowi kleje do płytek różnych producentów i o różnych nazwach. Najczęściej są to suche mieszanki wyprodukowane na bazie cementu, składające się z cementu portlandzkiego, drobnego piasku, metylocelulozy i innych dodatków. Dodatki metylocelulozy zwiększają utrzymanie wody, zmniejszają ściąganie, polepszają lepkość, przedłużają okres ważności i zwiększają moc kleju. W wyniku zmieszania tych dodatków z wodą otrzymuje się klej do płytek. Stosując taki klej płytek przed klejeniem nie należy moczyć w wodzie.

Wskaźnikiem przy doborze kleju do płytek jest nasiąkliwość wodna płytek ceramicznych, jakość powierzchni, na której będą one klejone, a także warunki eksploatacyjne wykończenia. Jeżeli nasiąkliwość wodna płytek ceramicznych jest wielka, będzie do nich pasował zwykły klej przeznaczony do klejenia ich na podłożu betonowym, keramzytobetonowym i tynkowanym. Do klejenia płytek o małej nasiąkliwości wodnej (gresy ceramiczne, itd.) należy używać kleju elastycznego. Czasami nazywa się go „klejem do płytek o zwiększonej odporności". Taki nadpis oznacza, że do ustalenia mocy kleju zostały użyte próbki płytek o małej nasiąkliwości wodnej.

Przy kupnie kleju warto poprosić sprzedawcę o pokazanie deklaracji zgodności. Sprawdźcie przeznaczenie kleju i jakie podstawowe charakterystyki techniczne deklaruje dostawca. Moc kleju po 3 dobach twardnienia powinna wynosić nie mniej niż 0,3 N/mm², po 28 dobach - 0,5 N/mm². Jeżeli moc kleju po 25 cyklach zamrażania - grzania jest nie mniejsza niż 0,5 N/mm², taki klej uważa się za odporny na chłód. Spływanie kleju dobrej jakości nie jest większe niż 0,5 mm, czas twardnienia 15 -25 min., powierzchnia styczności natomiast nie mniejsza niż 65%. Przy kupnie należy porównać podstawowe charakterystyki technicznych właściwości kupowanego kleju z wyżej wymienionymi. Nie zapomnijcie również sprawdzić, czy data ważności kleju jest wciąż aktualna, gdyż nie rzadko się go sprzedaje również po upływie terminu. Często się to zdarza w peryferyjnych sklepach z materiałami budowlanymi. Badania wskazują, że stary klej do płytek posiada małą moc przy spłaszczeniu, dlatego przyklejone płytki mogą odpadać. Pamiętajcie również o tym, że zgodnie z aktami prawnymi starego kleju sprzedawać nie można, dlatego go nie kupujcie. Zwróćcie uwagę również na to, jak należy przechowywać klej. Należy go trzymać w szczelnych opakowaniach i w suchych magazynach. Unikniecie niepotrzebnych wydatków, jeżeli dokładnie obliczycie, ile kleju potrzebujecie.

Powierzchnia, na której będą klejone płytki powinna być czysta, nie zakurzona, odtłuszczona, bez farb olejnych i emulsyjnych oraz innych zanieczyszczeń, które mogą zmniejszyć szczepienie kleju z podstawą. Jeżeli powierzchnia posiada defekty, zaleca się używać do niej kleju elastycznego. Zbyt wodochłonne powierzchnie należy pokryć specjalnym gruntem. Klej należy szykować dokładnie według wskazanych w instrukcji użycia wymagań. Należy pamiętać również o tym, że początkowo trzeba wlać potrzebną ilość wody, następnie wsypać do niej obliczoną ilość suchej mieszanki i to wszystko dokładnie wymieszać. Kleju znajdującego się w procesie twardnienia nie można rozcieńczać wodą, nie zaleca się również jego użycie, ponieważ przyklejone nim płytki mogą odpadnąć.

Użytkownicy, którzy wykonują pracę nie zgodnie z instrukcją, mogą ponieść niespodziewane skutki. Na przykład, zdarzają się wypadki, gdy odstępy między płytkami są zaszpachlowywane tym samym klejem i w ten sposób psuje się ich powierzchnię. Zwróćmy uwagę też na to, że każdy produkt musi być wykorzystywany według przeznaczenia. Obecnie sklepy oferują fugi o różnych kolorach przeznaczone do zamaskowywania odstępów między płytkami. Można nimi zasmarować odstępy o szerokości do 6mm. Fugować należy tylko po upływie doby od momentu stwardnienia kleju. Jeżeli powierzchnia płytek jest chropowata, wypróbujcie fugę na małym skrawku i upewnijcie się, że jej resztki dają się łatwo usunąć z powierzchni płytki. Takie powierzchnie przed fugowaniem zaleca się pokryć specjalnym płynem, który polepszy usuwanie resztek fugi z powierzchni. Zaprawę fugową przygotowuje się zgodnie z umieszczoną na opakowaniu instrukcją, fuguje się zaś gumową łopatką. W momencie, gdy fuga zaczyna twardnieć, fugowaną powierzchnię należy wyczyścić szorstką wilgotną gąbką, następnie wytrzeć czystą wilgotną szmatką. Po upływie doby resztki fugi należy usunąć z powierzchni płytek czystą szmatką. Jeżeli nie udaje się tego zrobić, trzeba zastosować specjalne kwaśne środki do czyszczenia płytek.

Większość dostawców kleju i fug do płytek na opakowaniach produktów umieszcza dokładną instrukcję użycia. Nawet osoba niedoświadczona świetnie wykona pracę, jeżeli kupi jakościowy, odpowiednio oznaczony produkt, a w czasie pracy będzie się trzymała wymagań wskazanych w instrukcji użycia.