Niestety nie zawsze prace przy układaniu wykonuje się w sposób zgodny z regułami: dopuszcza się odstępstw od reguł technicznych, używa się niewłaściwych materiałów. Zdarza się, że drogi i chodniki zaczynają falować, zapadają się, a oddzielne elementy chwieją się i roztrzaskują. Chcąc tego uniknąć przy układaniu kostki brukowej należy trzymać się wymagań technologicznych, używać tylko właściwego materiału i specjalnego sprzętu.

Przygotowanie podłoża

Pierwszą pracą powinno być zagęszczanie gruntu, na którym będzie się układało kostki. Szczególną uwagę należy zwrócić na jego drenowanie. Jeżeli grunt jest wilgotny i niezbyt trwały, należy używać specjalnych materiałów geosyntetycznych. Jeżeli natomiast grunt jest piaszczysty - często w ogóle nie trzeba łożyć warstwy podtrzymującej.

Przygotowanie podłoża pod bruk

Poprzeczna pochyłość podłoża powinna być zgodna z poprzeczną pochyłością nawierzchni. Grubość warstwy podtrzymującej wynosi zazwyczaj 2 - 5 cm. Nie można przewyższać maksymalnych granic, gdyż pod działaniem obciążenia eksploatacyjnego może się zdeformować nawierzchnia. Jako materiał podtrzymujący najlepiej pasuje piasek o frakcji od 2 do 4 mm, 1-3 albo 2-5 mm tłuczeń, a także mieszanka z piasku kruszonego i tłucznia posiadająca frakcję do 5 mm. Wielkość dużych cząstek nie musi przewyższać 8 mm.

W miejscach, gdzie obciążenie transportem jest większe, jako wiążący materiał warstwy podtrzymującej zaleca się stosować cement lub wapno. W miejscach przykrytych dachami materiały warstwy podtrzymującej są zazwyczaj suche i kruche, w takim wypadku kostki układa się na suchej zaprawie i masie odpowiedniego tłucznia, a po ukończeniu prac wszystkie szczeliny między kostkami zasypuje się drobnoziarnistym piaskiem.

Prawidłowe układanie

Płyty i kostki brukowe należy układać dokładnie zgodnie z wysokością, kątem nachylenia i uwzględniając kierunek drogi, zostawiając przestrzenie dla fug o odpowiedniej wielkości.

Przy ubijaniu powierzchni nie uda się usunąć nawet najmniejszych bubli powstałych przy układaniu. Charakterystyczne jest to również dla układania kamieni z uszczelką. Wprawdzie, uszczelek nie można oceniać jako równowartościowych namiastek wypełniacza szczelin. Można ich używać tylko jako środków pomocnych w dążeniu do uzyskania fug o odpowiedniej szerokości.

Rozmieszczenie i wielkość fug przy chodnikach i innych elementach ogrodzeniowych czy budynkach należy obowiązkowo planować zgodnie z siatką modułową. Należy przy tym brać pod uwagę to, że odchylenie rozmiarów wynosi ± 3 mm, co jest uwarunkowane technologią produkcji elementów brukowych.

Dążąc do tego, aby fugi były równe, mniej więcej każde 3 m w kierunku podłużnym należy naciągać sznureczki. Aby zaznaczyć duże powierzchnie, trzeba naciągnąć sznurki w dwóch kierunkach i każde 1 - 3 m kontrolować równość kątów.

Jako obramowanie powierzchni brukowanych należy używać ułożonych na podbudowie betonowej krawężników albo obrzeż chodnikowych, które najczęściej dość niezawodnie przejmują obciążenie krawędzi nawierzchni. Takie przegrody montuje się przed układaniem zewnętrznej części jezdni w celu zapobieżenia poprzecznych przesunięć albo osiadania kamieni.

Przyległe do budowli części bruku układa się w taki sposób, aby wody powierzchniowe ciekły nie w stronę budynku, lecz od niego. W przeciwnym przypadku koniecznie należy zamontować rowy odprowadzające i kanalizację deszczową przy budynkach.

Według normy DIN 18318 nierówności powierzchni o długości 4m na kontrolnym odcinku bruku albo płyt brukowych nie mogą przewyższać 10 mm. Wprawdzie, w zależności od struktury pokrycia zewnętrznego nie zawsze trzeba się trzymać tej normy. Różnicę wysokości bruku betonowego można kompensować układając go na warunkowo pulchnym piaszczystym podłożu.

Wybór maszyn do układania bruku

Chcąc z kostek brukowych ułożyć jakościową i długowieczną nawierzchnię, należy używać do tego nowoczesnej techniki. Płyty wibracyjne o ciężarze 130 kg i siłą odśrodkową 18 - 20 kN pasują do zagęszczania gruntu do 6 cm wysokości. Do zagęszczania 8 - 10 cm wysokości gruntu używa się płyt wibracyjnych o ciężarze 170 - 200 kg, których siła odśrodkowa jest nie mniejsza niż 20 - 30 kN. Do zagęszczania grubszych powierzchni należy używać płyt o ciężarze 200 - 600 kg i siłą odśrodkową od 30 do 60 kN.

Z pomocą płyt wibracyjnych nie tylko zagęszcza się grunt w wykopach, na otwartych przestrzeniach i gruntach zwartych, lecz także na jezdniach z ciężkimi brukowcami.

Płyty wibracyjne są łatwe w użyciu, można do nich używać dodatkowych standardowych płyt. Za pomocą systemu hydraulicznego łatwo można sterować ruchy maszyny wstecz i na przód. Włączają się one z pomocą prądu i posiadają dodatkowe prędkości.

Płyty wibracyjne są kompaktowe, z nisko znajdującym się centrem wagi i minimalną wysokością roboczą. System regulacyjny stwarza możliwość dopasowania maszyny do dowolnego typu gruntu. Dodatkowy reżim prędkościowy pozwala zwiększyć prędkość poruszania się płyt wibracyjnych na placu budowlanym do 28 m/min. Specjalna gumowa obwódka oddzielająca górną masywną część maszyny od płyty wibracyjnej chroni urządzenie od brudu. Wibrację bardzo osłabia ukośny amortyzator.

Zagęszczanie wibracyjne ułożonych elementów bruku

Równość powierzchni nawierzchni brukowej można osiągnąć wyłącznie przy pomocy płyty wibracyjnej. Przy użyciu płyty z regulowaną siłą odśrodkową należy stosować najmniejszy stopień siły w zależności od grubości kamieni.

Ostateczna obróbka nawierzchni

Po zagęszczeniu nawierzchnię brukowaną należy zasypać piaskiem i zostawić go przez jakiś czas na tej powierzchni, aby dobrze zapełnił wszystkie szczeliny.

Szczeliny bruku jezdni, po której się porusza transport, powinny być wypełnione trwałym i odpornym wypełniaczem, aby siła pchnięcia, którą tworzy obciążenie kół, niezawodnie była przekazywana od jednego elementu do drugiego, w przeciwnym razie elementy zaczną się zruszać ze swych miejsc. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na wypełnianie szczelin na stacjach benzynowych i myjniach samochodów. Szerokość fug nie powinna być mniejsza niż 8 mm. Dokonując wyboru odpowiedniego materiału wypełniającego należy uwzględnić warunki klimatyczne i eksploatacyjne. Bitumiczne lub podobne wypełniacze zachowują elastyczność nawierzchni brukowej.